Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Πλημμύρισε το διαδίκτυο από πονήματα δημοσίων προσώπων που εξοβελίζουν την κυβέρνηση και το δημοψήφισμα, όπως ο κ. Κανάκης που επεσήμανε ότι η ελληνική κοινωνία πάσχει από Παιδεία, με αποτέλεσμα να τρώει ό,τι κουτόχορτο του σερβίρει το πολιτικό σύστημα. Προφανώς, ο κ. Κανάκης θέλησε να ....
απευθυνθεί στο πολυπληθές κοινό του με έναν μη σατιρικό τρόπο, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην εκπομπή του, όπου σατιρίζει καυστικά διάφορα περιστατικά της πολιτικής και μη ζωής, χωρίς, όμως, να εμβαθύνει στο πρόβλημα και να προτείνει τη λύση του, ώστε ο τηλεθεατής του να αντιλαμβάνεται πόσο τραγικά είναι τα πράγματα και να μη χασκογελάει απλώς με την ευρηματικότητα του τηλεπαρουσιαστή περνώντας ευχάριστα λίγη ώρα.
Μετά διάβασα την κραυγή αγωνίας της Σώτης Τριανταφύλλου, η οποία με ένα κείμενο «γροθιά» που θα έλεγαν οι λογοτεχνίζοντες, στέλνει εις το πυρ το εξώτερον το δημοψήφισμα και όσους ψήφισαν ΟΧΙ. Με τον τίτλο «Αφορισμοί από τη ζώνη του Λυκόφωτος» γράφει ότι ο καθένας ψήφισε σε διαφορετικό δημοψήφισμα. Και μετά καταχερίζει την αριστερά, η οποία «ανέδειξε τη διχόνοια σε αρετή: ταξική πάλη, ταξικό μίσος, απόρριψη της κοινωνικής ειρήνης ως κατάσταση υποταγής στην άρχουσα τάξη. Δικτατορία του προλεταριάτου. Τώρα για ποιο πνεύμα συνεργασίας και συμφιλίωσης μιλάει; Kαι παρ’ όλ’ αυτά, ας δούμε με αισιοδοξία την ομιλία και τις πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα μετά τον θρίαμβό του». Μέχρι τώρα, λοιπόν, όλα ήταν όμορφα και ωραία. Η αριστερά στη γωνία, αφού κυβερνούσε η πεφωτισμένη ακροδεξιά, δεξιά και κεντροδεξιά, άλλοτε με τον μανδύα της δημοκρατικής νομιμοποίησης μέσω εκλογών [π.χ. με 41% κυβερνάς, ενώ ο αντίπαλος έχει λάβει 44%], άλλοτε με τις ερπύστριες και άλλοτε με τη φενάκη του κοινοβουλευτισμού και τη σημαία της κεντροαριστεράς ή της σοσιαλδημοκρατίας, κάτι σαν λίγο απ’ όλα. Κι’ όταν λέω «η αριστερά στη γωνία» εννοώ αυτούς που πραγματικά μοχθούν για τον άρτο τον επιούσιο και ανήκουν, στην πλειονότητά τους, στην τάξη των μυρμηγκιών, την εργατική. Αλήθεια, πώς να τους ψέξω αυτούς που νοιώθουν κατατρεγμένοι και καταπιεσμένοι ποικιλοτρόπως; Γιατί θα πρέπει να έχω την απαίτηση να ψηφίζουν αυτοί ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ, ΝΔ, ΧΑ κ.λπ.; Η κ. Σώτη, όμως, πιστεύει πως αυτοί μισούν τους άλλους, τους βολεμένους, εξ ου και σπείρουν τη διχόνοια. Ποια διχόνοια; Υπήρξε ποτέ ομόνοια μεταξύ τάξεων; Εκτός αν πιστεύουμε ότι ο μακαρίτης ο Λάσκαρης κατήργησε την πάλη των τάξεων το 1976 με τον νόμο 330, όπως εθρυλείτο, οπότε η επανεμφάνιση των τάξεων είναι κάτι κατακριτέο ως διχαστικό.
Εν συνεχεία διαπιστώνει η κ. Σώτη ότι «το «όχι» είναι η θέση της Χρυσής Αυγής και ότι το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο της Μαρίν Λε Πεν για τη Γαλλία.» Και στη συνέχεια διερωτάται: «Όπως υπάρχει αριστερός και δεξιός φασισμός, υπάρχει και αριστερό και δεξιό «όχι»; Εδώ καταθέτω τα όπλα μπροστά στην τετράγωνη λογική. Και διερωτώμαι, αν κάτι απεκόμισε από το μάθημα της Λογικής που διδασκόμασταν παλιά στο σχολείο, αφού η κ. Σώτη είναι σε ηλικία που δείχνει ότι διδάχθηκε το μάθημα της Λογικής στο Γυμνάσιο.
Αλήθεια ρε Σώτη, επειδή είσαι, καθώς λένε, πολύ ψαγμένο άτομο, για πες μου κάτι: το 1968, στο «δημοψήφισμα» του Παπαδόπουλου, όσοι ψήφισαν Βασιλευομένη Δημοκρατία το έκαναν επειδή ήθελαν τον Κοκό ή επειδή ήθελαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στη χούντα; Για βυθίσου λιγάκι στην ουσία των αναμετρήσεων μέσα από την κάλπη. Πιστεύεις ότι το 61,38% που ψήφισε την 05.07.2015 «ΟΧΙ» πίστευε πως δεν θα έλθουν άλλα μέτρα και ότι θα σκίσουμε τα Μνημόνια με ένα άρθρο, με ένα νόμο; Να μην τρελαθούμε κιόλας. Απλώς εξέφρασε την αγανάκτησή του προς ό,τι σάπιο έφερε τη χώρα σ’ αυτό που όλοι οι ειδήμονες αποκαλούν «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Προς όλους τους σκελετούς που βγήκαν από την ντουλάπα, να του θυμίσουν ό,τι πιο αισχρό έχει συντελεσθεί στη Μεταπολίτευση.
Ακολούθως ομολογεί η κ. Σώτη πως ψεύδεται, όταν δηλώνει «σέβομαι την άποψή σας» απευθυνόμενη σε φασίστες και όταν διατηρεί φιλίες με φανατικούς. Κι’ ανακαλύπτει ότι ο εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται μέσα μας «Κι επειδή έχουμε ανεχθεί για πολύ καιρό επιβλαβείς ιδεολογίες, φτωχά μυαλά, νηπιώδεις και αποκλίνουσες μορφές συμπεριφοράς, έχει έρθει η στιγμή να πούμε φτάνει. Η παρόρμηση γίνεται απόφαση: σας παρακαλώ να μη μου μιλάτε, να μη μου τηλεφωνείτε, να μη με συναναστρέφεστε – να μιλάτε, να τηλεφωνείτε στους ομοίους σας, αυτούς να συναναστρέφεστε».
Και μετά από διάφορα άλλα, καταλήγει «Το ευρώ, συμπολίτες, δεν είναι «φράγκο», δεν είναι καν απλό νόμισμα. Είναι σύμβολο ενότητας. Αλλά αν νομίζουμε ότι η ΕΕ είναι η μαφία των τοκογλύφων (με επιτόκιο 2,3%), το ευρώ γίνεται ένα παλιόχαρτο.» Τώρα εξηγείται, λοιπόν, γιατί στα μαθητικά βιβλία Ιστορίας η απεικόνιση του ευρώ υπερέχει κατά πολύ της μορφής αγωνιστών όπως ο Θόδωρας, ο Ανδρούτσος κ.λπ. Αλλά κ. Σώτη μου, θα μπορούσες να επικαλεσθείς την ελληνική σημαία ως σύμβολο, και δη πραγματικό, την οποία ανεμίζουν και οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ. Το ευρώ βρήκες ρε γαμώ το; Ίσως, όμως, σε αδικώ, αν είσαι θιασώτης του Μιλτάρα του Βαρβιτισιώτη που αναγνωρίζει το δικαίωμα στον πάσα ένα να καίει την ελληνική σημαία.
Και το κερασάκι: «Οι πολιτικές νεολαίες της μεταπολίτευσης, εκτός του ότι στέρησαν από πολλά νεαρά στελέχη της εποχής εκείνης τη φυσιολογική προσωπική ζωή του νεαρού ανθρώπου (πράγμα που δημιούργησε ελλειμματικές προσωπικότητες), διαμόρφωσε το ύφος και το ήθος της σημερινής εξουσίας. Όσα έμαθαν οι Κνίτες, οι Ρηγάδες, οι μαοϊκοί, οι τροτσκιστές στη δεκαετία του 1970-1980 τα εφάρμοσαν στην ευρύτερη κοινωνία – et voilà les résultats! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λειτουργεί με τη δομή, τη φρασεολογία και τα πολιτικά μέσα -προπαγάνδα, λασπολογία, τακτικισμοί, διπλωματία κομμουνιστικού τεθωρακισμένου- των κομματικών νεολαιών.» Για την ΟΝΝΕΔ κάτι κ. Σώτη μου; Δηλαδή, αυτή δεν είχε καμμία σχέση με όσα καταμαρτυρείς στις άλλες νεολαίες; Για την ΕΡΕΝ που υπήρξε πριν από τη χούντα; Ναι, αυτήν που μου έλεγαν τα στελέχη της να γραφτώ για να μην υπηρετήσω στα σύνορα. Είσαι άδικη Σώτη μου, τουλάχιστον.
Και συνεχίζει: «Άκουσα τον κ. Μίμη Ανδρουλάκη στο ραδιόφωνο. Πρώτη φορά ήταν τόσο εξοργισμένος. Και τόσο ειλικρινής έναντι της ίδιας του της παράταξης. Λόγω της μεγάλης βιολογικής του ικανότητας και της μακράς εμπειρίας. Μερικοί άνθρωποι, όπως ο κ. Ανδρουλάκης, εξελίσσονται μέσα στη ζωή τους – άλλοι καθηλώνονται, οι περισσότεροι καθηλώνονται. Συχνά, η καθήλωση παίρνει τη μορφή της τρέλας του μεγαλείου». Ο Ανδρουλάκης, λοιπόν, ο μέγας μέντωρ του ελληνικού λαού. Δεν σας είπε κανείς κυρία Σώτη μου ότι ο Ανδρουλάκης δεν ανήκει στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ; Ανήκει στο ΠΑΣΟΚ των Μνημονίων. Δεν του έτυχε να ανανήψει τόσο πολύ όσον ο υμέτερος Χρύσανθος. Αλλά γιατί δεν γράφεις πράμα και για τον Bungalows; Αυτός ξεκίνησε από μαοϊκός και έφτασε να ψηφίζει ΝΔ, αφού προηγουμένως είχε υπηρετήσει το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ, μολονότι είχε - πολύ πιο πριν τα Μνημόνια - δηλώσει σπουδαίως ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σαν μια βουλωμένη τουαλέτα. Αυτός ο τέως μαοϊκός, είχε δηλώσει και το άλλο μεγαλειώδες και θεόπνευστο: «Το Μνημόνιο είναι ευτυχία».
Και τέλος, μας λέει πολύ χαριτωμένα η κ. Σώτη ότι αδιαφορεί αν γίνεται αντιπαθητική με όσα γράφει για τον «σοφό λαό και τις εξουσίες του». Και αδιαφορεί αγγλιστί γράφοντας: «Frankly, dear, I don’t give a damn». Ουάου, τζι!
Κυρία Σώτη μου, εγώ διαφωνώ με τις απόψεις σας, δεν τις σέβομαι καθόλου. Εκείνο που σέβομαι, όμως, είναι το δικαίωμά σας να τις εκφράζετε. Πώς μπορώ να συμφωνήσω με την αηδία που δείχνετε πως τρέφετε για τον λαό και την εξουσία του από τη μία, ενώ από την άλλη μέμφεσθε δεξιό τε και αριστερό φασισμό; Δεν είναι σκέτος φασισμός η καταφρόνια προς τον λαό; Σίγουρα θα έχετε ακούσει ότι η Δημοκρατία είναι κακό πολίτευμα, αλλά δεν υπάρχει καλλίτερο. Αυτός είναι ολόγος που εγώ δεν θα γράψω I really don’t give a shit for what you write. And this is because I respect your right to write anyshit you feel like writing. But I equally do have the right to say don’t give me shit Soti.
Θα περίμενα να γράψετε και κάτι για την εποχή της «εικόνας» με πρωταγωνιστή τον πτωχό κ. Κωστόπουλο που γαλουχούσε γενεές Ελλήνων στο διπλανό μαγαζί από την κλαδική. Θα περίμενα να γράψετε και για όλες τις πάσης αποχρώσεως κομματικές νεολαίες που ακόμη και σήμερα μοιράζουν σημειώσεις καθηγητών εις αντίδωρον εγγραφής στην οργάνωση. Από ιδεολογία βεβαίως βεβαίως!
Κάπως καθυστερημένα δεν ανακαλύψατε το απαίσιο πρόσωπο του φασισμού; Αλλά η ατάκα σας ότι τη διχόνοια προκαλεί η ταξική πάλη, με ευθύνη προφανώς της εργατικής τάξης, κ. Σώτη μου θα μείνει ιστορική.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος και δραχμολάγνος, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου