Του Σάββα Αναστασιάδη, βουλευτή ΝΔ Β’ Θεσσαλονίκης
Αν η παρατηρητικότητα ενός πολιτικού ή το πολιτικό κριτήριο ενός πολίτη μπορεί να διακρίνει ομοιότητες μεταξύ του τρόπου διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα με αυτόν των...
αγαπημένων του δασκάλων Τσάβες και Μαδούρο, η επιστημονική οξυδέρκεια σε συνδυασμό με την προαπαιτούμενη εντιμότητα μπορεί να διακρίνει την επιχείρηση ιδεολογικού προσηλυτισμού της μαθητικής νεολαίας, από το κόμμα που από το 2015 κυβερνά τη χώρα.
Το επισημαίνει με ένα εξαιρετικό άρθρο του ο Κωνσταντίνος Λεντάκης. Όπως αναφέρει, η ένταξη της κοινωνιολογίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν είναι τίποτα άλλο παρά πλύση εγκεφάλου σε ανήλικους μαθητές. «Αν οι μαθητές υιοθετήσουν μέρος αντιλήψεων που περιγράφονται, τότε θα αντιμετωπίσουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα στο μέλλον ως κοινωνία. Τον ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να τον ξεφορτωθούμε οριστικά στις επόμενες εκλογές, αλλά μας αφήνει ως παρακαταθήκη των ιδεοληψιών του την πλύση εγκεφάλου της επόμενης γενιάς» τονίζει.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά σε ιδεολογικού τύπου παρεμβάσεις με τρόπο αμείλικτο.
Κορυφαία τέτοια παρέμβαση είναι η συμφωνία των Πρεσπών, η οποία αναγνώρισε στους Σκοπιανούς ανύπαρκτες εθνότητα και γλώσσα μαζί με το όνομα Μακεδονία σε σύνθετη εκδοχή. Πράξη που ήταν μια απόλυτα συνειδητή επιλογή, ένα χτύπημα κατευθείαν στο πατριωτικό κύτταρο της πλειοψηφίας των Ελλήνων.
Δεν είναι επίσης τυχαία η πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών Κατρούγκαλου περί ύπαρξης δικαιωμάτων της Τουρκίας στο Αιγαίο, μια δήλωση εθνικά απαράδεκτη, αλλά και η δήλωση Τσιρώνη ότι το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο. Όλα αυτά δείχνουν καθαρά το σκοπό.
Προπομπός υπήρξε… ήταν οι προ ολίγων εβδομάδων δηλώσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ότι μια συμφωνία τύπου Πρεσπών μπορεί να διευθετήσει τις ελληνοτουρκικές διαφορές.
Η επιχείρηση διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας δεν είναι καθόλου αθώα. Έχει σαφές ιδεολογικό πρόσημο, έχει σκοπό να διχάσει την κοινωνία, αλλά κυρίως να αλώσει έναν χώρο που ταυτίζεται με το έθνος μας και την ιστορική του διαδρομή.
Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και η προσπάθεια περιορισμού της ανεξαρτησίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και της Δικαιοσύνης.
Οι πρόσφατες αλλαγές στον ποινικό κώδικα επιχειρούν να αλλοιώσουν τον αξιακό κώδικα της ελληνικής κοινωνίας, όταν μετατρέπουν από κακούργημα σε πλημμέλημα την εγκληματική δράση των βομβιστών και των ακραίων ομάδων που χρησιμοποιούν τις μολότοφ. Όταν επιχειρεί να καταργήσει τις προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας ή τη δωροδοκία πολιτικών προσώπων, κ.ά., ο Τσίπρας επιχειρεί την πιο σημαντική… “μεταρρύθμιση” του ελληνικού κράτους.
Απέναντι σε αυτήν την κορύφωση της αριστερίστικης ιδεοληπτικής επίθεσης στην κοινωνία και το έθνος, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, η μεγάλη ιστορική δημοκρατική παράταξη, η Νέα Δημοκρατία, θα κληθεί σύντομα να δώσει απαντήσεις. Καλείται να προλάβει εξελίξεις που κανείς δημοκρατικός πολίτης δεν επιθυμεί. Εάν, δηλαδή, η ελληνική κοινωνία μετά την πολυετή και πολυδιάστατη κρίση, θα διατηρήσει την εθνική της ταυτότητα, τον πατριωτισμό, την κοινωνική συνοχή και θα συνταχθεί μαζικά εκ νέου με το δημιουργικό κέντρο ή θα οδηγηθεί στα άκρα και τη διάλυση.
Αν η παρατηρητικότητα ενός πολιτικού ή το πολιτικό κριτήριο ενός πολίτη μπορεί να διακρίνει ομοιότητες μεταξύ του τρόπου διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα με αυτόν των...
αγαπημένων του δασκάλων Τσάβες και Μαδούρο, η επιστημονική οξυδέρκεια σε συνδυασμό με την προαπαιτούμενη εντιμότητα μπορεί να διακρίνει την επιχείρηση ιδεολογικού προσηλυτισμού της μαθητικής νεολαίας, από το κόμμα που από το 2015 κυβερνά τη χώρα.
Το επισημαίνει με ένα εξαιρετικό άρθρο του ο Κωνσταντίνος Λεντάκης. Όπως αναφέρει, η ένταξη της κοινωνιολογίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν είναι τίποτα άλλο παρά πλύση εγκεφάλου σε ανήλικους μαθητές. «Αν οι μαθητές υιοθετήσουν μέρος αντιλήψεων που περιγράφονται, τότε θα αντιμετωπίσουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα στο μέλλον ως κοινωνία. Τον ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να τον ξεφορτωθούμε οριστικά στις επόμενες εκλογές, αλλά μας αφήνει ως παρακαταθήκη των ιδεοληψιών του την πλύση εγκεφάλου της επόμενης γενιάς» τονίζει.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά σε ιδεολογικού τύπου παρεμβάσεις με τρόπο αμείλικτο.
Κορυφαία τέτοια παρέμβαση είναι η συμφωνία των Πρεσπών, η οποία αναγνώρισε στους Σκοπιανούς ανύπαρκτες εθνότητα και γλώσσα μαζί με το όνομα Μακεδονία σε σύνθετη εκδοχή. Πράξη που ήταν μια απόλυτα συνειδητή επιλογή, ένα χτύπημα κατευθείαν στο πατριωτικό κύτταρο της πλειοψηφίας των Ελλήνων.
Δεν είναι επίσης τυχαία η πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών Κατρούγκαλου περί ύπαρξης δικαιωμάτων της Τουρκίας στο Αιγαίο, μια δήλωση εθνικά απαράδεκτη, αλλά και η δήλωση Τσιρώνη ότι το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο. Όλα αυτά δείχνουν καθαρά το σκοπό.
Προπομπός υπήρξε… ήταν οι προ ολίγων εβδομάδων δηλώσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ότι μια συμφωνία τύπου Πρεσπών μπορεί να διευθετήσει τις ελληνοτουρκικές διαφορές.
Η επιχείρηση διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας δεν είναι καθόλου αθώα. Έχει σαφές ιδεολογικό πρόσημο, έχει σκοπό να διχάσει την κοινωνία, αλλά κυρίως να αλώσει έναν χώρο που ταυτίζεται με το έθνος μας και την ιστορική του διαδρομή.
Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και η προσπάθεια περιορισμού της ανεξαρτησίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και της Δικαιοσύνης.
Οι πρόσφατες αλλαγές στον ποινικό κώδικα επιχειρούν να αλλοιώσουν τον αξιακό κώδικα της ελληνικής κοινωνίας, όταν μετατρέπουν από κακούργημα σε πλημμέλημα την εγκληματική δράση των βομβιστών και των ακραίων ομάδων που χρησιμοποιούν τις μολότοφ. Όταν επιχειρεί να καταργήσει τις προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας ή τη δωροδοκία πολιτικών προσώπων, κ.ά., ο Τσίπρας επιχειρεί την πιο σημαντική… “μεταρρύθμιση” του ελληνικού κράτους.
Απέναντι σε αυτήν την κορύφωση της αριστερίστικης ιδεοληπτικής επίθεσης στην κοινωνία και το έθνος, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, η μεγάλη ιστορική δημοκρατική παράταξη, η Νέα Δημοκρατία, θα κληθεί σύντομα να δώσει απαντήσεις. Καλείται να προλάβει εξελίξεις που κανείς δημοκρατικός πολίτης δεν επιθυμεί. Εάν, δηλαδή, η ελληνική κοινωνία μετά την πολυετή και πολυδιάστατη κρίση, θα διατηρήσει την εθνική της ταυτότητα, τον πατριωτισμό, την κοινωνική συνοχή και θα συνταχθεί μαζικά εκ νέου με το δημιουργικό κέντρο ή θα οδηγηθεί στα άκρα και τη διάλυση.