6 σημεία για τις μαζικές μεταφορές:
1. Το δημόσιο αγαθό της μετακίνησης αφορά στην δυνατότητα να μετακινούνται όλοι με τα μέσα μαζικής μεταφοράς μέσα στην πόλη, με κόμιστρο σε τιμή δίκαιη, και βιώσιμη για το κάθε εισόδημα.
2. Αυτό ακριβώς στερείται σήμερα η Θεσσαλονίκη, εδώ και χρόνια, και είναι η λαϊκή κοινωνία, ο κάθε ένας από εμάς, που χρησιμοποιεί το μέσο για να πάει στη δουλειά του, που προσβάλλεται περισσότερο στην καθημερινότητα και την αξιοπρέπειά της από αυτήν την αποτυχία του Δημοσίου (κράτους, δήμων κ.ά) αλλά και των ιδιωτών να ικανοποιήσουν αυτήν την ανάγκη. Η αποτυχία είναι διαδοχική και καθολική, και βαραίνει όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους:
3. Βαραίνει το σύστημα της δεκαετίας του 1950, που λειτουργούσε μέχρι το 2015, το οποίο είχε φτιάξει η δεξιά της ΕΡΕ ως μορφή προστατευμένου λαϊκού συνεταιριστικού καπιταλισμού για τον μικρο-εισοδηματία και τον μικρομέτοχο, καθώς στον 21ο αιώνα δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός οργανισμού που αναλαμβάνει την μετακίνηση μιας μεγαλούπολης. Πράγμα το οποίο εξ άλλου φάνηκε στον ολοένα και αυξανόμενο όγκο των ελλειμμάτων που ήταν αναγκασμένο να χρηματοδοτεί το κράτος, την ίδια στιγμή που οι μέτοχοι εξασφάλιζαν το μέρισμα.
4. Βαραίνει, ωστόσο, και τον ΣΥΡΙΖΑ: Ο οποίος, προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την μεταβολή του σε μνημονιακό κόμμα, έσπευσε στην ανώδυνη για την συμφωνία του με τους ξένους δανειστές κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ, στοχοποιώντας τον μικρομέτοχο ως τάχα «μεγαλοκαπιταλιστή». Την κυβέρνηση που υποβάθμισε με ακραίο τρόπο το δημόσιο αγαθό της μετακίνησης, και αποπειράθηκε να εκτονώσει την δυσαρέσκεια της λαϊκής κοινωνίας από την κατάρρευση των συγκοινωνιών φλερτάροντας ως… κράτος με λογικές «δεν πληρώνω» και την πριμοδότηση της εισιτηριοδιαφυγής: «Εμείς κάνουμε ότι λειτουργούμε τα λεωφορεία, κι εσείς κάνετε ότι μας πληρώνετε». Αυτή ήταν η ισορροπία που θέλησε να περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πόλη, την ίδια στιγμή που μετέβαλε τον οργανισμό σε πλατφόρμα παρέμβασης της κομματικής του οργάνωσης, βάζοντας ορισμένες φορές ακόμα και την τηλεματική να διαφημίζει το… φεστιβάλ της νεολαίας του. Με λίγα λόγια, η κομματική μιζεροκρατία στην χειρότερη εκδοχή της.
5. Βαραίνει, όμως, και την τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ, που φάνηκε παντελώς ανέτοιμη να αντιμετωπίσει ένα ζήτημα γνωστό, που η τοπική κοινωνία έθετε επιτακτικά εδώ και πολύ καιρό.
Τρείς μήνες έχουν περάσει, για να κάνει τις πρώτες εξαγγελίες, με ένα χρονοδιάγραμμα που κινείται σε βάθος 1 έτους. Καμία έκτακτη κίνηση για άμεση βελτίωση της κατάστασης, αλλά υποσχέσεις για βραδυκίνητες κρατικές αποκρίσεις, που κινούνται στην πεπατημένη: Συνεργασία με τον μονοπωλιακό εργολάβο των ΚΤΕΛ, αγορά μεταχειρισμένων οχημάτων, σταδιακή ανανέωση του στόλου με ρυθμούς το ρυθμό χελώνας με τον οποίο κινούνται όλες οι κρατικές προμήθειες: Η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας δεν έχει συγκοινωνίες, και ότι η κοινωνική πλειοψηφία πιστώνει πλέον το πολιτικό κόστος σε αυτήν.
6. Η κατάσταση απαιτεί έκτακτες κινήσεις: Την απόκτηση, για παράδειγμα, οχημάτων, έστω και με λήζινγκ, προκειμένου να υπάρξει άμεση αντιμετώπιση των συγκοινωνιακών αναγκών. Να συνειδητοποιήσει και η πόλη ότι οι υποσχέσεις για μια «νέα αρχή» δεν είναι κούφιες. Μια ανοιχτή διαδικασία για την αναδιάρθρωση του οργανισμού, που πρέπει να μετεξελιχθεί σε μια πολυμετοχική ανώνυμη κοινωνική επιχείρηση. Στην οποία το κράτος έχει τον πρώτο λόγο για να εγγυηθεί τις αρχές λειτουργίας, μέτοχοι μπορεί να είναι ο δήμος, φορείς όπως το πανεπιστήμιο, οι ίδιοι οι πολίτες-χρήστες ή/και ιδιώτες επιχειρηματίες.
Ένας οργανισμός σύγχρονος, του 21ου αιώνα, που έχει μεν δημόσιο χαρακτήρα, αλλά δεν έχει κρατική γραφειοκρατία, που μπορεί να εμπλέξει τους κοινωνικούς φορείς και τους πολίτες, ακόμα και ιδιώτες, και ο οποίος δίνει έμφαση στις τεχνολογικές καινοτομίες (ηλεκτροκίνηση, σταθερή τροχιά, εμπλοκή της τεχνητής νοημοσύνης στην σηματόδοτηση κ.ά.) για την εξοικονόμηση του κόστους μεταφορών και την αναβάθμιση της κοινωνικής τους ωφέλειας.
Αυτός είναι ο στόχος. Αν σήμερα φαντάζει ουτοπία, είναι γιατί διαδοχικές κυβερνήσεις μας έφεραν στην κατάσταση όπου στερούμαστε το αυτονόητο, με την συλλογική μας αξιοπρέπεια να προσβάλλεται τόσο βάναυσα με πολυώρες αναμονές στις βρώμικες στάσεις, τα σαρδελοποιημένα οχήματα, την ίδια στιγμή που είμαστε υποχρεωμένοι να υπομένουμε και τις ωραιοποιήσεις του κάθε ανευθυνοϋπεύθυνου, την πολιτική σπέκουλα των σταρ της τοπικής πολιτικής ζωής, τον κομματοκρατικό πόλεμο πάνω από το κεφάλι μιας πόλης, που για τα μεγέθη της, και ότι αφορά στα μέσα μαζικής μετακίνησης, αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγή.ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ "ΜΕΝΟΥΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ"
Θεσσαλονίκη 12/12/2019
