Από την Ηλέκτρα
Τα χρόνια τα δύσκολα είχανε περάσει . Μεθύσαμε τον ήλιο και μας χάρισε φως απλόχερα , τόσο που έκλεψε και από τους άλλους .Οι αυλές των σπιτιών γέμισαν τρακτέρ , συστήματα ποτίσματος , η επικοινωνία ήταν παιγνιδάκι πλέον ακόμη και στα πιο...
ακατάλληλα μέρη σ΄έβρισκαν.
Τα παιδιά σπούδασαν , όλοι έπρεπε να γίνουν σπουδαίοι στη χώρα που ο ήλιος σκόρπιζε αβίαστα το φως του , έκαναν παιδιά. Ευτυχία για τον παππού θα μπορούσε να διηγείται τους ηρωϊσμούς , τα βάσανα που πέρασε, τους αγώνες για τη δημοκρατία και να μπορεί ν΄υπερηφανεύεται για την σύνταξη της εθνικής αντίστασης που πήρε .
Παππού, τι σύνταξη είναι αυτή ; και ο παππούς άρχισε να του ιστορεί πως μικρό παιδί κουβαλούσε ψωμί , νερό στους αντάρτες . Τι είναι αντάρτης , παππού ; αυτός που δεν υποτάσσεται , που πάει κόντρα , που πολεμά για τη δημοκρατία , αυτός που πολεμά όποιον έχει αντίθετες από μένα πεποιθήσεις .
Τα χρόνια πέρασαν ....πέρασε και η ευδαιμονία , ο ήλιος ο μπαμπέσης βαρέθηκε να δίνει , και ο καημένος ο παππούς βρίσκεται σ΄απόγνωση περικοπές από παντού . Κάπου τυχαία συναντά τον εγγονό , τι κάνεις εδώ ; παππού θα τα πούμε , τώρα δεν μπορώ αγωνίζομαι για την λευτεριά , πολεμάω την καταπίεση των βαρβάρων , θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι χωρίς κανέναν στο κεφάλι μας .
Μα παιδί μου ....Τι μα, παππού ήλθε η δική μας ώρα να πολεμήσουμε , ακόμη και αν πεινάσουμε και αν υποφέρουμε θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι .
Με σκυμμένο το κεφάλι ο γέροντας βαδίζει .....ότι έσπειρε θέρισε .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου