Θεσσαλονίκης, με το δίδυμο Ταχιάου-Νοτοπούλου -πράγμα που διαφάνηκε και στη χτεσινή τηλεμαχία της TV100.
Προφανώς και συγκρούονται: Εκφράζουν δυο διαφορετικούς κομματικούς στρατούς, που ερίζουν για την τοπική και την πανεθνική εξουσία. Συσπειρώνουν πίσω τους διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, ο Νίκος Ταχιάος τους επιχειρηματίες, η Κατερίνα Νοτοπούλου τους κρατικοδίαιτους τομείς και το πανεπιστήμιο. Ο ένας μιλάει την στεγνή τεχνοκρατική γλώσσα των γιάπηδων, και να αποβλέπει να μεταβάλει την πόλη σε «χώρο οικονομικής επέκτασης». Η άλλη, μιλάει την γλώσσα της πολιτισμικής καινοτομίας, και της ατομικής καταναλωτικής ελευθεριακότητας, γιατί εκφράζει το νέο πνεύμα του 21ου αιώνα, που είναι εκείνο που δείχνουν οι διαφημίσεις της Lacta και της Cosmote.
Ο Ταχιάος εκφράζει την αυστηρότητα της «τσέπης» της παγκοσμιοκρατίας, η Νοτοπούλου «την ψυχή της», που είναι ανάλαφρη και θέλει «να το ρίξει έξω». Και οι δυο μαζί, είναι το γιν και το γιαν της ίδιας πολιτικής, που έχει ως συνέπεια την μεταβολή των ελληνικών πόλεων σε παράσιτα της παγκοσμιοποίησης: Μιλούν για την ίδια αποικιακού τύπου μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, για την μεταβολή της πόλης από μια αστική δημοκρατική κοινότητα με μνήμη, ιστορία και ταυτότητα, σε πολυπολιτισμική βαβέλ: Με τον Νίκο Ταχιάο, για παράδειγμα, να λέει σαν Αλέξης Τσίπρας με γραβάτα ότι το δημογραφικό θα το λύσει η μετανάστευση και ότι χαίρεται να βλέπει στον δρόμο μαντήλες (ένα σύμβολο «φυσικής» ανισότητας των δυο φύλων). Ακολουθούν και οι δυο τον αμερικανισμό του Δημοκρατικού Κόμματος, και την «πολιτική των ταυτοτήτων» της Χίλαρι Κλίντον, προπαγανδίζοντας τα ατομικά δικαιώματα, και βλέποντας την δημοκρατία να αφορά όχι όλους τους πολίτες, που πρέπει να προσεγγίζονται ισότιμα πέρα από διακρίσεις, αλλά κάνουν οι ίδιοι διάκριση υπέρ των «πολιτισμικών μειονοτήτων» (της σεξουαλικότητας, του φύλου, της διατροφής).
Όσο δε για την Συμφωνία των Πρεσπών, υπάρχει κι εκεί καταμερισμός: Η Κατερίνα Νοτοπούλου εκφράζει τον ριζοσπαστικό εθνομηδενισμό που την υπέγραψε κόντρα στην δημοκρατική βούληση του ελληνικού λαού, ο Νίκος Ταχιάος την συγκρατημένη εκδοχή του, που καλείται να εκτονώσει τις αντιδράσεις, να θάψει το αίτημα για δημοψήφισμα, και να ειρηνεύσει την τοπική κοινωνία με τα «όχι μεν, αλλά».
Με αυτόν τον τρόπο, την συμπληρωματικότητα των δυο αντιπάλων που φιλοδοξούν να επιβληθούν ως κεντρικοί, κλειδώνει η μονοπολιτική της παγκοσμιοποίησης στην πόλη: Οι οπαδοί τους σκοτώνονται στο φέησμπουκ καθημερινά, νεκρανασταίνοντας τις αριστεροδεξιές έριδες του… προηγούμενου αιώνα, και αυτή ακριβώς η σύγκρουση είναι ιδιαίτερη χρήσιμη και για τους δυο, γιατί τους αναδεικνύει σε πρωταγωνιστές. Ωστόσο, αυτός που κερδίζει επί της ουσίας είναι τα ξένα και τα εγχώρια μεγάλα συμφέροντα, καθώς μεθοδεύουν ώστε η διοίκηση και η αντιπολίτευση της πόλης, η κεντροαριστερά και η κεντροδεξιά, να λέει το ίδιο ακριβώς πράγμα. Και επειδή ο κόσμος τείνει να χειραφετηθεί από τα κόμματα, υπάρχουν ακόμα 3-4 υποψηφιότητες που συμπληρώνουν αυτόν τον πολύ βολικό καταμερισμό…
Θεσσαλονίκη 19-4-2019
Δημοτική παράταξη ΜΕΝΟΥΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
