βάρος της.
Η ποινή που του επέβαλαν ήταν μία φορά ισόβια για κάθε μία από τις κακουργηματικές πράξεις που του αποδίδονται. Νωρίτερα, η εισαγγελέας του Πρωτοβάθμιου Κακουργιοδικείου της Αθήνας Μίνα Σωτηροπούλου πρότεινε την ενοχή του 58χρονου κατηγορούμενου για τη δολοφονία της 32χρονης εφοριακού Δώρας Ζέμπερη χωρίς κανένα ελαφρυντικό.
Ειδικότερα, η κ. Σωτηροπούλου δεν πείστηκε από τον ισχυρισμό που προέβαλε απολογούμενος ο κατηγορούμενος, υποστηρίζοντας ότι ένας Αθηναίος δικηγόρος και ακόμη ένα πρόσωπο με το ψευδώνυμο Χάρης ήταν εκείνοι από τους οποίους πήρε την εντολή να βγάλει για 3-4 μήνες εκτός υπηρεσίας την άτυχη κοπέλα. Η κ. Σωτηροπούλου μίλησε για τη θλίψη της 32χρονης μετά τον θάνατο στενού φίλου της και τις συχνές επισκέψεις της στο νεκροταφείο: Μία νέα κοπέλα, αντί να είναι ερωτευμένη και να διασκεδάζει, πήγαινε στο νεκροταφείο. Η Δώρα μάλλον είχε απογοητευτεί από τον κόσμο των ζωντανών και πλησίαζε τον κόσμο των νεκρών, το μοναδικό της καταφύγιο».
Για τον κατηγορούμενο, η εισαγγελική λειτουργός τόνισε ότι παρακολουθούσε έναν μήνα την 32χρονη και πως «χάλασε τη ζωή του, τη ζωή μίας κοπέλας και της οικογένειάς του». Είπε, ακόμη, πως ο 58χρονος «ανάλωσε τη ζωή του στα ναρκωτικά και στις κλοπές».
Αναφερόμενη στον «νόμο Παρασκευόπουλου» -βάση του οποίου είχε βγει από την φυλακή ο 58χρονος- η κ. Σωτηροπούλου επισήμανε πως ο κατηγορούμενος αποφυλακίστηκε χωρίς να είναι έτοιμος να επανενταχθεί: «Δεν ήταν έτοιμος να αποφυλακιστεί. Αυτό ήταν το μεγάλο έγκλημα της πολιτείας. Τρεις-τέσσερις μήνες μετά έκανε έγκλημα».
Κατά την εισαγγελέα είναι πιθανό «κάποιος άλλος» και όχι ο ίδιος ο Σοροπίδης να έχει συντάξει τα υπομνήματα, με τα οποία ο κατηγορούμενος, όντας ήδη προφυλακισμένος, άλλαξε την αρχική ομολογία του επικαλούμενος «εντολή» που έλαβε για την εφοριακό. Μάλιστα, υπογράμμισε ότι αυτή η άποψή της βασίζεται στις πάρα πολλές αντιφάσεις του κατηγορούμενου. «Αν βρει τον δρόμο για την αλήθεια, ας κοιτάξει τον Θεό και ας την πει» είπε η κ. Σωτηροπούλου για τον κατηγορούμενο, ενώ για την οικογένεια της Δώρας ανέφερε πως «δεν θα πάρει ποτέ απάντηση γιατί «έφυγε» αυτό το κορίτσι».
Η απολογία του κατηγορούμενου:
Κατά τη διάρκεια της απολογίας του, ο Σοροπίδης υποστήριξε πως κάποιοι ήθελαν «να καθαρίσουν» την εφοριακό «και να το χρεώσουν σε εμένα» και ότι «από εμένα έφυγε περπατώντας». Ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε πως ένας δικηγόρος Αθηνών και ακόμη ένας με το ψευδώνυμο «Χάρης« τού ζήτησαν, έναντι αμοιβής, να τραυματίσει την εφοριακό «για να μείνει εκτός υπηρεσίας για τρεις με τέσσερις μήνες». Έτσι, σύμφωνα με τον Σοροπίδη, κατά τη διάρκεια της πάλης που είχαν στο νεκροταφείο, έκοψε το χέρι της Δώρας και την τραυμάτισε στο πρόσωπο. «Τραβώντας την τσάντα στη διάρκεια της πάλης, η κοπέλα έπεσε πάνω μου. Ακούμπησε το κούτελό της, γυρνά, με κοιτά σηκώνεται και φεύγει. Έφυγα κι εγώ, μετά την άκουσα να φωνάζει, αστυνομία, βοήθεια. Από την τσάντα πήρα το κινητό και πέντε ευρώ. Πέταξα το μαχαίρι και τη μπλούζα και πήγα στο μαγαζί του Πακιστανού που μου είχαν υποδείξει να αφήσω το κινητό. Μου έδωσε 20 ευρώ, πήρα ηρωίνη και γύρισα σπίτι» πρόσθεσε.
Πρόεδρος: Είναι πολλαπλά τα χτυπήματα.
Κατηγορούμενος: Το άκουσα από την τηλεόραση. Ήθελαν να την καθαρίσουν και να χρεώσουν σε μένα το έγκλημα. Έφυγε από μένα περπατώντας. Δεν χτύπησα εγώ τη μαχαιριά στην καρδιά....
Τετάρτη, 8 Νοεμβρίου 2017
Γιατί κατέσφαξε τη Δώρα Ζέμπερη
Η ουσία του εγκλήματος είναι εξαιρετικά απλή και την έχουμε μόνιμα, δεξιά, στη στήλη με τα μόνιμα άρθρα:
η πρέζα, που οδηγεί κάθε "καμένο" στο χειρότερο έγκλημα, όταν ψάχνει τα χρήματα για αυτήν.
Δυστυχώς είναι πάντα επίκαιρο. Ξαναδιαβάστε το μπας και πιέσουμε όλοι μαζί, να ανοίξει η συζήτηση για το τι επιτέλους πρέπει να γίνει, για να μην θρηνήσουμε άλλα αθώα θύματα, από το μαχαίρι "καμένου" από την πρέζα. Το πιο σίγουρο πράγμα στον κόσμο είναι ότι ο εξαρτημένος θα καταφύγει σε οποιοδήποτε έγκλημα, ακόμη κι αυτά που δεν χωράει ο νους του ανθρώπου για να βρει τη δόση του. Επομένως , ή θα λυθεί ο γόρδιος δεσμός του βασικού ερωτήματος "πού θα βρει τη δόση του το καμένο πρεζόνι για να μη σκοτώσει για 20 ευρώ;" ή θα συνεχίζουμε να θρηνούμε θύματα.
