Το εθνικό σύμβολο, λοιπόν, με χρώματα ροζ αποτελεί τέχνη με δημιουργό την κ. Λαλέ. Και τούτο, διότι κάποιο εν Ελλάδι ίδρυμα οργάνωσε κάποτε έκθεση με σημαίες διαφόρων κρατών παραποιημένες τεχνικά. Γιατί ...
παραπονιόμαστε; Τ΄ άκουσες Νατσιέ φασίστα, ακροδεξιέ,
αγράμματε, αχρείε, ανιστόρητε, ψεκασμένε που με την τοποθέτησή σου επιχείρησες
να κερδίσεις λίγα λεπτά δημοσιότητος; Νόμισες πως τα ιερά εθνικά σύμβολα βάφονται με το αίμα των ηρώων και μόνον.
Κούνια που σε κούναγε. Ιδέα δεν έχεις από τέχνη, ενώ εγώ που είμαι εραστής τής
τέχνης αγόρασα την 28η Οκτωβρίου 10 σημαίες, τις οποίες παρέδωσα
στον ράφτη μου, να μου ετοιμάσει 30 σώβρακα και 3 μαγιό να φοράω, τιμώντας,
έτσι, καθημερινώς το εθνικό σύμβολο χωρίς να προσβάλω αυτούς που το θεωρούν
κουρελόπανο.
Δεν έχεις ακούσει ούτε για
την ελευθερία του λόγου και της
έκφρασης, η οποία δεν γνωρίζει όρια, όπως έχει κρίνει και το Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;*
Πώς τόλμησες ωρέ Νατσιέ να προσβάλεις
την ελευθερία έκφρασης μίας καλλιτέχνιδος; Είσαι και δάσκαλος περιωπής και δεν
γνωρίζεις, ότι «οι απόψεις είναι όπως οι
κώλοι, εξ ου και όλοι έχουμε»; Πώς τολμάς να κατακρίνεις τον κώλο, μπαρδόν την άποψη ήθελα να πω, της εν λόγω καλλιτέχνιδος;
Τον Βαρβιτσιώτη δεν τον θυμάσαι
που είχε πει, ότι οι σημαίες είναι για να τις καίμε; Και τον άλλο τον ηθοποιό
περιωπής Διαμαντόπουλο δεν τον είχες ακούσει να λέει, ότι η σημαία είναι «ένα πανί που το δώσαν σε έναν ράφτη και που το
'ραψε καταλλήλως και δεν έχει καμία παραπέρα σημασία»; Δεν διευκρίνισε,
βέβαια, τί είδους πανί είχε κατά νου. Μήπως μουνόπανο;
Αλλά κι’ αν ένας ζωγράφος
σχεδίαζε τη μεσήλικα Μπουμπουλίνα να παίρνει πίπα στον νεαρό Κανάρη, μπαρδόν να
κάνει στοματικό έρωτα ήθελα να γράψω, δεν θα μπορούσαμε να πούμε, ότι πρόκειται
για αριστούργημα, το οποίο δείχνει, ότι και αυτοί θνητοί ήταν, εξ ου και είχαν
φυσικές ανάγκες, τις οποίες δεν παρέλειπαν να ικανοποιούν, αλλά αυτό δεν τους
εμπόδισε να μεγαλουργήσουν ηρωϊκά για χάρη του Έθνους; Πού είναι το κακό; Δεν είναι τέχνη αυτό;
Και μη μου πει κανείς, ότι
είμαι αθυρόστομος και χυδαίος, διότι η ελευθερία τής έκφρασης και του λόγου δεν
έχουν όρια. Γκέγκε;
Σώτος
*Ενδεικτικώς: AFFAIRE BOUTON c. FRANCE (Requête no 22636/19) – Η προσφεύγουσα
είχε καταδικασθεί, επειδή διαδήλωνε ημίγυμνη εντός ιερού ναού υπέρ των
δικαιωμάτων των γυναικών και δη της ελευθερίας αμβλώσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου