Γερμανία, ο ΣΥΡΙΖΑ της Ευρώπης

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Μετά τις απαράδεκτες δηλώσεις Σόιμπλε που εξύβρισε σκαιώς τον ελληνικό λαό εκφράζοντας τη λύπη του που, ανεύθυνος ων, ανέδειξε, κατά τη γνώμη αυτής της σκατόφατσας, ανεύθυνη ...

κυβέρνηση, θα περίμενα να καλέσει ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών τον εν Αθήναις Γερμανό πρέσβη και να προβεί σε έντονο διάβημα διαμαρτυρίας. Αν δεν απατώμαι, έτσι ενεργούν τα σοβαρά κράτη.

Εγώ περιορίζομαι να μεταφράσω μία παράγραφο [σελ. 210] από το βιβλίο «Οι ναζιστικές καταβολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης των Βρυξελλών» των Paul Anthony Taylor, Aleksandra Niedzwieski, Matthias Rath and August Kowalczyk [2010 The Ralph foundation]:

«Για τους σχεδιαστές της ΕΕ των Βρυξελλών, κομβικό σημείο, για τη διασφάλιση ότι οι χώρες-μέλη της δεν θα μπορούν να εγκαταλείψουν το μπλοκ, ήταν η δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, του ευρώ. Η λογική πίσω από αυτή την κίνηση ήταν απλή: διαλύοντας το νόμισμα ενός έθνους και καθιστώντας αυτό αντικείμενο ελέγχου μίας κεντρικής τράπεζας ελεγχόμενης από τα καρτέλ, μετατρέπεις μία αυτεξούσια χώρα σε απλό συνιστών κράτος ενός υπερ-κράτους ελεγχόμενου από τις εταιρείες».

Κι αν παρομοιάσουμε τη Γερμανία με τον ΣΥΡΙΖΑ της Ευρώπης, ποιά συνιστώσα είναι η Ελλάδα; Μα, η αριστερή πλατφόρμα!

Α, ρε Αλέξη. Σε θυμάμαι που πριν από τις εκλογές του Μαΐου 2012 είχες δηλώσει, ορθώς, ότι για σένα «το ευρώ δεν αποτελεί φετίχ». Τώρα που οι δημοσκοπήσεις λένε ότι ο ελληνικός λαός επιθυμεί στην πλειοψηφία του να παραμείνει στα δεσμά τού ευρώ, αλλά χωρίς Μνημόνιο, τί λες; Δεν έχεις κάποια ευθύνη για τον ζουρλομανδύα που γουστάρει ο λαός;

Ως προς τους φανατικούς θιασώτες της ευρωλυγούρικης προοπτικής της χώρας, την οποία θέλουν να διασφαλίσουν πάση θυσία, σημειώνω μία φράση από άρθρο του συναδέλφου μου κ. Πέτρου Χασάπη, ο οποίος έγραψε εξ αφορμής του γεγονότος ότι το τελευταίο τρίμηνο έχουν βγει στο εξωτερικό περί τα 20 δισ.:

«Η μεν διακίνηση του χρήματος είναι ελεύθερη, τις δε τράπεζες του κάθε κράτους τις διασώζει μόνος του ο αντίστοιχος λαός».

Αυτά, βάσει του ενός εκ των τεσσάρων βασικών πυλώνων που στηρίζουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα: της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων. Αδειάζουν οι τράπεζες μιας χώρας καθώς οι καταθέσεις των πολιτών της οδεύουν στις τράπεζες άλλων χωρών της ΕΕ και στη συνέχεια καλείται αυτή η χώρα να κεφαλαιοποιήσει τις άδειες τράπεζες με δάνεια από τις χώρες, στις τράπεζες των οποίων αναπαύονται οι καταθέσεις των πολιτών της. Τις καταθέσεις, λοιπόν, 200.000 π.χ. πολιτών, αναπληρώνουν 6.000.000 φορολογούμενοι πολίτες μετατρεπόμενοι στην ουσία σε αναγκαστικούς καταθέτες των τραπεζών, από τις οποίες, μάλιστα, όχι μόνον δεν εισπράττουν τόκο, αφού τα κεφάλαια δεν ανήκουν στους αναγκαστικούς καταθέτες, αλλά πληρώνουν τόκο.

Ουάου που λέει ο Βαρουφάκης και μιμούμενος αυτόν ο Σαμαράς!

Σωτήριος Καλαμίτσης

Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος αυτού σε ειδική πτέρυγα για επικίνδυνους κακοποιούς