104 χρονιά μετά από την έναρξη της εφαρμογής του αριστοτεχνικά οργανωμένου σχεδίου για τη ...
Γενοκτονία των Αρμενίων, στις 24 Απριλίου του 1915, οι ιστορικές μνήμες παραμένουν ολοζώντανες. Κουβαλάνε τον αιώνιο πόνο της Αρμενίας. Δεν διαγράφονται. Δεν παραγράφονται. Δεν ξεριζώνονται. Δεν εγκλωβίζονται στη λογική των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Δεν προσφέρονται για παζάρια και διαπραγματεύσεις. Οι μνήμες αυτές είναι η ιερή παρακαταθήκη του Αρμενικού Έθνους. Είναι οι απτές αποδείξεις της μαρτυρικής ιστορίας ενός περήφανου λαού που καταδικάστηκε σε αφανισμό.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων είναι μία πληγή που θα παραμένει ανοικτή όσο η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται την πραγματικότητα. Να αρνείται να συμβιβαστεί με το παρελθόν της. Να αρνείται τις ιστορικές ευθύνες της. Και η άρνηση είναι μια δεύτερη Γενοκτονία.
Έλληνες και Αρμένιους μας ενώνει κοινή μοίρα. Μας ενώνουν τα δάκρυα, ο πόνος, οι σφαγές, οι βιασμοί, οι εξορίες, οι πυρπολήσεις σπιτιών και εκκλησιών.
Απαιτούμε δικαιοσύνη.
Απαιτούμε καθαρές κουβέντες.
Απαιτούμε αποκατάσταση της αλήθειας. Απαιτούμε την ιστορική δικαίωση. Είναι στίγμα για την Τουρκία το γεγονός πως δεν βρίσκει το θάρρος της συγνώμης, μια συγνώμη που δεν θα σβήσει βεβαίως το χθες, αποτελεί όμως προϋπόθεση για ένα διαφορετικό αύριο, για ένα αύριο φιλίας και συνεργασίας, για ένα αύριο εμπιστοσύνης.
Τη ψυχή του αδούλωτου Αρμενικού λαού δεν μπόρεσαν να την ξεριζώσουν. Προσπάθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Κανένας λαός που στηρίζεται πάνω στον πολιτισμό του, στην πνευματική ταυτότητα και στην κληρονομιά των Πατέρων του δεν έσβησε ποτέ.
Αιωνία η μνήμη των αθώων θυμάτων της Γενοκτονίας.
Γενοκτονία των Αρμενίων, στις 24 Απριλίου του 1915, οι ιστορικές μνήμες παραμένουν ολοζώντανες. Κουβαλάνε τον αιώνιο πόνο της Αρμενίας. Δεν διαγράφονται. Δεν παραγράφονται. Δεν ξεριζώνονται. Δεν εγκλωβίζονται στη λογική των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Δεν προσφέρονται για παζάρια και διαπραγματεύσεις. Οι μνήμες αυτές είναι η ιερή παρακαταθήκη του Αρμενικού Έθνους. Είναι οι απτές αποδείξεις της μαρτυρικής ιστορίας ενός περήφανου λαού που καταδικάστηκε σε αφανισμό.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων είναι μία πληγή που θα παραμένει ανοικτή όσο η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται την πραγματικότητα. Να αρνείται να συμβιβαστεί με το παρελθόν της. Να αρνείται τις ιστορικές ευθύνες της. Και η άρνηση είναι μια δεύτερη Γενοκτονία.
Έλληνες και Αρμένιους μας ενώνει κοινή μοίρα. Μας ενώνουν τα δάκρυα, ο πόνος, οι σφαγές, οι βιασμοί, οι εξορίες, οι πυρπολήσεις σπιτιών και εκκλησιών.
Απαιτούμε δικαιοσύνη.
Απαιτούμε καθαρές κουβέντες.
Απαιτούμε αποκατάσταση της αλήθειας. Απαιτούμε την ιστορική δικαίωση. Είναι στίγμα για την Τουρκία το γεγονός πως δεν βρίσκει το θάρρος της συγνώμης, μια συγνώμη που δεν θα σβήσει βεβαίως το χθες, αποτελεί όμως προϋπόθεση για ένα διαφορετικό αύριο, για ένα αύριο φιλίας και συνεργασίας, για ένα αύριο εμπιστοσύνης.
Τη ψυχή του αδούλωτου Αρμενικού λαού δεν μπόρεσαν να την ξεριζώσουν. Προσπάθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Κανένας λαός που στηρίζεται πάνω στον πολιτισμό του, στην πνευματική ταυτότητα και στην κληρονομιά των Πατέρων του δεν έσβησε ποτέ.
Αιωνία η μνήμη των αθώων θυμάτων της Γενοκτονίας.
