τα παιδιά του Λούσι, Ρόμπερτ και Τιμ στη δήλωσή τους.
Θλίψη στον επιστημονικό κόσμο προκαλεί η είδηση για τον θάνατο του μεγάλου αστροφυσικού Στίβεν Χόκινγκ σε ηλικία 76 ετών.
Την ειδηση για το θάνατο του Χόκινγκ ανακοίνωσε η εταιρείας με δήλωσή της προσθέτοντας ότι ο Χόκινγκ άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Κέμπριτζ.
«Με μεγάλη μας θλίψη ανακοινώνουμε ότι ο αγαπημένος πατέρας μας πέθανε σήμερα. Ήταν ένας μεγάλος επιστήμονας και ένας εξαιρετικός άνδρας το έργο και η κληρονομιά του οποίου θα ζει για πολλά χρόνια» έγραψαν τα παιδιά του Λούσι Ρόμπερτ και Τιμ στη δήλωσή τους.
«Το κουράγιο και η επιμονή του μαζί με το χιούμορ και τις σκέψεις του αποτέλεσαν έμπνευση για ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Κάποτε είπε ότι "το σύμπαν δεν θα άξιζε αν δεν ήταν το σπίτι για όσους αγαπάς". Θα μας λείπει για πάντα» κατέληξαν στη δήλωσή τους.
Αντισυμβατικός, αγωνιστής, ιδιαίτερος. Η προσωπικότητα του Χόκινγκ μοιάζει τόσο περίπλοκη όσο και το σύμπαν που όλα αυτά τα χρόνια εξερευνούσε.
Ο Χόκινγκ που έγινε 76 ετών τον Ιανουάριο (γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1942 ακριβώς τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Γαλιλαίου, κάτι για το οποίο συχνά αστειευόταν), μεγάλωσε στο Σαιντ Άλμπανς και είχε μια αντισυμβατική παιδική ηλικία:
Το οικογενειακό αυτοκίνητο ήταν ένα ταξί του Λονδίνου και οι διακοπές της οικογένειας γίνονταν με ένα τσιγγάνικο καραβάνι. Ο πατέρας του ήταν γιατρός και έζησε τα περισσότερα χρόνια του στην Αφρική, αφιερώνοντας τη ζωή του στην έρευνα. Η μητέρα του, με ριζοσπαστικές ιδέες και ελεύθερο πνεύμα, αποτέλεσε μια μεγάλη επιρροή.
Στο τοπικό δημόσιο σχολείο, ο Χόκινγκ ξεχώρισε, αφού μελετούσε εντατικά. Απέφευγε τα παιχνίδια και την ποπ μουσική, προτιμώντας την τζαζ, την κλασική μουσική και τις συζητήσεις. Όταν πλέον πήγε στην Οξφόρδη - με μια υποτροφία - άρχισε να ...ανθίζει, υιοθετώντας μια πιο ανοικτή συμπεριφορά. Ήταν αρκετά δημοφιλής, δεν περνούσε πολύ ώρα διαβάζοντας προτιμώντας να παίζει μπριτζ και να κάνει κωπηλασία με φίλους. Το 1962, ο Χόκινγκ κέρδισε την πρωτιά στη φυσική και αποφάσισε να συνεχίσει στο Κέιμπριτζ για να σπουδάσει κοσμολογία.
Αυτό απαιτούσε έναν εξαιρετικό μέσο όρο στα μαθήματα. Ο Χόκινγκ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του στην Οξφόρδη είχε πει: «Αν βγάλω άριστους βαθμούς, θα πάω στο Κέιμπριτζ. Αν έχω απλά καλά αποτελέσματα θα μείνω στην Οξφόρδη. Πιστεύω ότι θα μου δώσετε εξαιρετικές βαθμολογίες». Κι έτσι έγινε.
Tα πρώτα σημάδια της νόσου
Κάπου τότε όμως ξεκίνησαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της νόσου του - μια σπάνια αρρώστια του νευρικού συστήματος που συνήθως σκοτώνει μέσα σε δύο χρόνια. «Η συνειδητοποίηση ότι είχα μια ανίατη ασθένεια που θα μπορούσε να με σκοτώσει μέσα σε λίγα χρόνια ήταν ένα σοκ», είχε πει. «Πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο;»
Ο Χόκινγκ βυθίστηκε στην απελπισία, για να διασωθεί από μια παλιά φίλη, τη Τζέιν Γουάιλντ. Το ζευγάρι άρχισε να βγαίνει και γρήγορα η φιλία τους εξελίχθηκε σε σχέση, η οποία κατέληξε σε γάμο. «Ήθελα να βρω κάποιο σκοπό για την ύπαρξή μου», είχε πει η Γουάιλντ, «και υποθέτω ότι τον βρήκα στην φροντίδα του Στίβεν».
Παράλληλα το άστρο του Χόκινγκ ξεκίνησε να λάμπει. Σε μια συνάντηση της Βασιλικής Εταιρείας, ο άγνωστος τότε φυσικός διέκοψε σε μια διάλεξη τον Φρεντ Χόιλ, που βρισκόταν στο αποκορύφωμα της φήμης του ως αστροφυσικός, για να του πει ότι είχε κάνει ένα λάθος στη μέση των εξαιρετικά περίπλοκων υπολογισμών του. «Πως το ξέρεις;» απαίτησε να μάθει ένας ενοχλημένος Χόιλ. «Επειδή τα επεξεργάστηκα στο μυαλό μου», απάντησε ο Χόκινγκ απλά και ήρεμα.
Ως επιστήμονας, η καριέρα του ξεκίνησε πριν από περίπου 40 χρόνια, στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Ίσως είναι ο επιστήμονας που έχει κάνει τα περισσότερα για να μας φέρει λίγο πιο κοντά στην κατανόηση του σύμπαντος. Το θεωρητικό του έργο σχετικά με τις μαύρες τρύπες, αλλά και την προέλευση και τη φύση του σύμπαντος είναι πρωτοποριακό και συχνά επαναστατικό.
Το 1979, ο Χόκινγκ διορίστηκε Lucasian καθηγητής Μαθηματικών στο Κέιμπριτζ, μια θέση που κατείχε αρχικά ο Νιούτον και θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές ακαδημαϊκές θέσεις στον κόσμο. Ο διορισμός αυτός τον ώθησε στο προσκήνιο.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης γοητεύτηκαν από την γιγαντιαία διάνοια που βρίσκονταν παγιδευμένη σε ένα «άχρηστο» σώμα. Λίγα χρόνια αργότερα, έγραψε το συναρπαστικό, αλλά βαθιά σκοτεινό του βιβλίο, «Μια Σύντομη Ιστορία του Χρόνου». Έγινε ένα παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο, που πούλησε περισσότερα από 25 εκατομμύρια αντίτυπα - από τα οποία μόνο μια χούφτα ανθρώπων υπολογίζεται ότι το έχουν διαβάσει από το ένα εξώφυλλο στο άλλο, και ακόμη λιγότεροι εκείνοι που το κατάλαβαν.
Οι δύο γάμοι
Η Τζέιν αφιέρωσε τον εαυτό της στη φροντίδα του συζύγου της, έναν άντρα που περιγράφει ως «ένα υπερβολικά ισχυρό νοητό μυαλό και ένα τεράστιο υπόβαθρο ανήσυχης ενέργειας παγιδευμένο σε ένα αξιολύπητο παραλυτικό κέλυφος ενός σώματος» στην αυτοβιογραφία της. Η Τζέιν θεωρεί πως ο Χόκινγκ δεν ήθελε να είναι απλά ένα μέλος της οικογένειας, όπως η ίδια και η κόρη τους, Λούσι, αλλά το κέντρο αυτής. Αυτό του το πρόσφερε, όπως υποστήριξε η Τζέιν, μια άλλη γυναίκα. Η Ελέιν Μέισον.
Η Μέισον ήταν μία από τις νοσοκόμες που τον φρόντιζαν. Στο πρόσωπο της ο Χόκινγκ βρήκε μια σταθερή επαγγελματική φροντίδα, αλλά και μία σeξουαλική γοητεία. Τα προβλήματα στην οικογενειακή ζωή του ξεκίνησαν με την εμφάνιση της νέας νοσοκόμας και στις 17 Φεβρουαρίου 1990, ο Στίβεν έφυγε με την Μέισον. Τελικά την παντρεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 1995. Ο νέος γάμος του προκάλεσε ένα σωρό συζητήσεις και ερωτήματα που δεν αφορούσαν τόσο το «γιατί», αλλά το «πώς».
Οι κινήσεις του Χόκινγκ εκείνη την περίοδο περιορίζονταν στην πληκτρολόγηση των λέξεων στη συνθετική φωνή του (που, η ειρωνεία ήταν πως εγκαταστάθηκε από τον πρώτο σύζυγο της Μέισον, τον Ντέιβιντ), αφού έχασε τη φωνή του μετά από μια βρογχική μόλυνση το 1985. Αφήνοντας την οικογένειά του και ξεκινώντας μια νέα ερωτική σχέση, ο Χόκινγκ έδειξε στον κόσμο πως, αν μη τι άλλο, δεν ήταν τόσο ανίσχυρος όπως όλοι νόμιζαν.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του Χόκινγκ είναι το χιούμορ του. Όταν εντοπίστηκε από κάποιους Αμερικανούς τουρίστες στο Κέιμπριτζ, οι οποίοι τον αποκάλεσαν Χόκινς από το μηχάνημα ομιλίας που έχει ήρθε η απάντηση του: «Πάντα με περνάνε γι' αυτόν τον άντρα». Δηλώνει επίσης περήφανος για την εμφάνιση του σε ένα επεισόδιο των Simpsons όπου λέει στον Όμερ: «Η θεωρία σου ότι το σύμπαν έχει σχήμα ντόνατς είναι ενδιαφέρουσα Όμερ. Ίσως πρέπει να την κλέψω».
Αντισυμβατικός, αγωνιστής, ιδιαίτερος. Η προσωπικότητα του Χόκινγκ μοιάζει τόσο περίπλοκη όσο και το σύμπαν που όλα αυτά τα χρόνια εξερευνούσε. Το δεδομένο είναι πως ο 76χρονος Βρετανός ήταν ένας επιστημονικός γκουρού και το όνομα του θα μείνει στην ιστορία. Ακόμα κι αν οι περισσότεροι συνάδελφοι του συνεχίζουν να μην πίστευαν στην ιδιοφυΐα του.
eglimatikotita
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου