Καλοχώρι είναι γνωστά στους αρμόδιους φορείς. Οι εκατοντάδες επιχειρήσεις δεν έχουν είσοδο και έξοδο στην Εθνική οδό και στο λιμάνι, οι δρόμοι βρίσκονται σε κάκιστη κατάσταση και δεν υπάρχουν αντλιοστάσια.
Αφού οι άνθρωποι αυτοί ενεπλάκησαν στην περιπέτεια της “συναρμοδιότητας των φορέων” και στη μετάθεση ευθυνών από τον έναν στον άλλον ( ΟΛΘ, Περιφέρεια, Εγνατία Οδό ΑΕ),σκέφτηκαν να αποταθούν στο γραφείο του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.
Έτσι, κανόνισαν να συναντηθούν με την κυρία Νοτοπούλου στις 27 Μαρτίου. Πήγαν στο ραντεβού και αφού περίμεναν επί μισή ώρα την κυρία, εμφανίστηκε ένας υφιστάμενός της και τους είπε πως η συνεργάτις του πρωθυπουργού είναι απασχολημένη και δεν μπορεί να τους δεχτεί. Ως εκ τούτου, θα συζητήσουν μαζί του.
Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τι έγινε, οι επιχειρηματίες, θα ενημέρωναν τον εν λόγω κύριο, αυτός θα ενημέρωνε την κυρία Νοτοπούλου και εν συνεχεία αυτή θα ενημέρωνε τον πρωθυπουργό. Το πρώτο ερώτημα είναι: τι σπουδαιότερη δουλειά μπορεί να είχε η κυρία, ώστε να μην παραστεί η ίδια σε προγραμματισμένο ραντεβού, που αφορούσε το πρόβλημα εκατοντάδων επιχειρήσεων και χιλιάδων ανθρώπων; Ποιος είναι ο ρόλος τελικά του γραφείου του πρωθυπουργού στην πόλη μας;
Ως καλοπροαίρετος άνθρωπος, δεν δέχομαι πως αυτό συγκροτήθηκε για επικοινωνιακούς λόγους και για το “βόλεμα” ημετέρων. Θέλω να πιστεύω, πως σκοπός της λειτουργίας του είναι η ταχύτατη επίλυση των προβλημάτων της Θεσσαλονίκης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, με την παράκαμψη της βραδυκίνητης υπηρεσιακής οδού. Αλλά ποιος ιεραρχεί τη σπουδαιότητα ενός προβλήματος, ώστε να το προωθήσει αμέσως στον πρωθυπουργό; Η κυρία Νοτοπούλου; Οι υφιστάμενοί της;
Γιατί, αν το γραφείο του πρωθυπουργού δεν μπορεί να δώσει ταχύτατα λύσεις στα τοπικά προβλήματα, ποιος ο λόγος της δημιουργίας του; Υπάρχει το υπουργείο Β. Ελλάδος. Δεν χρειαζόταν όλη αυτή η θεατρική παράσταση των επισκέψεων του Αλέξη Τσίπρα στην πόλη μας.
Προσωπικά, αντιλαμβάνομαι την αποστροφή που αισθάνεται η κυρία Νοτοπούλου και οι συνεργάτες της -λόγω της ιδεολογίας τους- προς τον επιχειρηματικό κόσμο. Ομως οφείλει, λόγω της θεσμικής θέσεώς της, και να τους δέχεται και να ασχολείται με τα προβλήματά τους. Εστω, με βαρειά καρδιά. Στο κάτω-κάτω είναι και προβλήματα χιλιάδων εργαζομένων.
Επιπροσθέτως, θα ήθελα να πω, ότι για λόγους ορθής πολιτικής συμπεριφοράς -και όχι μόνον- όταν ένας κρατικός λειτουργός κωλύεται να παραστεί σε προγραμματισμένη συνάντηση, οφείλει να ενημερώσει γι’ αυτό τους ενδιαφερόμενους. Και όχι να τους αφήσει να περιμένουν για μισή ώρα και εν συνεχεία να τους παραπέμπει σε έναν συνεργάτη του.
Προφανώς, δεν αντιλήφθηκε η εκπρόσωπος του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, το μέγεθος των προβλημάτων που απασχολούν και ταλαιπωρούν την περιοχή του Καλοχωρίου και, κυρίως, δεν αντιλήφθηκε το οικονομικό και κοινωνικό μέγεθος των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.
Οι άνθρωποι αυτοί, αγωνίζονται να κρατήσουν ζωντανές τις επιχειρήσεις τους, να είναι συνεπείς απέναντι στους χιλιάδες εργαζόμενους και συνεπείς απέναντι στο Ελληνικό Δημόσιο. Ζητούν δε, κάτι το αυτονόητο. Να μπορούν να επικοινωνούν με ασφάλεια με τον “έξω κόσμο”.
Προφανώς, εν έτει 2017, η ελληνική πολιτεία, η ελληνική κυβέρνηση και η κυρία Νοτοπούλου κρίνουν πως αυτό είναι μια περιττή πολυτέλεια.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτόν τον τόπο!
https://makthes.gr/
Δημοσιεύτηκε στη «Μακεδονία της Κυριακής» στις 2 Απριλίου 2017
Υ.Γ. Περιμένουμε ακόμη από τον κ.Μπουτάρη να μας απαντήσει αν τελικά η κ.Νοτοπούλου εργάστηκε στην καθαριότητα, όπως προβλέπει η σύμβαση που καταρτίστηκε μεταξύ των δύο μερών και φέρει την υπογραφή του κ.Μπουτάρη ή η σύμβαση είναι εικονική και άρα ποινικώς ευρενητέα και ηθικώς κολάσιμη:
