Του Βαγγέλη Μωυσή,
δημοσιογράφου, υπεύθυνου τύπου της Διοικούσας Επιτροπής Ν.Θεσσαλονίκης της Ν.Δ.
Είναι στη φύση του Έλληνα να γουστάρει τον τσαμπουκά. Τον ηρωισμό του «μόνος εναντίον όλων». Του Δαυίδ απέναντι στον Γολιάθ. Είναι στο DNA μας, πώς να το κάνουμε. Είναι η μελάνη που έγραψε τις πιο λαμπρές αράδες της ιστορίας μας, γεμίζοντας κεφάλαια με εθνικές εποποιίες και σελίδες με ιστορίες ατομικών ηρωισμών που θαυμάζουν όλοι…
Με μια σημαντική λεπτομέρεια: σε κάθε φάση των χιλιετηρίδων της ιστορίας αυτής, που επιστρατεύτηκε ο ελληνικός τσαμπουκάς, ο εθνικός ηρωισμός ήταν η μόνη οδός απέναντι σε έναν αναμφισβήτητο εθνικό κίνδυνο –έναν ξένο εισβολέα - που δεν άφηνε περιθώρια χρόνου και ο οποίος, διεκδικώντας διά της βίας όσα δεν είχε δικαίωμα να ζητά, ένωνε όλους τους Έλληνες σε μια κοινή επιλογή. Τη μάχη μέχρις εσχάτων… Μια στάση που έκανε την Ελλάδα διεθνές πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση και θαυμασμό, από λαούς και κυβερνήσεις.
Στις δε περιπτώσεις ατομικού ηρωισμού, ο κατά περίπτωση ήρωας, έθετε σε κίνδυνο τη δική του ζωή. Αναλάμβανε προσωπικά το ρίσκο και το κόστος για χάρη όλων των άλλων. Γι` αυτό και γινόταν σύμβολο: Από τον Λεωνίδα και τους 300 Σπαρτιάτες, μέχρι τον καλόγερο Σαμουήλ και τους Σουλιώτες στο Κούγκι… Και από το στρατηγό Κατσιμήτρο και την 8η Μεραρχία του που το 1940 στην εντολή οπισθοχώρησης απάντησαν «κρατάμε Καλπάκι», βαστώντας την άμυνα μέχρι να φτάσουν οι ενισχύσεις, μέχρι τον Σολωμό Σολωμού που πέθανε με το τσιγάρο στο στόμα, σκαρφαλωμένος στον ιστό της τουρκικής σημαίας στην Κύπρο…
Αυτό που εννοώ, με λίγα λόγια, είναι πως δεν υπάρχει ηρωισμός …με τις ζωές των άλλων.
Δεν θα υπάρχει τίποτα ηρωικό σε μια σύγχρονη διακυβέρνηση που γοητεύοντας τα πλήθη με τον εθνικό τσαμπουκά, θα πετάξει τη χώρα εκτός ευρωζώνης, κόντρα σ` αυτό που προσδοκούν αυτά τα ίδια γοητευμένα πλήθη που θα πληρώσουν και το κόστος του τσαμπουκά. Ένα κόστος που ελάχιστοι φαντάζονται. Αλλά μια υπεύθυνη κυβέρνηση, οφείλει να γνωρίζει και να αποτρέψει, προστατεύοντας το λαό…
Δεν υπάρχει τίποτα ηρωικό και τίποτα έντιμο, σε μια στάση, που μας βάζει σε διεθνή απομόνωση ως παράδειγμα προς αποφυγή, ως έναν εν δυνάμει παγκόσμιο μπαταχτσή που δεν τιμά την υπογραφή του και απαιτεί τα προηγούμενα δανεικά να καταστούν αγύριστα με νέους δικούς του όρους…
Δεν υπάρχει ηρωισμός στο «θα το τραβήξω μέχρι τέλους με όποιο κόστος» του κάθε Βαρουφάκη που λειτουργεί από την ασφάλεια της επιλογής του να επιστρέψει …στο εξωτερικό, όταν οι Έλληνες (στην πλειονότητά τους) δεν γνωρίζουν τους διεθνείς πολιτικοοικονομικούς κανόνες, ούτε το κόστος για τους ίδιους και τα παιδιά τους… Όσο κι αν τους γοητεύει πρόσκαιρα ο τσαμπουκάς.
Και δεν υπάρχει υπευθυνότητα σε μια κυβέρνηση που αντί να πράξει το χρέος μιας κυβέρνησης, να αποφασίσει και εφαρμόσει το καλύτερο για το λαό, θα πετάξει το μπαλάκι της ευθύνης– όπως νομίζω πως ήδη σκέφτεστε να κάνετε όταν μας φτάσετε στο αδιέξοδο που μας οδηγείτε – σε έναν λαό που δεν υποχρεούται να γνωρίζει τις μακροοικονομικές συνέπειες μιας οικονομικής πολιτικής απόφασης εκτροχιασμού της Ελλάδας από τις ευρωπαϊκές ράγες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου