Εκκλησία, είναι η τελευταία σταθερά σ’ αυτή τη χώρα, οφείλω να πληροφορήσω –ορθά αυτή τη φορά– την κοινή γνώμη και να αποκαταστήσω τα πράγματα σε σχέση με τα χθεσινά δημοσιεύματα για την ποινική δίωξη που ασκήθηκε χθες εναντίον μου για 8 έργα που χαρακτηρίστηκαν ως “φαντάσματα”.
Ειδικότερα, και υπό την επιφύλαξη ότι τα δημοσιεύματα αυτά είναι ακριβή [διότι δεν (μπορεί να) προέρχονται από αξιόπιστες πηγές (σημείωση makpress: τον χαρακτηρισμό αποδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ] :
[α] Τα ίδια πραγματικά περιστατικά, που αφορούν ακριβέστερα σε 83 [και όχι 82, όπως τα δημοσιεύματα] άτομα έχουν ήδη κριθεί αμετάκλητα, προδικαστικά, από την Ελληνική Δικαιοσύνη και συγκεκριμένα από το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης, με το υπ’ αρ. 419/2017 βούλευμά του (σελ. 701 επ.). Επομένως [ φαίνεται ότι ] πρόκειται για νέα δίωξη για τα ίδια όμως πραγματικά περιστατικά, η οποία, πέραν του ότι δεν είναι δικαιολογημένη, δεδομένης της ήδη γνωστής σε όλους εκκρεμούς δικαστικής διαδικασίας, είναι βραδυφλεγής και χρονικά άκαιρη.
[β] Ο χαρακτηρισμός στα ΜΜΕ “φαντάσματα” ουδόλως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, διότι οι 83 αυτοί άνθρωποι, όπως και εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλοι σε όλη την Τοπική Αυτοδιοίκηση κάλυψαν –και καλύπτουν μέχρι και σήμερα– τα κενά του προσωπικού και τις έκτακτες ανάγκες. Οι συμβάσεις έργου, όπως χαρακτηρίστηκαν για νομικούς λόγους, εγκρίνονταν από τις αρμόδιες αρχές [ Γενικό Λογιστήριο του Κράτους κλπ. ] και νομίμως ανανεώνονταν όχι όμως πέραν του ορίου που ορίζει την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε μετατροπή τους σε αορίστου χρόνου, που απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Οι συμβασιούχοι έργου, ακριβώς για να καλύψουν κενά και έκτακτες ανάγκες, εργαζόντουσαν και σε άλλα αντικείμενα, πέραν εκείνων τα οποία περιέγραφαν οι συμβάσεις τους. Και αυτό γινόταν, όχι βεβαίως χάριν των συμβασιούχων αλλά αποκλειστικώς χάριν μόνον εξυπηρέτησης των υπηρεσιακών αναγκών.
Λόγω εκκρεμοδικίας επομένως η ποινική δίωξη θα [πρέπει να] κριθεί απαράδεκτη.¨
