Με προχθεσινή απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού, η Μακεδονική Κίνηση Προώθησης της Μητρικής Γλώσσας "Κρστε Μισιρκοβ", στην Αριδαία, αναγνωρίζεται ως νόμιμος πολιτιστικός φορέας, εγγεγραμμένος στο επίσημο μητρώο του ελληνικού κράτους.
Ποιός ήταν ο Мисирков
Ο Κρίστε Πέτκοφ Μισίρκωφ (βουλγαρικά: Кръстьо Петков Мисирков, σλαβομακεδονικά: Крсте Петков Мисирков) (18 Νοεμβρίου 1874, Πέλλα, Οθωμανική Αυτοκρατορία - 26 Ιουλίου 1926, Σόφια, Βασίλειο της Βουλγαρίας) ήταν φιλόλογος, σλαβιστής, ιστορικός και εθνογράφος. Την περίοδο μεταξύ 1903 και 1907 δημοσίευσε ένα βιβλίο και ένα επιστημονικό περιοδικό, στο οποίο επιβεβαίωσε την ύπαρξη μίας μακεδονικής εθνικής ταυτότητας ξεχωριστή από τα άλλα βαλκανικά έθνη, και προσπάθησε να κωδικοποιήσει μια τυποποιημένη σλαβομακεδονική γλώσσα, βασισμένη στις κεντρικές δυτικές σλαβομακεδονικές διαλέκτους.[1][2][3] Μια δημοσκόπηση που διεξήχθη στην Βόρεια Μακεδονία βρήκε πως ο Μισίρκωφ θεωρείται «ο σημαντικότερος Μακεδόνας του 20ού αιώνα».[4] Για τις προσπάθειές του να κωδικοποιήσει μια τυποποιημένη σλαβομακεδονική γλώσσα, θεωρείται συχνά, «ο ιδρυτής της σύγχρονης σλαβομακεδονικής λογοτεχνικής γλώσσας».[5]
Ωστόσο, το 1907 άρχισε να δημοσιεύει κυρίως άρθρα, γραμμένα από βουλγαρική εθνικιστική προοπτική. Ο Μισίρκωφ επέστρεψε στον μακεδονικό εθνικισμό για λίγο το 1919. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 οι απόψεις του άλλαξαν και ενθάρρυνε τους Σλάβους της Μακεδονίας να υιοθετήσουν βουλγαρική εθνική ταυτότητα.[6][7][8] Επειδή ο Μισίρκωφ εξέφραζε αντιφατικές απόψεις σχετικά με την εθνική ταυτότητα των Σλάβων της Μακεδονίας σε διάφορα στάδια της ζωής του, η εθνική του υπαγωγή και η κληρονομιά του παραμένει ζήτημα διαμάχης μεταξύ της Βουλγαρίας και της Βόρειας Μακεδονίας.
Ενώ το έργο και η προσωπικότητα του Μισίρκωφ παραμένουν εξαιρετικά αμφισβητούμενα, υπήρξαν προσπάθειες μεταξύ των διεθνών επιστημόνων να συμβιβάσουν τις αντιφατικές δηλώσεις του Μισίρκωφ. Σύμφωνα με τον Κροάτη Ίβο Μπάνατς, καθηγητή ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, ο Μισίρκωφ θεωρούσε τον εαυτό του και τους Σλάβους της Μακεδονίας ως Βούλγαρους, και ενστερνίστηκε τον πανβουλγαρικό πατριωτισμό σε ένα ευρύτερο βαλκανικό πλαίσιο και ιδιαίτερα όσον αφορά τον σερβικό και ελληνικό ηγεμονισμό στη Μακεδονία. Εντούτοις, στο πλαίσιο του ευρύτερου βουλγαρικού έθνους, ο Μισίρκωφ αναζητούσε πολιτισμική και εθνική διαφοροποίηση από τους Βούλγαρους και αποκαλούσε τόσο τον εαυτό του όσο και τους Σλάβους της Μακεδονίας «Μακεδόνες».[9]
Δείτε την εδώ: http://drasis.culture.gr/index.php/registered
Σκοπός του σωματείου είναι η διάδοση της μακεδονικής γλώσσας (ναι, αυτό αποδέχεται το ελληνικό κράτος και το ΥΠΠΟ της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη), δηλαδή του βουλγαρικού ιδιώματος, που μιλούσε ο Κρστε Μισίρκοβ, όπως είναι άλλωστε το όνομα του σωματείου και το μιλούν σήμερα στο κράτος "Βόρεια Μακεδονία" οι απόγονοι του Βούλγαρου Τσάρου Σαμουήλ , που η ελληνική δημοκρατία αναγνώρισε ως "Μακεδόνες που μιλούν τη μακεδονική γλώσσα".
Όλα με τη βούλα της ελληνικής πολιτικής τάξης, που αναγνώρισε ότι το ιδίωμα που μιλούν οι φίλοι μας στην Έδεσσα, είναι η "μακεδονική γλώσσα" , που είναι η μητρική τους γλώσσα. Η Ελλάδα αναγνώρισε με κάθε επισημότητα ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι "Μακεδόνες που μιλούν τη μακεδονική γλώσσα".
Επομένως, είμαστε υποχρεωμένοι να τους ονομάζουμε Μακεδόνες και το "σο πράις" και "νταζίβε" να το αποκαλούμε "μακεδονική γλώσσα". ΟΛΑ με την επίσημη αναγνώριση της ελληνικής δημοκρατίας, που τα έδωσε ΟΛΑ για να μπει ένα "Βόρεια", μπροστά από το "Μακεδονία" για την γειτονική χώρα.
Ηταν το μεγάλο επίτευγμα Τσίπρα-Κοτζιά, που ακολουθεί πιστά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ποιός ήταν ο Мисирков
Ο Κρίστε Πέτκοφ Μισίρκωφ (βουλγαρικά: Кръстьо Петков Мисирков, σλαβομακεδονικά: Крсте Петков Мисирков) (18 Νοεμβρίου 1874, Πέλλα, Οθωμανική Αυτοκρατορία - 26 Ιουλίου 1926, Σόφια, Βασίλειο της Βουλγαρίας) ήταν φιλόλογος, σλαβιστής, ιστορικός και εθνογράφος. Την περίοδο μεταξύ 1903 και 1907 δημοσίευσε ένα βιβλίο και ένα επιστημονικό περιοδικό, στο οποίο επιβεβαίωσε την ύπαρξη μίας μακεδονικής εθνικής ταυτότητας ξεχωριστή από τα άλλα βαλκανικά έθνη, και προσπάθησε να κωδικοποιήσει μια τυποποιημένη σλαβομακεδονική γλώσσα, βασισμένη στις κεντρικές δυτικές σλαβομακεδονικές διαλέκτους.[1][2][3] Μια δημοσκόπηση που διεξήχθη στην Βόρεια Μακεδονία βρήκε πως ο Μισίρκωφ θεωρείται «ο σημαντικότερος Μακεδόνας του 20ού αιώνα».[4] Για τις προσπάθειές του να κωδικοποιήσει μια τυποποιημένη σλαβομακεδονική γλώσσα, θεωρείται συχνά, «ο ιδρυτής της σύγχρονης σλαβομακεδονικής λογοτεχνικής γλώσσας».[5]
Ωστόσο, το 1907 άρχισε να δημοσιεύει κυρίως άρθρα, γραμμένα από βουλγαρική εθνικιστική προοπτική. Ο Μισίρκωφ επέστρεψε στον μακεδονικό εθνικισμό για λίγο το 1919. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 οι απόψεις του άλλαξαν και ενθάρρυνε τους Σλάβους της Μακεδονίας να υιοθετήσουν βουλγαρική εθνική ταυτότητα.[6][7][8] Επειδή ο Μισίρκωφ εξέφραζε αντιφατικές απόψεις σχετικά με την εθνική ταυτότητα των Σλάβων της Μακεδονίας σε διάφορα στάδια της ζωής του, η εθνική του υπαγωγή και η κληρονομιά του παραμένει ζήτημα διαμάχης μεταξύ της Βουλγαρίας και της Βόρειας Μακεδονίας.
Ενώ το έργο και η προσωπικότητα του Μισίρκωφ παραμένουν εξαιρετικά αμφισβητούμενα, υπήρξαν προσπάθειες μεταξύ των διεθνών επιστημόνων να συμβιβάσουν τις αντιφατικές δηλώσεις του Μισίρκωφ. Σύμφωνα με τον Κροάτη Ίβο Μπάνατς, καθηγητή ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, ο Μισίρκωφ θεωρούσε τον εαυτό του και τους Σλάβους της Μακεδονίας ως Βούλγαρους, και ενστερνίστηκε τον πανβουλγαρικό πατριωτισμό σε ένα ευρύτερο βαλκανικό πλαίσιο και ιδιαίτερα όσον αφορά τον σερβικό και ελληνικό ηγεμονισμό στη Μακεδονία. Εντούτοις, στο πλαίσιο του ευρύτερου βουλγαρικού έθνους, ο Μισίρκωφ αναζητούσε πολιτισμική και εθνική διαφοροποίηση από τους Βούλγαρους και αποκαλούσε τόσο τον εαυτό του όσο και τους Σλάβους της Μακεδονίας «Μακεδόνες».[9]
(βιογραφία του Μισίρκωφ, από τη Βικιπαίδεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου