Με μεγάλη καθυστέρηση αντελήφθην την πρό[σ]κληση του αγαπημένου μου makpress, αλλά και ευγενών σχολιαστών διαφόρων αναρτήσεών του, να εκφράσω τη γνώμη μου [να τοποθετηθώ που λένε οι μορφωμένοι] επί της απόφασης...
5300/2021 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποίαν απερρίφθη αγωγή τού συναδέλφου Χρ. Παπασωτηρίου που διεκδικούσε χρηματική ικανοποίηση € 100.000 από το Δημόσιο για ηθική βλάβη που υπέστη, επειδή η συμφωνία των Πρεσπών παραβιάζει θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματά του, ιδία όσον αφορά την αναγνώριση «μακεδονικής ταυτότητος» και «μακεδονικής γλώσσας», αλλά και δικαιώματα που αναγνωρίζει ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, η Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών και ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ. Βασικός ισχυρισμός, ότι με τη συμφωνία των Πρεσπών παραβιάζεται η αρχή της ισότητος, αφού αναγνωρίζεται η χρήση του όρος «Μακεδών» σε πολίτες τόσο της χώρας μας όσο και των Σκοπίων, ενώ πρόκειται για δύο λαούς με εντελώς διαφορετική ιστορία και πολιτισμό. Το
δικαστήριο βασίσθηκε στην αρχή, ότι η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί κυβερνητική
απόφαση, η οποία δεν υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο. Μεταξύ άλλων αναφέρεται το
δικαστήριο, άνευ σχολιασμού, και στα Συμπεράσματα της Προεδρίας του Ευρωπαϊκού
Συμβουλίου της Λισαβώνας της 26ης και 27ης Ιουνίου 1992,
με τα οποία το Συμβούλιο εξέφρασε την πρόθεσή του να αναγνωρίσει την πΓΔΜ «υπό
μία ονομασία που δεν θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία». Την πρόθεση που παραμέρισε
η χώρα μας υπό τον Αλαίκσοις, ώστε να υπηρετήσει τα ευρύτερα συμφέροντα των πατρώνων
μας. Όχι πως θα έκανε κάτι διαφορετικό le petit Koulis.
Η εν λόγω δικαστική απόφαση ακολούθησε τις
αποφάσεις του ΣτΕ 2615/2018, 2616/2018 και 1046/2019, με τις οποίες
απερρίφθησαν ισάριθμες αιτήσεις ακύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών επί τη βάσει
του αυτού σκεπτικού: οι κυβερνητικές αποφάσεις δεν ελέγχονται δικαστικώς.
Συνεπώς, δεν μπορώ να πω πως η επίμαχη απόφαση δεν είναι σωστή, αν και θα
μπορούσαν, αν είχαν τη βούληση, οι δικαστές, να δικαιώσουν τον ενάγοντα ως προς
τη νομική βάση της αγωγής, αλλά να απορρίψουν το αίτημα για χρηματική
ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης με το σκεπτικό, ότι η προσβολή δικαιωμάτων, όπως
η εθνική ταυτότητα, δεν μετριέται σε ευρώ. Πάντως, η ανάγνωση της απόφασης μού
θύμισε [με έκανε να ανακαλέσω στη μνήμη μου που λένε οι μορφωμένοι] την υπόθεση
που ήχθη ενώπιον του ΣτΕ σε σχέση με την
απονομή τής ελληνικής ιθαγένειας σε ανηλίκους που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και
φοίτησαν επί έξη έτη σε ελληνικό σχολείο, αλλά και εγγραφής αλλοδαπών «νομίμων»
μεταναστών στους εκλογικούς καταλόγους. Το ΣτΕ έκανε δεκτή την αίτηση και
ακύρωσε εν ολομελεία [460/2013*] με ψήφους 28-13 την υπουργική απόφαση που
είχεν εκδοθεί εις εκτέλεση του νόμου 3838/2010. Ενδιαφέρουσα είναι η άποψη της
μειοψηφίας, στην οποία καταλέγεται, φυσικά, και η νυν ΠτΔ κερα-Κατ[ερ]ίνα:
«Και ορίζει μεν
η διάταξη του άρθρου 1 παρ. 3 του Συντάγματος ότι
όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και «υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους…»
ωστόσο, ούτε από τη διάταξη αυτή ούτε από άλλη συνταγματική διάταξη
απορρέει υποχρέωση του νομοθέτη να θέτει ως προϋπόθεση για την απόκτηση της
ελληνικής ιθαγένειας, την διαπίστωση γνήσιου δεσμού με το ελληνικό έθνος,
δηλαδή την ύπαρξη ήδη διαμορφωθείσης εθνικής συνείδησης των πολιτογραφούμενων
αλλοδαπών. Κατά μείζονα δε λόγο, όταν πρόκειται για απονομή
ελληνικής ιθαγένειας σε ανήλικα τέκνα αλλοδαπών, τα οποία αφορούν οι επίμαχες
διατάξεις του Ν. 3838/2010. Και τούτο διότι, άλλωστε, με την απονομή της
ελληνικής ιθαγένειας ο αλλοδαπός καθίσταται έλληνας πολίτης, συμπολίτης των
λοιπών ελλήνων πολιτών και όχι ομοεθνής τους, δηλαδή δεν του αναγνωρίζεται και
η ελληνική εθνική ταυτότητα. Είναι σαφής δε, κατά το
Σύνταγμα, η διάκριση μεταξύ λαού και έθνους».
Δεν απαιτείται,
λοιπόν, γνήσιος δεσμός με το ελληνικό έθνος, για να αποκτήσει κάποιος την
ελληνική ιθαγένεια, διότι άλλο λαός και άλλο έθνος. Έτσι εξηγείται γιατί ο
Κούλης και οι υπουργοί του απευθύνονται σε συμπολίτες και όχι σε συμπατριώτες.
Τούτων ούτως εχόντων διερωτήθην ευλόγως: ο Αντετοκούνμπο
μετέχει του ελληνικού λαού ή του ελληνικού έθνους; Και όταν αγωνίζεται με την
εθνική ομάδα, εκπροσωπεί τον λαό ή το έθνος; Αν εκπροσωπεί τον λαό, γιατί
αποκαλούμε την ομάδα μας «εθνική» και όχι απλώς «ελληνική»; Κυρίως, όμως, με
ποιό θράσος οι πολίτες των ΗΠΑ αναφέρονται στη χώρα τους ως «έθνος» [nation] και όχι ως
«λαό» [people] ή «χώρα»
[country] με δεδομένη την πανσπερμία των**;
Σώτος
* https://www.constitutionalism.gr/ste-460-2013-allodapoi-ithageneia-psifos/
**Το Σύνταγμα των ΗΠΑ αρχίζει με τις λέξεις «We the
people of the United States» και πουθενά
δεν αναφέρει τον όρο «nation».
Υ.Γ. 1] Αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα προστατεύονται
εις το έπακρον
http://www.press-gr.com/2021/07/blog-post_187.html
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2021/07/blog-post_16.html
2] Όσο για
το χιλιοειπωμένο και χιλιοδιαστρεβλωμένο «έλληνες είναι όλοι όσοι μετέχουν της
ελληνικής παιδείας»
https://palaixthon.gr/gallery-post/
3] Ας θυμηθούμε και τον Σαμαρά που
επιμένει, όπως είχε πει παλαιότερα και έγραψε προσφάτως, ότι η Ελλάς είναι χώρα
και όχι χώρος.
https://www.arcadiaportal.gr/news/antonis-samaras-i-ellada-einai-hora-ki-ohi-horos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου