Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης[αφιερωμένο στους ηρωϊκούς συναδέλφους μου που μάχονται νυχθημερόν με ....
απαράμιλλο θάρρος, υψηλό φρόνημα, ανιδιοτελή αυταπάρνηση και αμείωτο αγωνιστικό ενθουσιασμό κατά της εγκατάστασης POS στο γραφείο μου, ώστε να προστατευθούν τα προσωπικά δεδομένα των πελατών μου]
Τί είναι αυτό που δεν μας επιτρέπει να πλησιάσουμε καν το αυτονόητο; Είναι η αδιαφορία για νοικοκύρεμα; Είναι η άνοια; Είναι η αδυναμία πρόσληψης παραστάσεων; Είναι ο ατομισμός; ο ωχαδερφισμός, η έλλειψη παιδείας και συμπόνοιας;
Ως γνωστόν, αφ’ ότου οι Άγγλοι διαπίστωσαν ότι αδυνατούν να συντηρούν, προς όφελός τους φυσικά, το προτεκτοράτον «ΕΛΛΑΣ», ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν έστειλε στη χώρα ως επί κεφαλής τής Αμερικανικής Αποστολής τον Paul Porter, προκειμένου να καταγράψει την κατάσταση, ώστε να εκτιμηθούν οι ανάγκες της καθημαγμένης χώρας σε οικονομική βοήθεια.
Μεταφράζω απόσπασμα από το «Κεφάλαιο Ι» της έκθεσης της εν λόγω Αποστολής προς σύγκριση με τα σημερινά δρώμενα. [Περιγράφεται η κατάσταση προ 70 ετών. Στη διάρκεια της ακολουθησάσης 70ετίας χουντισθήκαμε, ακρωτηριασθήκαμε, αλλάξαμε, εκσυγχρονισθήκαμε, σοσιαλιστικοποιηθήκαμε, εκδημοκρατισθήκαμε, αλληλοσκοτωθήκαμε, εξευρωπαϊσθήκαμε και γενικώς απαυτωθήκαμε, αλλά δεν κουνήσαμε ρούπι από τη νιρβάνα και το «βλέποντας και κάνοντας» ή «όσα πάνε κι’ όσα έλθουν» ή «στις 18 σοσιαλισμός» ή «οι μίζες πέφτουν σαν το χαλάζι» ή «εγώ θα φτιάξω τον κόσμο;» ή «πάρτε ένα απαλλακτικό βόλεμα εκ της ανεξαρτήτου Δικαιοσύνης» ή «στα 45 συνταξιοδοτηθήκαμε αναγνωρίζοντας 10 πλασματικά χρόνια ασφάλισης» κ.λπ.]
«Φορολογική υποδομή και έσοδα. Η αναδιοργάνωση της ελληνικής φορολογικής υποδομής και η αποκατάσταση των εσόδων σε προπολεμικά επίπεδα θα αποτελέσει έναν υπερβολικά δύσκολο στόχο. Εκτιμάται ότι τα συνήθη έσοδα για τη διετία 1947-1948, αν και διπλάσια εκείνων της διετίας 1946-1947, θα αγγίξουν μόνον το 65% περίπου εκείνων της διετίας 1938-1939.
Βασικό πρόβλημα αποτελεί περισσότερο εκείνο της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας της φορολογικής διοίκησης και λιγότερο η εξεύρεση νέων πηγών εσόδων ή η αναπροσαρμογή των φορολογικών συντελεστών, με κύρια εξαίρεση την ανάγκη αναπροσαρμογής τών εισαγωγικών δασμών. Θεωρητικά, το φορολογικό σύστημα καλύπτει αμέσως ή εμμέσως τις περισσότερες από τις πηγές εσόδων και είναι λογικά προοδευτικό. Στην πραγματικότητα τα φορολογικά έσοδα της κυβέρνησης προέρχονται κατά βάση από λίγους φόρους σε αγαθά ευρείας κατανάλωσης, ενώ πενιχρές ή ανύπαρκτες είναι οι εισπράξεις από φόρους επί του εισοδήματος ή από άλλους φόρους που αντλούνται από πρόσωπα που έχουν τη μεγαλύτερη δυνατότητα να πληρώσουν. Θα αποτελούσε έκπληξη η απόδοση του φόρου εισοδήματος για το 1946-1947 σε ποσοστό ανώτερο του 10% εκείνου που θα απέδιδε η λυσιτελής εφαρμογή του νόμου.
Εν τούτοις, δεδομένων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ανάδειξη της άμεσης φορολογίας ως πρωταρχικής πηγής εσόδων, θα είναι πιθανώς αναγκαίο σήμερα, αλλά και στο άδηλο μέλλον, για την κυβέρνηση να συνεχίσει να στηρίζεται πρωτίστως στους έμμεσους φόρους, ιδίως στους εισαγωγικούς δασμούς και στους φόρους επί αγαθών ευρείας κατανάλωσης. Θα πρέπει να μπορεί να διευρυνθεί η έμμεση φορολογία με την εισαγωγή ενός γενικού φόρου επί των πωλήσεων, μολονότι οι προσπάθειες που κατεβλήθησαν στο παρελθόν προς αυτή την κατεύθυνση απέβησαν άκαρπες.
Στον τομέα της άμεσης φορολογίας η πιο πρόσφορη δυνατότητα φαίνεται να είναι ο φόρος γης και οικοδομών, κυρίως ως πηγή εσόδων των τοπικών Αρχών.
Μακροπρόθεσμα, είναι κραυγαλέα η ανάγκη απλοποίησης της φορολογικής υποδομής και η εξάλειψη των μη παραγωγικών φόρων καθώς και εκείνων που παρεμποδίζουν, αδικαιολογήτως, την επιχειρηματική δραστηριότητα. Λαμπρό παράδειγμα των εν λόγω εμποδίων αποτελούν τα τέλη που εισπράττουν οι τοπικές Αρχές από τη διακίνηση των αγαθών. Το γε νυν έχον η κεντρική κυβέρνηση επιβάλλει περί τους 45 φόρους, οι περισσότεροι των οποίων αποδίδουν ελάχιστα, ενώ πολλοί εξ αυτών δεν καλύπτουν το κόστος καταλογισμού και είσπραξης. Και ενώ πρέπει να εκπονηθεί αμέσως μία μελέτη της όλης φορολογικής υποδομής, περιλαμβανομένης της κατανομής των εσόδων μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και των τοπικών Αρχών στη βάση μίας μακροπρόθεσμης μεταρρύθμισης, ο πειραματισμός στην απλοποίηση της φορολογικής υποδομής θα πρέπει μάλλον να αναβληθεί προς το παρόν. Οι προσπάθειες θα πρέπει να εστιάσουν στην ενίσχυση της φορολογικής συμμόρφωσης και στη διερεύνηση μεθόδων αύξησης των εσόδων από υφιστάμενες πηγές».
Σαν να μην πέρασε μια μέρα ρε φούστη μου!
Σώτος
