Η πασίγνωστη πλέον συφωνία είχε και μη οικονομικά παραλειπόμενα. Ίσως φανούν ανούσιες λεπτομέρειες αυτά που ακολουθούν, αλλά δείχνουν το έσχατο σημείο της ευτέλειας, στην οποίαν έχουμε περιέλθει, αλλά και της κατάντιας στο πνεύμα της αριστεροσύνης και της «αντίστασης» εν ου παικτοίς.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
«Άρθρο 28§3 του Συντάγματος……. 3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας. ** Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.»Περιορισμοί εθνικής κυριαρχίας + εθνικό συμφέρον + δικαιώματα του ανθρώπου + βάσεις δημοκρατικού πολιτεύματος + ισότητα + αμοιβαιότητα + ευρωπαϊκή ολοκλήρωση = Deutschland und seine inlaendische Lakaien ueber alles!!!
Η πασίγνωστη πλέον συφωνία είχε και μη οικονομικά παραλειπόμενα. Ίσως φανούν ανούσιες λεπτομέρειες αυτά που ακολουθούν, αλλά δείχνουν το έσχατο σημείο της ευτέλειας, στην οποίαν έχουμε περιέλθει, αλλά και της κατάντιας στο πνεύμα της αριστεροσύνης και της «αντίστασης» εν ου παικτοίς. Α] Λίγο πριν αρχίσει την 15.07.2015 η συζήτηση για την επικύρωση της συφωνίας και τη λήψη των πρώτων μέτρων υποταγής, ορκίσθηκε βουλευτής ο κ. Κυρίτσης, στη θέση του παραιτηθέντος κ. Χουντή. Παρακολουθούσα άναυδος τον κ. Βουλευτή να επαναλαμβάνει τον όρκο με τα χέρια πίσω στην πλάτη. Αν είχε μία βιτρίνα καταστήματος μπροστά του, θα νόμιζα ότι διαλέγει παντόφλες. ΄νταξ ρε φιλάρα, δεν γουστάρεις θρησκευτικό όρκο, ώστε να σηκώσεις την δεξιά [φτου, φτου, φτου] και ενώνοντας αντίχειρα, δείκτη και μέσο να δώσεις όρκο πίστης στην πατρίδα κ.λπ. Δεν μπορούσες, όμως, να έχεις τα ξερά σου σε στάση προσοχής εις ένδειξη σεβασμού στη στιγμή; Αλλά τί να περιμένω από έναν τύπο που όταν ανακοινώθηκε ότι καταλαμβάνει ως επιλαχών την έδρα του παραιτηθέντος Χουντή, η μόνη ιδιότητα που συνόδευε το όνομά του ήταν «σύζυγος της Έλενας Ακρίτα». [ΣΗΜ: ο κ. Χουντής την κοπάνησε την τελευταία στιγμή, εκμεταλλευόμενος την παραίτηση του Μ. Γλέζου από τη θέση του ευρωβουλευτή. Ο Γλέζος είχε ορίσει την 8η Ιουλίου ως ημέρα ισχύος της παραίτησής του. Ο Χουντής δεν έσπευσε να τον αντικαταστήσει την ημέρα εκείνη. Περίμενε, μήπως και τα πράγματα αλλάξουν και αγρεύσει δόξαν υπερτέραν, αλλά όταν πλησίαζε η ώρα να ψηφίσει, την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια (είχε ψηφίσει ΝΑΙ στην εξουσιοδότηση προς την κυβέρνηση να διαπραγματευθεί, αλλά με τη δήλωση ότι δεν θα ψήφιζε τα μέτρα που θα ελαμβάνοντο)]. Β] Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα νόμο με προοίμιο. Κάτω από τον αριθμό και τον τίτλο του νόμου 4334/2015 φιγουράρει η συφωνία της 12-13.07.2015 στην αγγλική και στην ελληνική και πιο κάτω το στερεότυπο «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας …» με το κείμενο του νόμου να ακολουθεί. Στην αιτιολογική έκθεση που κατετέθη, η συφωνία αποτελούσε μέρος του νόμου. Όμως, την τελευταία στιγμή η συφωνία αφαιρέθηκε από το κείμενο του νόμου και εντάχθηκε στην αιτιολογική έκθεση. Το επεσήμανε στην αγόρευσή του ο Ντέπιουτης και ω του θαύματος το κείμενο της συφωνίας επανήλθε στο κείμενο του νόμου, αλλά εντελώς άκομψα και ουδόλως νομοτεχνικά κάτω ακριβώς από τον τίτλο του νόμου και πριν από το «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδομεν..» Εικάζω ότι η αφαίρεση της συφωνίας από το κείμενο του νόμου αποτελούσε μία ακόμη νεοελληνική κουτοπονηριά, την οποίαν αντελήφθησαν [δεόντως ειδοποιηθέντες;] οι «εταίροι», εξ ου και ανέλαβε ο Ντέπιουτης να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Γ] Η συφωνία σαφώς προβλέπει ότι ο ως άνω νόμος έπρεπε να ψηφισθεί από το ελληνικό [τρόπος του λέγειν] κοινοβούλιο μέχρι την 15.07.2015. Συζητήσεις επί συζητήσεων επί της διαδικασίας, για να καταλήξει η Βουλή να αρχίσει τη συζήτηση την 21:30 αντί της αρχικώς προγραμματισμένης 18:00 της 15.07.2015. Ανέμενα ότι όλοι οι αγορητές θα έλεγαν το πολύ 2 κουβέντες έκαστος, ώστε για πρώτη φορά να είμαστε στο ελάχιστο συνεπείς σε όσα υπογράψαμε, δηλαδή να ψηφιζόταν το νομοσχέδιο μέχρι την 23:30, να το υπέγραφε ο ΠτΔ στη συνέχεια και να έπαιρνε το ΦΕΚ ημερομηνία 15.07.2015, όπως ορίζει η συφωνία. Τί είχαν, άλλωστε, να πουν, αφού τα πάντα ήταν προδιαγεγραμμένα και η Βουλή μνημονιακώς σχεδόν ομονοούσα; Ούτε αυτό, όμως, έγινε, με αποτέλεσμα να μην έχει δημοσιευθεί ο νόμος μέχρι την 10:15 της 16.07.2015. Και σ’ αυτό αντίσταση ρε γαμώ το; Ποιόν κοροϊδεύουν ρε πούστη μου; [Γράφτηκε ότι Τσίπρας-Μεϊμαράκης είχαν συμφωνήσει να μην αγορεύσουν, αλλά ο πύρινος λόγος της Ζωής ανάγκασε τον Τσίπρα να μιλήσει, για να μειώσει όσο περισσότερο μπορούσε τα ΟΧΙ]. Δ] Το στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε απώλειες 39 νοματαίων. Εκλογές στον ορίζοντα. Θα το επιτρέψουν, άραγε, οι «εταίροι»; Μη μου πείτε ότι δεν ισχύει το «τέτοια δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη χούντα!»!!!!!
Ε] Ο μη μακαρονάς κ. Φίλης, πρώην αρχισυντάκτης της «ΑΥΓΗΣ», βρέθηκε από το ΑΤΜ της Βουλής, όπου έσπευσε από τους πρώτους με την επιβολή του capital control, 
στο βήμα της Βουλής, όπου απήγγειλε στιχάκια από Σεφέρη για να δείξει ότι η αντίσταση που άρχισε στις Βρυξέλλες θα συνεχισθεί στο όνομα όλων των ευρωπαϊκών λαών. Είπε κατά λέξη «και δεν είναι η πρώτη φορά, για να θυμηθούμε τον Σεφέρη, που οι γάτες του Αϊ-Νικόλα φαρμακώνονταν, αλλά συνέχιζαν να δίνουν τη μάχη τους». Αφήνει, έτσι, την εντύπωση ότι οι γάτες, τρώγοντας τα φίδια, φαρμακώνονταν, αλλά συνέχιζαν τον αγώνα ως εφτάψυχες που είναι. Άρα, παρά το φαρμάκι επιβίωναν και εμάχοντο τον αγώνα τον καλό. Ας διαβάσουμε το ποίημα ολόκληρο και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Ο κ. Φίλης συγχωρείται με βάση την αρχή ότι ο καθένας καταλαβαίνει ό,τι θέλει από ένα ποίημα. Γιῶργος Σεφέρης - Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα
Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός,
οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ.
οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ.
«Φαίνεται ὁ Κάβο-Γάτα...», μοῦ εἶπε ὁ καπετάνιος δείχνοντας ἕνα χαμηλὸ γιαλὸ μέσα στὸ πούσι τ᾿ ἄδειο ἀκρογιάλι ἀνήμερα Χριστούγεννα, «... καὶ κατὰ τὸν Πουνέντε ἀλάργα τὸ κύμα γέννησε τὴν Ἀφροδίτη λένε τὸν τόπο Πέτρα τοῦ Ρωμιοῦ. Τρία καρτίνια ἀριστερά!» Εἶχε τὰ μάτια τῆς Σαλώμης ἡ γάτα ποὺ ἔχασα τὸν ἄλλο χρόνο κι ὁ Ραμαζὰν πῶς κοίταζε κατάματα τὸ θάνατο, μέρες ὁλόκληρες μέσα στὸ χιόνι τῆς Ἀνατολῆς στὸν παγωμένον ἥλιο κατάματα μέρες ὁλόκληρες ὁ μικρὸς ἐφέστιος θεός. Μὴ σταθεῖς ταξιδιώτη. «Τρία καρτίνια ἀριστερά» μουρμούρισε ὁ τιμονιέρης. ...ἴσως ὁ φίλος μου νὰ κοντοστέκουνταν, ξέμπαρκος τώρα κλειστὸς σ᾿ ἕνα μικρὸ σπίτι μὲ εἰκόνες γυρεύοντας παράθυρα πίσω ἀπ᾿ τὰ κάδρα. Χτύπησε ἡ καμπάνα τοῦ καραβιοῦ σὰν τὴ μονέδα πολιτείας ποὺ χάθηκε κι ἦρθε νὰ ζωντανέψει πέφτονταςἀλλοτινὲς ἐλεημοσύνες. «Παράξενο», ξανάειπε ὁ καπετάνιος. «Τούτη ἡ καμπάνα-μέρα ποὺ εἶναι- μοῦ θύμισε τὴν ἄλλη ἐκείνη, τὴ μοναστηρίσια. Διηγότανε τὴν ἱστορία ἕνας καλόγερος ἕνας μισότρελος, ἕνας ὀνειροπόλος. «Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας, - σαράντα χρόνια ἀναβροχιὰ - ρημάχτηκε ὅλο τὸ νησὶ πέθαινε ὁ κόσμος καὶ γεννιοῦνταν φίδια. Μιλιούνια φίδια τοῦτο τ᾿ ἀκρωτήρι, χοντρὰ σὰν τὸ ποδάρι ἄνθρωπου καὶ φαρμακερά. Τὸ μοναστήρι τ᾿ Ἅι-Νικόλα τὸ εἶχαν τότεἉγιοβασιλεῖτες καλογέροι κι οὔτε μποροῦσαν νὰ δουλέψουν τὰ χωράφια κι οὔτε νὰ βγάλουν τὰ κοπάδια στὴ βοσκὴ τοὺς ἔσωσαν οἱ γάτες ποὺ ἀναθρέφαν. Τὴν κάθε αὐγὴ χτυποῦσε μία καμπάνα καὶ ξεκινοῦσαν τσοῦρμο γιὰ τὴ μάχη.Ὅλη μέρα χτυπιοῦνταν ὡς τὴν ὥρα ποῦ σήμαιναν τὸ βραδινὸ ταγίνι.Ἀπόδειπνα πάλι ἡ καμπάνα καὶ βγαῖναν γιὰ τὸν πόλεμο τῆς νύχτας.Ἤτανε θαῦμα νὰ τὶς βλέπεις, λένε, ἄλλη κουτσή, κι ἄλλη στραβή, τὴν ἄλλη χωρὶς μύτη, χωρὶς αὐτί, προβιὰ κουρέλι.Ἔτσι μὲ τέσσερεις καμπάνες τὴν ἡμέρα πέρασαν μῆνες, χρόνια, καιροὶ κι ἄλλοι καιροί.Ἄγρια πεισματικὲς καὶ πάντα λαβωμένες ξολόθρεψαν τὰ φίδια μὰ στὸ τέλος χαθήκανε, δὲν ἄντεξαν τόσο φαρμάκι.Ὡσὰν καράβι καταποντισμένο τίποτε δὲν ἀφῆσαν στὸν ἀφρὸ μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα. Γραμμή! Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν. Αἰῶνες φαρμάκι γενιὲς φαρμάκι». «Γραμμή! Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν. Αἰῶνες φαρμάκι, γενιὲς φαρμάκι». «Γραμμή!» ἀντιλάλησε ἀδιάφορος ὁ τιμονιέρης. Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969 Το μόνο που έχω να αντιπαραθέσω στην αρλούμπα του κ. Φίλη είναι ότι τις Θερμοπύλες ακολουθούν Σαλαμίνες. Νομοτελειακά!!!! Κι’ αυτό είναι που φοβούνται στην ΕΕ. Το έχουν πει από τον Οκτώβριο του 2014, εξ ου και φρόντισαν να μας στεγνώσουν, ενώ εμείς τυρβάζαμε περί δημιουργικές ασάφειες, IOU, ρωσικές παπάρες και άνευ του παραμικρού σχεδίου δραχμικές καντρίλιες. Ας διαβάσουμε τί φοβόταν ο Γιόσκα Φίσερ και οι όμοιοί του την 28.10.2014: Βέβαια, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα απ’ όσο φαίνονται, αν λάβουμε υπόψη τον τέως υφυπουργό Οικονομικών του Ρήγκαν Paul Craig Roberts, ο οποίος έγραψε ότι η συμφωνία ΗΠΑ-Ιράν, που τόσο δυσαρέστησε το Ισραήλ, αλλά και η καταστροφή της Ελλάδος εντάσσονται στα πλαίσια της πολιτικής της Ουάσιγκτον να απαλλάξει την Ευρώπη από την εξάρτησή της από τη Ρωσσία για την προμήθεια πετρελαίου και φυσικού αερίου. Την έχουμε βαμμένη δικέ μου, αλλ’ ασχολούμεθα με τις γάτες του Αϊ-Νικόλα και ευτελίζουμε τον όρκο πίστης στο Σύνταγμα και στην πατρίδα!! |
Σωτήριος Καλαμίτσης – κατ’ εξακολούθηση και εις το διηνεκές [;] εθνικώς αναξιοπρεπής
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος και δραχμολάγνος, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου