Οι ποινές για το Μάτι ή συναισθηματικός αλληθωρισμός

του Ηλία Σταμπολιάδη

Με την έκδοση της δικαστικής απόφασης για την τραγωδία στο Μάτι, όπου βρήκαν φρικτό θάνατο 104 άνθρωποι, πολλοί...

άλλοι υπέφεραν με οδυνηρά εγκαύματα και ψυχικά τραύματα ενώ πολλές  περιουσίες χάθηκαν, οι επιζώντες τραυματίες, οι συγγενείς των θυμάτων, η κοινή γνώμη και η αντιπολίτευση έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν ότι οι εξαγγελθείσες ποινές ήταν κατώτερες από τον βαθμό της ενοχής των ενόχων  ενώ άλλοι εξ αυτών αθωώθηκαν.

Από το ιστορικό της πυρκαγιάς μαθαίνουμε ότι αυτή ξεκίνησε στο Νταού Πεντέλης,  στην αυλή ενός 65χρονου για να κάψει χόρτα στην αυλή του, κατέβηκε την πλαγιά του Πεντελικού όρους ξεπέρασε την λεωφόρο Μαραθώνος και κατέληξε στην θάλασσα καίγοντας ότι υπήρχε στο διάβα της δένδρα, θάμνους, σπίτια που κρύβονταν μέσα σε αυτά, φράχτες  οικοπέδων που έφραζαν την πρόσβαση προς την ακτή, αυτοκίνητα που οδηγήθηκαν από την λεωφόρο Μαραθώνος σε οδικό  αδιέξοδο και κυρίως ανθρώπους και ζώα που εγκλωβίστηκαν.

Όπως  δείχνουν τα πράγματα για το θανατηφόρο συμβάν, που τώρα χαρακτηρίζεται σαν φονικό, δεν υπήρχε ηθικός αυτουργός ούτε ενσυνείδητος εκτελεστής του φονικού αλλά υπεύθυνοι φέρονται μία παράβαση του νόμου από έναν αμελή άνθρωπο που έβαλε φωτιά για να καθαρίσει την αυλή του Ιούλιο μήνα, οι υπάρχοντες άνεμοι, η δασώδης με πεύκα περιοχή, που κατά παράβαση των πολεοδομικών κανόνων επεκτείνετο σε πολεοδομικό συγκρότημα, η υπάρχουσα δόμηση που επέτρεψε την συνεχή  περίφραξη των οικοπέδων μην αφήνοντας πρόσβαση  στην παραλία, η οδική χάραξη που λόγω κακού σχεδιασμού και στενότητας των δρόμων  δημιούργησε αδιέξοδα κατά την εκτροπή της κυκλοφορίας της πολυσύχναστης λεωφόρου Μαραθώνος, η σχεδόν σύγχρονη πυρκαγιά στην Κινέτα και βεβαίως η ανικανότητα συντονισμού της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας που το κομματικό κράτος πάντοτε επανδρώνει με κριτήρια διορισμού σαν αυτά που ανέδειξαν τον σταθμάρχη της Λάρισας. Να μην παραλείψουμε την παρουσία του τότε πρωθυπουργού στο κέντρο ελέγχου που συντόνιζε τις ενέργειες στο κέντρο ελέγχου ως ειδικός στο σκίσιμο των μνημονίων και της διαστροφής των δημοψηφισμάτων που  στέρησαν στο κράτος την δυνατότητα προμήθειας του κατάλληλου εξοπλισμού κατάσβεσης και συγχρόνως απασχολούσε τους αρμόδιους να κάνουν τα λιγοστά που μπορούσαν.

Σήμερα  καταγγέλλεται η Δικαιοσύνη για την ελαφρότητα των ποινών που επεβλήθησαν στους ενόχους και την αθώωση πολλών εκ των κατηγορουμένων ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι οι δικαστές κρίνουν με βάση του νόμους που δεν ψηφίζουν αυτοί αλλά οι εκάστοτε κομματο-υπακούουσες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες όπως αυτή του άλλαξε τον ποινικό κώδικα μετά την πυρκαγιά και λίγο πριν λήξει ο χρόνος της θητείας της.

Όπως και να έχει το πράγμα περί αντιστοιχίας των ποινών στις αναλογούσες ευθύνες οι νεκροί και οι τραυματίες δεν πρόκειται να δικαιωθούν με την εκδίκηση έναντι των κατηγορουμένων, κριθέντων ενόχων ή μη, την στιγμή μάλιστα που όλοι κατηγορούνται για ανθρωποκτονία όχι εκ προθέσεως αλλά εξ αμελείας. Αυτό που κατά την δική μου γνώμη θα δικαίωνε την μνήμη των αδικοχαμένων νεκρών είναι η αλλαγή νοοτροπίας των ανθρώπων περί ασφαλούς συνύπαρξης με την φύση αλλά και μεταξύ τους και κυρίως η αλλαγή νοοτροπίας αυτών που εκλέγονται να θεσμοθετούν και να αναλαμβάνουν θέσεις στην διαχείριση των κοινών.

Αδιαμφισβήτητα ένοχοι είναι :

·        O  65χρονος που παρά την ηλικία του και τις μειωμένες προσωπικές του δυνατότητες ξεκίνησε την φωτιά στην αυλή του και προκάλεσε τους θανάτους εξ αμελείας,

·        Oι αρμόδιοι της πολεοδομίας που δίνουν τις άδειες και επιβλέπουν την τήρηση των κανόνων κατασκευής των κτιρίων,

·         Τα Δημοτικά Συμβούλια που επιβάλουν στις πολεοδομίες τους όρους δόμησης,

·        Η ιεροποίηση των δένδρων και μάλιστα κωνοφόρων εντός οικισμών που έχει προκαλέσει η προπαγάνδα της πράσινης παρΑΛΟΓΙΑΣ,

·        Η παράνομη δόμηση πριν από την δημιουργία πολεοδομικού σχεδίου,

·        Η στενότης των δρόμων και η ανυπαρξία διαδρόμων μεταξύ των περιφράξεων των οικοπέδων χάρη στην εξοικονόμηση χώρου για τους οικοπεδούχους, πολλοί εκ των οποίων συμμετείχαν ή και συμμετέχουν στα Δημοτικά Συμβούλια,

·        Οι διαχρονικά εκλεγμένοι άρχοντες Νομάρχες και Βουλευτές που θέλουν να είναι ευάρεστοι στους συντοπίτες τους,

·        Τα διαχρονικά εκλεγμένα κυβερνητικά κόμματα που δημιουργούν νόμους όπως αυτοί του συντελεστή κάλυψης και δόμησης που έχουν και την δυνατότητα επιβάρυνσης μίας αστικής δομής εις βάρος μίας άλλης με την εξευτελιστική ρύθμιση της μεταφοράς τους.

·        Η επικρατούσα αναξιοκρατία κατά την επιλογή ικανών προσώπων  στην διαχείριση οργανισμών και υπηρεσιών που είναι εμφανής με την εναλλαγή τους σε κάθε αλλαγή των κυβερνήσεων και τέλος,

·        Η αδυναμία των βουλευτών να εκφράζουν προσωπική άποψη κατά την ψήφιση των νόμων διότι η μη συμμόρφωση τους με τη κομματική γραμμή συνεπάγεται το τέλος της πολιτικής τους σταδιοδρομίας. Αυτό μεταφράζεται σε έλλειψη Δημοκρατίας στην ίδια την χώρα που την εγέννησε.

Το να θεωρούμε ότι θα επιβληθεί το δίκαιο με την εκδίκηση  κατά των κατηγορουμένων αυξάνοντας το μέγεθος των ποινών για αδικήματα που γίνονται εξ αμελείας ή ανικανότητας χειρισμού δύσκολων καταστάσεων, αντί να διορθώσουμε όλα τα αίτια που αναφέρθηκαν ανωτέρω ομοιάζουμε με τον αλλήθωρο που αλλού κοιτά και αλλού θέλει να πάει χωρίς να θέλω να δικαιώσω αυτούς που άλλαξαν τον ποινικό κώδικα μετά το φονικό ατύχημα και λίγο πριν την αποχώρηση τους από την εξουσία.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης