αληθινοί πατριώτες -κατά την ενδοτική λογική της νατοϊκής αριστεράς- είναι όσοι παραχωρούν με ευκολία την εθνική ταυτότητα ημών των Μακεδόνων και την ελληνική γλώσσα την οποία μιλούν από αρχαιοτάτων χρόνων στη μία και μοναδική Μακεδονία, στους Σλάβους και τους Αλβανούς των Σκοπίων.
Είναι σαν να μας έκανε κήρυγμα πατριωτισμού ο Εφιάλτης στις Θερμοπύλες.
Είναι σαν να αποκαλούσε "πατριδοκάπηλο" τον Λεωνίδα και "εθνικιστές" τους 300 του και τον εαυτό του αληθινό πατριώτη, ο Εφιάλτης, που επέλεξε να δώσει στον Ξέρξη ό,τι ζητούσε.
Προφανώς και ο Πήλιος Γούσης, που υπέδειξε στους Τουρκαλβανούς το μονοπάτι για να πάρουν το Σούλι, αν τον ρωτούσαν θα έλεγε πως ήταν μια πράξη πατριωτικής σωφροσύνης "για να τερματιστεί η άσκοπη μακροχρόνια διένεξη για το Σούλι, που βάζει εμπόδια στην ανάπτυξη της πατρίδας" και θα αποκαλούσε "πατριδοκάπηλους", όσους ήθελαν να συνεχίσει να είναι ελληνικό το Σούλι.
Την ιστορία τη γράφουν οι πράξεις όμως κι όχι τα φαιδρά λόγια και οι ετικέτες που βάζει κανείς σε όσους δεν συμφωνούν με την προδοσία του.
Κι ο Εφιάλτης, που επέλεξε τον εύκολο δρόμο να ικανοποιήσει τον ισχυρό της εποχής, έμεινε για χιλιάδες χρόνια στην ιστορία, ως προδότης, παρά το γεγονός ότι για εκείνον, έκανε το σωστό σε αντίθεση με τους "υπερπατριώτες" του Λεωνίδα.
