Βαρύ λάθος η πρόσκληση. Ακύρωση ή τουλάχιστον αναβολήΤου Στέλιου Παπαθεμελή*
Ενώ κλιμακώνονται καθημερινά οι τουρκικές προκλήσεις κατά Ελλάδος και Κύπρου, ο αδίστακτος και βαναύσως απειλών ισλαμιστής έρχεται ως επίσημος καλεσμένος μας. Ουδείς υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας ακόμη και με εχθρικές χώρες. Αλλά μεταξύ αυτού και της πρόσκλησης τού πλέον αμετανόητου ενεργού ανθέλληνα ο οποίος Ελλάδα - Κύπρο σκέφτεται και σπυριά βγάζει, υπάρχει χαώδης διαφορά.
Αφού έγινε η γκάφα ολκής να προσκληθεί και θεωρείται άκομψο να ακυρωθεί, ας γίνει το πιο απλό: αναβολή της επίσκεψης «δι’ ευθετώτερον χρόνον».
Η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει περάσει διάφορες φάσεις «αγαθών» (=αφελών) προσεγγίσεων. Θυμηθείτε τις επιλογές του διδύμου Σημίτη – ΓΑΠ στη δεκαετία του ’90 και την αλήστου μνήμης «διπλωματία των σεισμών», με την άνευ όρων και ορίων στήριξη της γείτονος για ένταξή της στην ΕΕ. Επιχείρημα αβάστακτης ελαφρότητας ότι θα «εξευρωπαϊζαμε» την τουρκική βαρβαρότητα. Φορτική αμερικανική αξίωση ικανοποιούσε η επιλογή αυτή. Οι Ευρωπαίοι απλώς την έσερναν. Η ίδια η Άγκυρα άλλωστε μετά την επικράτηση του ισλαμιστή Ερντογάν «κοσκίνιζε» απλώς χωρίς να «ζυμώνει»
Εντελώς ακατανόητη η ελληνική πρόσκληση σ’ ένα δεδηλωμένο, αμετανόητο σαρκοφάγο του Ελληνισμού. Αυτός τον τελευταίο καιρό δεν έπαυσε ούδ’ επί στιγμήν να κλιμακώνει την επιθετικότητά του κόντρα στις εθνικώς αδιαπραγμάτευτες ευαισθησίες μας: Προσβάλλει έργω και λόγω τις ΑΟΖ Ελλάδος-Κύπρου. Εκδίδει πανωτές παράνομες navtex δεσμεύοντας όλο το Αιγαίο. Δεν αίρει το casus belli και διαπράττει σημεία και τέρατα στην νιοστήν που εξεγείρουν κάθε ελληνική συνείδηση. Δεν διακατεχόμαστε από αυταπάτες. Ο νεοσουλτάνος έρχεται εδώ για να αρπάξει, όχι να δώσει, ούτε φυσικά να διαπραγματευτεί τίμια.
Αν η κυβέρνηση έκρινε ότι ήταν ώρα για συνομιλίες, θα μπορούσε να τις κάνει αυτές επί ουδετέρου εδάφους. Το να κουβαληθεί ο τούρκος με τις κουστωδίες του εδώ, να πάει στη Θράκη για να ξεσηκώσει τους μουσουλμάνους που με την τρομακτική προπαγάνδα, την έκνομη δράση του Προξενείου και το άφθονο χρήμα για εξαγορά ευάλωτων συνειδήσεων – λαμβανομένης υπ’ όψη και της εγγενούς αδράνειας των ελληνικών αρχών - είναι μια αδάπανη για την Άγκυρα και υψηλού κόστους για μας αυτουπονόμευση της κρατικής μας υπόστασης.
Ο τούρκος δεν έρχεται για καλό και η τραγωδία είναι ότι έρχεται κατόπιν προσκλήσεώς μας.
Η επίσκεψη γνωστοποιήθηκε όχι από την ελληνική κυβέρνηση αλλά από τον υπερκινητικό εκ Θράκης ορμώμενο αναπληρωτή πρωθυπουργό Τσαβούσογλου που εν προκειμένω την υπεκατέστησε.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης, πεπεισμένος και από ανάλογες δηλώσεις του Κεμάλ ότι η αντιπαλότητα των δύο κρατών έχει τελειώσει, προέβη σε μία ακρότατα προωθημένη χειρονομία προτείνοντας τον σφαγέα των Ελλήνων για το Νόμπελ της Ειρήνης.
Αυτό δεν εμπόδισε τον προταθέντα και τους πολιτικούς επιγόνους του να ξεριζώσουν τον εναπομείναντα Ελληνισμό της Κωνσταντινουπόλεως, της Ίμβρου και της Τενέδου. Το κλίμα πάντως μέσα στο οποίο έγινε η πρόταση για το Νόμπελ στον Κεμάλ είναι βαθύτατα διαφορετικό από το σημερινό της πρόσκλησης του Ερντογάν. Τότε κυριαρχούσαν προσδοκίες για μια νέα εποχή ειρήνης φιλίας και συνεργασίας. Τώρα εξ αιτίας της αχαλίνωτης επιθετικότητας του ισλαμιστή, η πρόσκληση φαντάζει τραγική ειρωνεία.
Το ελληνικό κάλεσμα έρχεται σε μία στιγμή που Ευρωπαίοι και Αμερικανοί του έχουν κλείσει κατάμουτρα τις πόρτες ενώ στις ΗΠΑ «ταμίας» του. ο τουρκοϊρανός έμπορος χρυσού Ρεζά Ζαράμπι δικάζεται με βαρύτατες κατηγορίες που αντανακλούν ευθέως στον τούρκο πρόεδρο.
Η Άγκυρα εξήγγειλε ήδη γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και επειδή δεν έβρισκε εταιρία να της διαθέσει γεωτρύπανο, προμηθεύτηκε κορεατικό ενώ έστειλε ήδη πολεμική ναυαρχίδα στα κυπριακά ύδατα. Η Κύπρος προσανατολίζεται και πρέπει να προχωρήσει στην ανακήρυξη ολόκληρης της ΑΟΖ της.
Είναι ώρα να καταθέσει και η Ελλάς τις «συντεταγμένες» της ελληνικής ΑΟΖ στον ΟΗΕ, γεγονός που ισοδυναμεί με οριοθέτηση. Αυτό θα υποχρεώσει τις ξένες εταιρίες που εργάζονται για λογαριασμό της Τουρκίας να ζητούν την άδεια της Ελλάδος. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει αμεσότατα και χωρίς τυμπανοκρουσίες.
Ο προϋπολογισμός του 2018 έχει την σφραγίδα μιας ακόμη φοροεπιδρομής και μας καταιγίδας νέων περικοπών σε συντάξεις και επιδόματα. Δεν είναι φυσικά αναπτυξιακός αλλά από κορυφής μέχρις ονύχων εισπρακτικός. Και, αλλοίμονο μας είναι το «μοντέλο» για τους 4 επόμενους προϋπολογισμούς.
Κατακλείδα ένα υψηλό δείγμα κλασσικής ελληνικής αξιοπρέπειας: Ο Ιέρων, ο τύραννος των Συρακουσών, είχε αρνηθεί να λάβει μέρος στους Περσικούς πολέμους, αλλά έσπευσε πρώτος και καλύτερος να μετάσχει στο πανηγύρι της Ολυμπίας για τη νίκη κατά των Περσών. Τον περιποιήθηκε πρεπόντως ο νικητής της Σαλαμίνας Θεμιστοκλής ο οποίος δεν του επέτρεψε να μετάσχει λέγοντας: «τω μη μεταλαβόντι του μεγίστου των κινδύνων, των πανηγύρεων μεταλαμβάνειν ουκ έξεστι»! Και ο λαός, λέει ο Αιλιανός (Ποικίλη Ιστορία), επήνεσε τον Θεμιστοκλή. Άξιζε!
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
