επί το πλείστον νεαρές και νεαροί εργαζόμενοι, δεν είχαμε αυτήν την πολυτέλεια. Οφείλαμε να είμαστε συνεπείς στις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις, στο οκτάωρό μας, στις απογευματινές ή βραδινές μας βάρδιες. Ζηλέψαμε όλες κι όλους εκείνους που είχαν την πολυτέλεια να δηλώνουν επάγγελμα «Υποψήφιος».
Όλο αυτό διάστημα θυμώσαμε. Θυμώσαμε, με όλες κι όλους εκείνους που αστήριχτα δίχασαν τις υποψηφιότητες. Στις mainstream, στις «πιθανές» και τις άλλες, τις συμπληρωματικές. Θυμώσαμε, με εκείνους που αθέμιτα μας απέκλεισαν από τις δημοσκοπήσεις, αναίτια δεν παρουσίασαν τη φωνή μας. Θυμώσαμε, με την απομόνωση που μας επιβλήθηκε. Θυμώσαμε, γιατί ήταν κι είναι άδικο.
Όλο αυτό το διάστημα, αγχωθήκαμε. Αγχωθήκαμε με την ασύλληπτη γραφειοκρατία που επιβάλλει η νομοθεσία για τη συμμετοχή ενός συνδυασμού στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αγχωθήκαμε για τα χρήματα που έπρεπε να μαζέψουμε ώστε να «υπάρξει» ο συνδυασμός μας, να «υπάρξει» το ψηφοδέλτιό του στα εκλογικά τμήματα. Αγχωθήκαμε, για να παρουσιάσουμε ειλικρινείς, εφαρμόσιμες και κοινωνικά ωφέλιμες προτάσεις. Αγχωθήκαμε, ίσως γιατί είμαστε πεπεισμένοι πως ο ελληνισμός είναι με την πλάτη στον τοίχο. Πως πρέπει σε κάθε πόλη εμπνευσμένα σχήματα, να δράσουν άμεσα ενάντια στην πνευματική παρακμή.
Όλο αυτό το διάστημα, στεναχωρηθήκαμε. Που δεν συναντήσαμε, όλες τις οργανωμένες δυνάμεις της κοινωνίας, όλους τους εργαζόμενους του δήμου ή τις φίλες και τους φίλους που αποκτήσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Στεναχωρηθήκαμε, που είδαμε για ακόμα μια φορά την «κομματοκρατία» να υπονομεύει τη δημοκρατία. Και οι «εκλεκτοί» να μεθοδεύεται να γίνουν «εκλεγμένοι». Στεναχωρηθήκαμε, που συνδυασμοί δαπάνησαν δυσανάλογα των ημερών μας οικονομικά ποσά. Για ένα εξώφυλλο, για ένα ποσοστό, για μια λεζάντα.
Όλο αυτό το διάστημα προβληματιστήκαμε. Προβληματιστήκαμε, διότι η προεκλογική περίοδος προσομοίαζε περισσότερο με ριάλιτι. Όπου οι ήρωες προσπαθούν να επιβληθούν με την εικόνα τους, τα πλάνα τους, το διαδικτυακό τους προφίλ. Κι όχι να εμπνεύσουν με τις ιδέες τους, τα προγράμματά τους, έστω να απαντούν με πολιτικούς όρους, στους αντιπάλους τους.
Όλο αυτό το διάστημα όμως είμαστε παρόντες. Με τους πενιχρούς μας πόρους, τα «φθηνά» μέσα επικοινωνίας μας, τον λίγο χρόνο ανάμεσα στις δουλειές μας, στις τοποθετήσεις μας στις οργανωμένες λεκτικές αντιμαχίες. Είμαστε, με το δικό μας τρόπο, παρόντες σε αυτή την προεκλογική Βαβέλ. Επιμένοντας, σοβαροί, υπεύθυνοι και συγκροτημένοι να παρουσιάζουμε τις ιδέες μας.
Μένουμε Θεσσαλονίκη, κι αυτό, δεν αλλάζει.
Θεσσαλονίκη, 22 Μαΐου 2019.
