το αυτοκίνητο αυτό, εφόσον ήταν στην ιδιοκτησία του κ. Καμμένου από το 1995, εποχή που ήταν βουλευτής και υπόχρεος σε πόθεν έσχες, θα έπρεπε να δηλώνεται
Μαθαίνοντας για την πώληση του αυτοκινήτου του Πάνου Καμμένου έναντι 100.000 ευρώ, όπως ο ίδιος δήλωσε στο πόθεν έσχες του, ανέτρεξα στις σχετικές δηλώσεις του. Πράγματι, ο κ. Καμμένος δήλωσε ότι στις 31/12/2015 πούλησε ένα αυτοκίνητο με κινητήρα 5.547 κυβικών. Το ποσό φαντάζει αστρονομικό καθώς το αυτοκίνητο, που αποκτήθηκε το 1995 από τον κ. Καμμένο, έχει ως έτος πρώτης κυκλοφορίας το 1978. «Μωρέ μπράβο του, καλή μαγκιά!» είναι η πρώτη αντίδραση για την επικερδή για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας πώληση.
Ανατρέχοντας, όμως, στις παλαιότερες δηλώσεις πόθεν έσχες του κ. Καμμένου, δεν βρίσκω το εν λόγω αυτοκίνητο! Περίεργο, διότι το αυτοκίνητο αυτό, εφόσον ήταν στην ιδιοκτησία του κ. Καμμένου από το 1995, εποχή που ήταν βουλευτής και υπόχρεος σε πόθεν έσχες, θα έπρεπε να δηλώνεται.
Αντί του αυτοκινήτου των 5.547 κυβικών εκατοστών, ο κ. Καμμένος δήλωνε στις παλαιότερες δηλώσεις του ένα αυτοκίνητο κυκλοφορίας 1978, που απέκτησε ο ίδιος το 1995, αλλά με κινητήρα «μόλις» 4.970 κυβικών εκατοστών. Μάλιστα, όπως φαίνεται σε χειρόγραφη δήλωση του που κατατέθηκε για παλαιότερο έτος, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας δήλωνε ότι το αυτοκίνητο «ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΛΟΓΩ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΤΟΥ».
Πρόκειται σίγουρα για το ίδιο αυτοκίνητο; Από τη στιγμή που δεν αναφέρεται ούτε μάρκα και τύπος ούτε και πινακίδα κυκλοφορίας (για λόγους προσωπικών δεδομένων), δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, καθώς στις δύο δηλώσεις ο κινητήρας εμφανίζεται με διαφορετικό κυβισμό. Εάν, όμως, πρόκειται, ας μας εξηγήσει κάποιος πώς είναι δυνατόν ένα αυτοκίνητο που επί χρόνια δηλωνόταν με κυβισμό στα 4.970 να πουλήθηκε με κυβισμό στα 5.547.
Εάν πρόκειται περί λάθους, ας μας εξηγήσει κάποιος πώς είναι δυνατόν να μην επισημάνθηκε το λάθος κατά τον έλεγχο και την αντιπαραβολή της δήλωσης πόθεν έσχες του κ. Καμμένου με αυτές των προηγουμένων ετών. Ο έλεγχος είναι εξονυχιστικός, η αντιπαραβολή μπορεί να επισημάνει οποιοδήποτε λάθος, για τη διόρθωση του οποίοι οι ορκωτοί λογιστές επιμένουν πολύ. Εκτός εάν για τον κ. Καμμένο δεν ισχύουν όσα για τους κοινούς θνητούς βουλευτές και υπουργούς…
Η ιστορία, όμως, δεν εξαντλείται εδώ. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το αυτοκίνητο ανήκε στον πρώην δικτάτορα της Ουγκάντα, Αμίν Νταντά. Ας ξεπεράσουμε την αποστροφή που μπορεί να μας προκαλεί το γεγονός ότι κάποιος ανάμεσά μας έχει στην κατοχή του το αυτοκίνητο ενός αιμοσταγούς δικτάτορα. Κι ας δούμε κάποια άλλα ενδιαφέροντα σημεία στην υπόθεση της πώλησης αυτού του αυτοκινήτου.
Πρώτα-πρώτα, είναι πολλά τα αυτοκίνητα του 1978 που αξίζουν 100.000 ευρώ; Όχι, είναι η απάντηση. Είναι ελάχιστα, κι απ’ όσο γνωρίζουν άνθρωποι που δραστηριοποιούνται διεθνώς στο χώρο της πώλησης συλλεκτικών αυτοκινήτων, τέτοιο αυτοκίνητο δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Μόνο μια Mercedes 600 W100 θα είχε τέτοια αξία και μάλιστα φέρνουν ως παράδειγμα τη Mercedes 600 του Ωνάση, που πουλήθηκε πρόσφατα σε συλλέκτη μέσω εταιρίας του Λονδίνου, για το (μάλλον χαμηλό) ποσό των 200.000 ευρώ. Μιλάμε για το αυτοκίνητο που αγοράστηκε το 1969 από τον Ωνάση, έμεινε ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80 στη Γλυφάδα, ακολούθως πουλήθηκε σε συλλέκτη στο Μονακό, πριν από δύο χρόνια άλλαξε πάλι χέρια στη δημοπρασία των Artcurial, για να καταλήξει τώρα να πουληθεί έναντι 200.000 ευρώ. Αυτοκίνητο το οποίο διατηρείται σε άριστη κατάσταση, η τελευταία του συντήρηση κόστισε 68.000 ευρώ και στο οποίο έχουν φωτογραφηθεί ως επιβάτες ο Αριστοτέλης Ωνάσης, η Χριστίνα, ο Αλέξανδρος, η Μαρία Κάλλας. Και πάλι, όμως, δεν ήταν ο αρχικός ιδιοκτήτης που προσέδωσε τόση αξία στη Mercedes, αλλά ο τύπος της.
Ο μεσίτης συλλεκτικών αυτοκινήτων με τον οποίον συνομιλούμε γελάει όταν τον ρωτάμε εάν προσδίδει κάποια συλλεκτική (έστω, άρρωστη…) αξία στο αυτοκίνητο το γεγονός ότι ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του ήταν ο Αμίν Νταντά. «Ούτε κατά διάνοια. Ίσα ίσα, οι άνθρωποι που αγαπούν τα συλλεκτικά αυτοκίνητα θεωρούν αρνητικούς τέτοιους συσχετισμούς. Κάποτε είχα προς πώληση ένα όχημα του δικτάτορα Μομπούτου του Ζαΐρ και οι αγοραστές έκαναν πίσω όταν το άκουγαν».
Επιμένουμε: κι αν ήταν θωρακισμένο, δεν θα είχε μεγαλύτερη αξία; Οχι, είναι η απάντηση. Αντιθέτως, σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο το κόστος συντήρησης, άρα εντελώς ασύμφορο το αυτοκίνητο.
Ο συνομιλητής μας επιμένει ότι εάν υπήρχε παλιό αυτοκίνητο τέτοιας αξίας στην Ελλάδα θα το γνώριζαν οι δραστηριοποιούμενοι διεθνώς στο χώρο των συλλεκτικών αυτοκινήτων. Αντιθέτως, κανείς από τους ανθρώπους του χώρου δεν γνωρίζει να υπήρχε. «Μα», θα αντιτείνει κάποιος καλόπιστος, «πώς να το γνωρίζει εάν ο κ. Καμμένος δεν είχε γνωστοποιήσει ότι ήθελε να το πουλήσει;» Από τη χειρόγραφη δήλωση, όμως, του κ. Καμμένου, συνάγεται ότι ο υπουργός επιθυμούσε διακαώς να το πουλήσει και δεν μπορούσε. Γι’ αυτόν το λόγο γράφει με κεφαλαία στη δήλωση ότι το αυτοκίνητο «ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΛΟΓΩ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΤΟΥ».
Αλλά και ο αγοραστής του αυτοκινήτου έχει ενδιαφέρον. Φέρεται να είναι η εταιρία του εφοπλιστή Γιάννη Καραγιώργη (γνωστού για τις δικαστικές περιπέτειες του με τις ολλανδικές Αρχές το 2016, οπότε είχε εκδοθεί εις βάρος του διεθνές ένταλμα σύλληψης), η οποία ανέλαβε να το μεταπωλήσει σε συλλέκτη στο εξωτερικό, σύμφωνα με τον ΣKAI.
Θολούρα από την αρχή ως το τέλος. Λες και ο κ. Καμμένος είναι αδύνατον να κάνει μια οποιαδήποτε συναλλαγή όπως οι κοινοί θνητοί: με αρχή, μέση και τέλος, χωρίς σκιές.
Απορίες της Χριστίνας Ταχιάου στο protagon
