ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ!
Όλοι στη Διαδήλωση του Πολυτεχνείου στις 17/11
Αθήνα: 14:30 πλ. Καυθμώνος | Θεσ/νίκη: 17:00 Πολυτεχνείο | Ιωάννινα: 18:00 Δόμπολη
Να σταματήσουμε τον νέο αντεργατικό–αντισυνδικαλιστικό νόμο
Όχι στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις
Κάτω όλα τα Μνημόνια, οι παλιοί και νέοι υπηρέτες τους
Εμπρός για μια επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων
Η 43η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου βρίσκει την ελληνική εργατική τάξη, τους άνεργους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αντιμέτωπους με νέες επιθέσεις και προκλήσεις.
Το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, που επιδιώκει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, θα σημάνει την ψήφιση και εφαρμογή μιας σειράς από νέα σκληρά αντεργατικά μέτρα, με προμετωπίδα τις αλλαγές στα «εργασιακά». Ήδη ανοιχτά ομολογείται ότι ακόμα κι αυτά τα μέτρα δεν φτάνουν, το πτώμα του ελληνικού καπιταλισμού δεν ανασταίνεται – και ότι θα χρειαστεί και 4ο Μνημόνιο: με νέες μειώσεις συντάξεων, φορολεηλασία των εργαζομένων και βέβαια τα μεσαιωνικά μέτρα στα «εργασιακά».
Το αντεργατικό–αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο δεν πρέπει να περάσει!
Οι αλλαγές στα «εργασιακά» θα είναι από τις χειρότερες που έχουν γίνει την περίοδο των μνημονίων. Γυρίζουν την εργατική τάξη δεκαετίες πίσω, αμφισβητώντας ή και καταργώντας τη ραχοκοκαλιά των δικαιωμάτων που κέρδισε με σκληρούς ταξικούς αγώνες, ξεκινώντας από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το πόρισμα της «Επιτροπής Σοφών», αν και από μόνο του είναι κατάπτυστο και ακραία νεοφιλελεύθερο, αποτελεί τη βάση για τη νέα «διαπραγμάτευση» με την τρόικα. Είναι δεδομένο ότι ΕΕ και ΔΝΤ θα ζητήσει ακόμα πιο βαθιές αλλαγές, και άλλο τόσο σίγουρο ότι η πρόθυμη ελληνική κυβέρνηση θα τις δεχτεί και αυτές. Συνοπτικά:
α) Επίκειται ακόμη μεγαλύτερη μείωση του βασικού μισθού. Μάλιστα, θα καθορίζεται από «την κατάσταση της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας, των τιμών και της απασχόλησης». Είναι παραπάνω από σίγουρο ότι θα τεθεί ακόμη σαν «προαπαιτούμενο» η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.
β) Καταργούνται ουσιαστικά οι κλαδικές συμβάσεις, αφού για να επεκτείνεται η ισχύς τους θα πρέπει η ομοσπονδία ή κλαδικό σωματείο να συγκεντρώνουν το 50% των εργαζομένων του κλάδου – και αυτό να πιστοποιείται από μια «ανεξάρτητη» αρχή! Την ίδια στιγμή, μέσα στις επιχειρήσεις, μια χούφτα εργοδοτικοί και ρουφιάνοι μπορούν να συγκροτούν «Ενώσεις Προσώπων», να υπογράφουν όποιες μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων θέλουν οι καπιταλιστές, με ισχύ για όλους τους εργαζόμενους.
γ) Ξεχειλώνουν ακόμα περισσότερο τα όρια για τις ομαδικές απολύσεις και φαίνεται θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την πλήρη απελευθέρωσή τους. Το «πόρισμα» προτείνει ότι και στην περίπτωση ακόμη που ο εργοδότης δεν μπορεί να κάνει όσες απολύσεις θέλει, να μπορεί να μετατρέπει τις συμβάσεις των εργαζομένων σε μειωμένης απασχόλησης –έως και μηδενικών ωρών–, επεκτείνοντας ακόμη περισσότερο τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
δ) Το πιο επικίνδυνο είναι ίσως η επίθεση στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, δηλαδή στο δικαίωμα των εργαζομένων να αγωνίζονται. Η αρχή της «αντιπροσωπευτικότητας» (που εισάγεται για την υπογραφή συμβάσεων) θα χρησιμοποιηθεί σαν όχημα για το αν μπορούν ή όχι οι ομοσπονδίες και τα σωματεία να κηρύσσουν απεργίες και υπό ποιους όρους – σε μια προσπάθεια για την πλήρη ατομικοποίηση των εργαζομένων, απέναντι σε μια ολοένα και πιο ασύδοτη εργοδοσία.
Πόλεμος στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό!
Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε τεράστιο κίνδυνο, καθώς οι ανταγωνισμοί και οι συγκρούσεις μεταξύ δυτικών ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) και αναδυόμενων χωρών (Κίνα, Ρωσία κ.ά.) οξύνονται μέρα με τη μέρα. Ειδικά στην περιοχή μας, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, βρίσκεται το ένα από τα τρία κύρια μέτωπα αυτής της σύγκρουσης, που εμπλέκει σε πολεμικές συγκρούσεις όλες τις μεγάλες δυνάμεις και όχι μόνο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ κάνει ότι μπορεί για να γίνει, και σ’ αυτό τον τομέα, πιο υποτακτική και ξεπουλημένη ακόμα κι από τους προκατόχους της. Η επίσκεψη του σφαγέα Ομπάμα, μέσα στο τριήμερο του Πολυτεχνείου, αποτελεί πρόκληση για το εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας, προσβάλλει το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, καθώς και το βαθύ αντιιμπεριαλιστικό αίσθημα του ελληνικού λαού. Σύσσωμη κυβέρνηση, μνημονιακή αντιπολίτευση και ΜΜΕ πανηγυρίζουν και προσπαθούν να μας πείσουν για τα τεράστια οφέλη αυτής της επίσκεψης, δηλαδή μια υποτθέμενη συζήτηση για τη μείωση του ελληνικού χρέους που δήθεν θα στηρίξουν οι ΗΠΑ, καθώς και την «αναβάθμιση» του ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή. Το εργατικό κίνημα της χώρας μας, όμως, γνωρίζει πολύ καλά ότι οι ιμπεριαλιστές δεν έρχονται ποτέ για να δώσουν αλλά μόνο για να πάρουν. Ότι όσες φορές μπλεχτήκαμε στα σχέδια τους, το πληρώσαμε με πολέμους και χούντες, όπως αυτή των Συνταγματαρχών ενάντια στην οποία έγινε η μεγαλειώδης εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αυτή τη φορά, και λόγω της τεταμένης σχέσης Τουρκίας–ΗΠΑ, οι ιμπεριαλιστές θα απαιτήσουν:
α) Την παροχή κάθε «διευκόλυνσης» για την αιματηρή τους επέμβαση στη Συρία, την παραχώρηση όλων των ΝΑΤΟΪκών βάσεων, το άνοιγμα νέων ή ίσως ακόμα και την συμμετοχή της Ελλάδας με έμψυχο δυναμικό.
β) Την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων της Ελλάδας (και της Κύπρου), με τα αντιδραστικά και αιματοβαμμένα καθεστώτα του Ισραήλ και της Αιγύπτου.
γ) Την αποδοχή ενός νέου σχεδίου τύπου Ανάν για την Κύπρο, μια νέα και οριστική διχοτόμηση του νησιού, ώστε να χρησιμοποιηθεί ακόμη πιο πολύ για την επιβολή των συμφερόντων τους στη λεκάνη της Μεσογείου και τη Μέση Ανατολή.
Οι κίνδυνοι που δημιουργούνται για τον ελληνικό λαό και για όλους τους λαούς της περιοχής είναι τεράστιοι, ενώ τα υποτιθέμενα ανταλλάγματα ανύπαρκτα. Αποτελεί ζήτημα ζωής ή θανάτου για το εργατικό κίνημα να κηρύξει έναν πόλεμο εναντίον του πολέμου, να οικοδομήσει ένα πλατύ μέτωπο διεθνιστικής αλληλεγγύης με τους εργαζόμενους των άλλων χωρών, ενάντια τόσο στους ιμπεριαλιστές και τις επεμβάσεις τους, όσο και στους ντόπιους λακέδες τους.
Εργαζόμενοι/ες, νέοι, άνεργοι,
Η φλόγα του Νοέμβρη του ΄73 πρέπει να φωτίσει το δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Το σοκ και η αμηχανία από την έκταση της προδοσίας και της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί και πρέπει να ξεπεραστεί. Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Έχουμε μια παρακαταθήκη σκληρών αγώνων ενάντια στα Μνημόνια, την οποία πρέπει να πάμε μέχρι το τέλος. Οφείλουμε να μπούμε με νέα ορμή στη μάχη, με μεγαλύτερη οργάνωση και αποφασιστικότητα. Να προετοιμάσουμε και να οργανώσουμε μια Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, μέχρι το οριστικά γκρέμισμα όλων των Μνημονιών, καθώς και των παλιών και νέων υπηρετών τους. Να ανοίξουμε το δρόμο για μια επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων, την μόνη ικανή δύναμη να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα σωτηρίας από το ζουρλομανδύα των Μνημονίων και την καταστροφική κρίση του καπιταλισμου: Με τη διαγραφή όλου του χρέους, την έξοδο από τη φυλακή του Ευρώ και της ΕΕ, την εθνικοποίηση όλων των τομέων-κλειδιά της οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο, την έξοδο από το ΝΑΤΟ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που απειλούν να βυθίσουν την ανθρωπότητα σε μια νέα περίοδο πολέμων και αίματος. Για να ανοίξει ο δρόμος στη μόνη εναλλακτική λύση, τον Σοσιαλισμό, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.
Όλοι στη Διαδήλωση του Πολυτεχνείου στις 17/11
Αθήνα: 14:30 πλ. Καυθμώνος | Θεσ/νίκη: 17:00 Πολυτεχνείο | Ιωάννινα: 18:00 Δόμπολη
Να σταματήσουμε τον νέο αντεργατικό–αντισυνδικαλιστικό νόμο
Όχι στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις
Κάτω όλα τα Μνημόνια, οι παλιοί και νέοι υπηρέτες τους
Εμπρός για μια επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων
Η 43η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου βρίσκει την ελληνική εργατική τάξη, τους άνεργους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αντιμέτωπους με νέες επιθέσεις και προκλήσεις.
Το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, που επιδιώκει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, θα σημάνει την ψήφιση και εφαρμογή μιας σειράς από νέα σκληρά αντεργατικά μέτρα, με προμετωπίδα τις αλλαγές στα «εργασιακά». Ήδη ανοιχτά ομολογείται ότι ακόμα κι αυτά τα μέτρα δεν φτάνουν, το πτώμα του ελληνικού καπιταλισμού δεν ανασταίνεται – και ότι θα χρειαστεί και 4ο Μνημόνιο: με νέες μειώσεις συντάξεων, φορολεηλασία των εργαζομένων και βέβαια τα μεσαιωνικά μέτρα στα «εργασιακά».
Το αντεργατικό–αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο δεν πρέπει να περάσει!
Οι αλλαγές στα «εργασιακά» θα είναι από τις χειρότερες που έχουν γίνει την περίοδο των μνημονίων. Γυρίζουν την εργατική τάξη δεκαετίες πίσω, αμφισβητώντας ή και καταργώντας τη ραχοκοκαλιά των δικαιωμάτων που κέρδισε με σκληρούς ταξικούς αγώνες, ξεκινώντας από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το πόρισμα της «Επιτροπής Σοφών», αν και από μόνο του είναι κατάπτυστο και ακραία νεοφιλελεύθερο, αποτελεί τη βάση για τη νέα «διαπραγμάτευση» με την τρόικα. Είναι δεδομένο ότι ΕΕ και ΔΝΤ θα ζητήσει ακόμα πιο βαθιές αλλαγές, και άλλο τόσο σίγουρο ότι η πρόθυμη ελληνική κυβέρνηση θα τις δεχτεί και αυτές. Συνοπτικά:
α) Επίκειται ακόμη μεγαλύτερη μείωση του βασικού μισθού. Μάλιστα, θα καθορίζεται από «την κατάσταση της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας, των τιμών και της απασχόλησης». Είναι παραπάνω από σίγουρο ότι θα τεθεί ακόμη σαν «προαπαιτούμενο» η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.
β) Καταργούνται ουσιαστικά οι κλαδικές συμβάσεις, αφού για να επεκτείνεται η ισχύς τους θα πρέπει η ομοσπονδία ή κλαδικό σωματείο να συγκεντρώνουν το 50% των εργαζομένων του κλάδου – και αυτό να πιστοποιείται από μια «ανεξάρτητη» αρχή! Την ίδια στιγμή, μέσα στις επιχειρήσεις, μια χούφτα εργοδοτικοί και ρουφιάνοι μπορούν να συγκροτούν «Ενώσεις Προσώπων», να υπογράφουν όποιες μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων θέλουν οι καπιταλιστές, με ισχύ για όλους τους εργαζόμενους.
γ) Ξεχειλώνουν ακόμα περισσότερο τα όρια για τις ομαδικές απολύσεις και φαίνεται θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την πλήρη απελευθέρωσή τους. Το «πόρισμα» προτείνει ότι και στην περίπτωση ακόμη που ο εργοδότης δεν μπορεί να κάνει όσες απολύσεις θέλει, να μπορεί να μετατρέπει τις συμβάσεις των εργαζομένων σε μειωμένης απασχόλησης –έως και μηδενικών ωρών–, επεκτείνοντας ακόμη περισσότερο τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
δ) Το πιο επικίνδυνο είναι ίσως η επίθεση στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, δηλαδή στο δικαίωμα των εργαζομένων να αγωνίζονται. Η αρχή της «αντιπροσωπευτικότητας» (που εισάγεται για την υπογραφή συμβάσεων) θα χρησιμοποιηθεί σαν όχημα για το αν μπορούν ή όχι οι ομοσπονδίες και τα σωματεία να κηρύσσουν απεργίες και υπό ποιους όρους – σε μια προσπάθεια για την πλήρη ατομικοποίηση των εργαζομένων, απέναντι σε μια ολοένα και πιο ασύδοτη εργοδοσία.
Πόλεμος στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό!
Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε τεράστιο κίνδυνο, καθώς οι ανταγωνισμοί και οι συγκρούσεις μεταξύ δυτικών ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) και αναδυόμενων χωρών (Κίνα, Ρωσία κ.ά.) οξύνονται μέρα με τη μέρα. Ειδικά στην περιοχή μας, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, βρίσκεται το ένα από τα τρία κύρια μέτωπα αυτής της σύγκρουσης, που εμπλέκει σε πολεμικές συγκρούσεις όλες τις μεγάλες δυνάμεις και όχι μόνο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ κάνει ότι μπορεί για να γίνει, και σ’ αυτό τον τομέα, πιο υποτακτική και ξεπουλημένη ακόμα κι από τους προκατόχους της. Η επίσκεψη του σφαγέα Ομπάμα, μέσα στο τριήμερο του Πολυτεχνείου, αποτελεί πρόκληση για το εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας, προσβάλλει το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, καθώς και το βαθύ αντιιμπεριαλιστικό αίσθημα του ελληνικού λαού. Σύσσωμη κυβέρνηση, μνημονιακή αντιπολίτευση και ΜΜΕ πανηγυρίζουν και προσπαθούν να μας πείσουν για τα τεράστια οφέλη αυτής της επίσκεψης, δηλαδή μια υποτθέμενη συζήτηση για τη μείωση του ελληνικού χρέους που δήθεν θα στηρίξουν οι ΗΠΑ, καθώς και την «αναβάθμιση» του ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή. Το εργατικό κίνημα της χώρας μας, όμως, γνωρίζει πολύ καλά ότι οι ιμπεριαλιστές δεν έρχονται ποτέ για να δώσουν αλλά μόνο για να πάρουν. Ότι όσες φορές μπλεχτήκαμε στα σχέδια τους, το πληρώσαμε με πολέμους και χούντες, όπως αυτή των Συνταγματαρχών ενάντια στην οποία έγινε η μεγαλειώδης εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αυτή τη φορά, και λόγω της τεταμένης σχέσης Τουρκίας–ΗΠΑ, οι ιμπεριαλιστές θα απαιτήσουν:
α) Την παροχή κάθε «διευκόλυνσης» για την αιματηρή τους επέμβαση στη Συρία, την παραχώρηση όλων των ΝΑΤΟΪκών βάσεων, το άνοιγμα νέων ή ίσως ακόμα και την συμμετοχή της Ελλάδας με έμψυχο δυναμικό.
β) Την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων της Ελλάδας (και της Κύπρου), με τα αντιδραστικά και αιματοβαμμένα καθεστώτα του Ισραήλ και της Αιγύπτου.
γ) Την αποδοχή ενός νέου σχεδίου τύπου Ανάν για την Κύπρο, μια νέα και οριστική διχοτόμηση του νησιού, ώστε να χρησιμοποιηθεί ακόμη πιο πολύ για την επιβολή των συμφερόντων τους στη λεκάνη της Μεσογείου και τη Μέση Ανατολή.
Οι κίνδυνοι που δημιουργούνται για τον ελληνικό λαό και για όλους τους λαούς της περιοχής είναι τεράστιοι, ενώ τα υποτιθέμενα ανταλλάγματα ανύπαρκτα. Αποτελεί ζήτημα ζωής ή θανάτου για το εργατικό κίνημα να κηρύξει έναν πόλεμο εναντίον του πολέμου, να οικοδομήσει ένα πλατύ μέτωπο διεθνιστικής αλληλεγγύης με τους εργαζόμενους των άλλων χωρών, ενάντια τόσο στους ιμπεριαλιστές και τις επεμβάσεις τους, όσο και στους ντόπιους λακέδες τους.
Εργαζόμενοι/ες, νέοι, άνεργοι,
Η φλόγα του Νοέμβρη του ΄73 πρέπει να φωτίσει το δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Το σοκ και η αμηχανία από την έκταση της προδοσίας και της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί και πρέπει να ξεπεραστεί. Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Έχουμε μια παρακαταθήκη σκληρών αγώνων ενάντια στα Μνημόνια, την οποία πρέπει να πάμε μέχρι το τέλος. Οφείλουμε να μπούμε με νέα ορμή στη μάχη, με μεγαλύτερη οργάνωση και αποφασιστικότητα. Να προετοιμάσουμε και να οργανώσουμε μια Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, μέχρι το οριστικά γκρέμισμα όλων των Μνημονιών, καθώς και των παλιών και νέων υπηρετών τους. Να ανοίξουμε το δρόμο για μια επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων, την μόνη ικανή δύναμη να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα σωτηρίας από το ζουρλομανδύα των Μνημονίων και την καταστροφική κρίση του καπιταλισμου: Με τη διαγραφή όλου του χρέους, την έξοδο από τη φυλακή του Ευρώ και της ΕΕ, την εθνικοποίηση όλων των τομέων-κλειδιά της οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο, την έξοδο από το ΝΑΤΟ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που απειλούν να βυθίσουν την ανθρωπότητα σε μια νέα περίοδο πολέμων και αίματος. Για να ανοίξει ο δρόμος στη μόνη εναλλακτική λύση, τον Σοσιαλισμό, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.
