η Αγκυρα διεκδικεί ισχύ στην περιοχή, γράφει η αμερικανική Wall Street Journal.
Είναι δύσκολο να βρει κανείς καλύτερο παράδειγμα για το πώς οι γεωπολιτικές πραγματικότητες υπερβαίνουν τις ιδεολογίες από την υπό άνθηση φιλία μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας.
Οπως αναφέρει η WSJ, οι αριστεροί σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη συνεχίζουν να δαιμονοποιούν τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και τη συντηρητική κυβέρνησή του. Πολλοί εξ αυτών υποστηρίζουν το μποϊκοτάζ, τις κυρώσεις και την εκστρατεία κατά των επενδύσεων εναντίον του Ισραήλ.
Οχι όμως ο κ. Τσίπρας ο οποίος, αντιθέτως, εντατικοποίησε τη συνεργασία με το Ισραήλ. Οι ηγέτες του Ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου διεξάγουν συχνά τριμερείς συναντήσεις – η τέταρτη πραγματοποιήθηκε το Μάιο- και η αεροπορία του Ισραήλ χρησιμοποιεί τον ελληνικό εναέριο χώρο για εκπαίδευση.
Οι τρεις χώρες, μαζί με την Αίγυπτο, αναπτύσσουν από κοινού τα αποθέματα του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου. Ο λόγος πίσω από όλα αυτά είναι η Τουρκία.
Η μακρόχρονη φιλία του Ισραήλ με την Τουρκία υπέστη ρωγμές το 2010 και η εντεινόμενη σκληροπυρηνική εξωτερική πολιτική του Τούρκου προέδρου Ερντογάν που επιδιώκει την προώθηση της ισχύος της Τουρκίας στην περιοχή απείλησε τόσο το Ισραήλ όσο και την Ελλάδα ενώνοντάς τις δύο χώρες όπως ποτέ στο παρελθόν.
Η Ελλάδα, με τη σειρά της, ανησυχεί για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο. (….). «Πρέπει να εργαστούμε με τέτοιον τρόπο ώστε να διαφυλάξουμε τους ισχυρούς γεωστρατηγικούς δεσμούς με τους γείτονές μας, έχοντας υπόψη ότι ανατολικά δεν γειτονεύουμε με την Ελβετία ή το Λιχτενστάιν, αλλά με έναν πολύ νευρικό και, σε μερικές περιπτώσεις, πολύ επιθετικό γείτονα», δήλωσε στη WSJ ο Γιάννης Μπουρνούς, επικεφαλής στρατηγικού σχεδιασμού στη Γενική Γραμματεία Πρωθυπουργού.
Ενας άλλος Ελληνας αξιωματούχος το έθεσε πιο καθαρά: «Πρόκειται για δύο χώρες που θέλουν να είναι οι αστυνομικοί της περιοχής (Τουρκία, Ισραήλ). Πρέπει να είμαστε φίλοι τουλάχιστον με έναν εξ αυτών» καταλήγει το δημοσίευμα.
