δεν αφορούσε μόνο στον γραπτό λόγο.
Που με το νόμο Κατρούγκαλου (νοσηρή φυσική εξέλιξη όλων των προηγούμενων, υπουργών και πολιτικών καταστάσεων) έγινε και πολύ πιο επίκαιρο…
Γιατί είχαμε τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη, έχουμε τον Αλέξη και θα έχουμε τον Κούλη και ποιος ξέρει ποιον ακόμη…Κόμματα προσώπων/κληρονομιών και πρωθυπουργούς μικρούς και κατώτερους των περιστάσεων σαν τα μικρά/υποκοριστικά τους ονόματα. Με τα οποία τους αποκαλούν ακόμη και αυτοί οι ίδιοι που τους ψηφίζουν!
Κάποιοι λένε πως και τα επίθετα παίζουν μεγάλο ρόλο στη ψυχοσύνθεση και τη προσωπικότητα αυτών που τα φέρουν. Αν ναι, και παίζοντας λιγάκι μαζί τους, δεν πρέπει να απορούμε καθόλου που κάποιος σαν άλλος Ανδρέας (συγγενής του αν και κακέκτυπη φιγούρα του γνωστού) πούλησε παπά, ο άλλος μετά και παρά τα αντίθετα που έλεγε στην αρχή μας τον φόρεσε σαμάρι, ο επόμενος με παντελή έλλειψη τσίπας -λόγω ενός παρένθετου ρο- έκανε μια παρένθεση ανάμεσα στα μνημόνια με ένα ανάποδο δημοψήφισμα και αυτός που έρχεται, με δυο μικρά ονόματα για επίθετο, η προσωποποίηση του άχρωμου και άγευστου, κάνει προπόνηση για να ρίξει από τα σύννεφα (όπως συνήθως συμβαίνει μετεκλογικά που οι φανφάρες πάνε περίπατο) χιλιάδες Μήτσους και Τάκηδες που είναι έτοιμοι να πιουν νερό στο όνομα του…ή απλά να ξοδέψουν τις ανακυκλούμενες (σε κάθε εκλογές) ελπίδες τους σε κάτι που θα ξεπερνάει τα όρια του υπερφυσικού…
Όλοι τους, πολιτικοί και πολίτες, σε πολιτικό κώμα που έπεσαν μέσω των κομμάτων και ενός συστήματος που δεν παράγει καινούργια πράγματα αλλά αναπαράγει ασταμάτητα τα ίδια και τα ίδια. Σαν πρόταση χωρίς κόμμα και σαν κόμμα χωρίς πρόταση.
Και τώρα, ακόμη κι όσοι ξύπνησαν από το κώμα και αντιλήφθηκαν τι τους σκάρωνε επί δεκαετίες η με επιθετικό προσδιορισμό δημοκρατία των κoμμlaτων, δεν μπορούν να αλλάξουν για να την αλλάξουν.
Αλλά και όσοι πολίτες καταφέρνουν να αλλάξουν, διαπιστώνουν πως είναι μια μικρή μειοψηφία μέσα σε μια λαοθάλασσα, παγιδευμένη σε κομματικό κώμα…
Με τους περισσότερους να «παραδίδονται» και να μην επιμένουν να πάνε κόντρα στο ρεύμα ώστε να κάνουν κάποιους από αυτούς που θα «πέσουν πάνω τους» (και σταματήσουν για λίγο ή αλλάξουν κατεύθυνση, σαν τα συγκρουόμενα στα λούνα παρκ), να αλλάξουν οπτική και πορεία και να κινηθούν μαζί τους, αντίθετα από τους υπόλοιπους, προς τη σωστή διεύθυνση.
Αργεί ακόμη η στιγμή που όσοι θα καταλαβαίνουν δεν θα τα παρατάνε, ελπίζοντας γενικώς και αορίστως, αλλά θα σπάνε νεύρα προσπαθώντας να αλλάξουν την πορεία που έχει ο μονόδρομος.
Μέχρι να γίνουν τόσοι που να κοντράρουν με άνεση το πλήθος που βαδίζει προς μια ανύπαρκτη πολιτικοοικονομική «σύνταξη» που του την ορίζουν μικροί σε πολιτικό μέγεθος υπουργοί και πρωθυπουργοί , αντικατοπτρισμοί σε καρέκλα αυτής της σε κώμα κομμάτων πλειοψηφίας.
https://365meres.wordpress.com/2018/01/06/ena-komma-mporei-na-sou-xalasei-olh-th-syntaksi/
