Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Περί αλληλεγγύης έχω γράψει. Και εξ αφορμής των πλειστηριασμών που επέκειντο.
Περί τραπεζικού συστήματος ομοίως.
Εντελώς απλοϊκά. Με το μάτι του απλού πολίτη που βλέπει να ληστεύουν τον διπλανό του και δεν αντιδρά. Προ πάντων αν είναι αριστερός που προτάσσει το στ-ήθος της Αριστεράς στην προάσπιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η εύρυθμη λειτουργία του οποίου είναι τόσο απαραίτητη για την ανάκαμψη της οικονομίας, όπως μας ενημέρωσαν Ευκλείδης και Ζαχαριάδης.
Σήμερα είπα να γράψω για τον στρατηγικό κακοπληρωτή, για τον οποίον ασφαλώς και κάτι θα έχει φτάσει στ’ αυτιά του «ειδήμων» συμβούλου στρατηγικού σχεδιασμού τού πρωθυπουργού.
Μετά τον στρατηγικό στόχο και τον στρατηγικό επενδυτή, λοιπόν, εφηύραμε τον στρατηγικό κακοπληρωτή. Αυτόν που πήρε δάνειο, αλλά δεν το εξυπηρετεί, μολονότι έχει τη δυνατότητα. Όχι αυτόν που πήρε δάνειο, αλλά αδυνατεί σήμερα να το εξυπηρετήσει εξ αιτίας περικοπής μισθού ή ανεργίας ή εξόντωσης με την υπερφορολόγηση κ.λπ. Διαβάζω π.χ. κάποιον να γράφει: μένω στο νοίκι, ενώ οι διπλανός μου πήρε δάνειο, το οποίο αδυνατεί να εξυπηρετήσει, αλλά μένει στο σπίτι που αγόρασε με τα δανεικά χωρίς να πληρώνει. Είναι δίκαιο αυτό; Και προφανώς θεωρεί τον διπλανό του στρατηγικό κακοπληρωτή. Η απάντηση στην ερώτηση του μαλάκα είναι αυτή: αυτός που αγόρασε σπίτι με δανεικά, τα οποία αποπλήρωνε κανονικά μέχρι τα Μνημόνια, δεν μπορεί πια λόγω μείωσης των εισοδημάτων και ΕΝΦΙΑ και άλλων φόρων. Κι’ έχει υποθηκεύσει το σπίτι του, το οποίο θα του βγάλει κάποια στιγμή η τράπεζα στο σφυρί. Και μετά; Μετά θα είναι κι’ αυτός στο νοίκι και στην ουσία θα έχει μείνει και αυτός στο νοίκι όσο είχε το σπίτι δικό του και πλήρωνε τη δόση του δανείου, κι’ έτσι θα ικανοποιηθείς που επί τέλους θα έχει εφαρμοσθεί η ισότητα.
Ας πάρουμε, όμως, για παράδειγμα τον πλειστηριασμό που διατυμπάνισαν αυτή τη μέρα τα παπαγαλάκια. Οφειλέτης € 1,3. Το σπίτι του [μάλλον έπαυλις;] εκπλειστηριάσθηκε αντί € 750.000. Υπερθεματιστής η δανείστρια τράπεζα. Άρα, η τράπεζα μείωσε τις απαιτήσεις της και τα κόκκινα δάνεια κατά € 750.000 στον ισολογισμό της και έμεινε με ένα σπίτι. Τα υπόλοιπα € 550.000 ποιός θα τα επιβαρυνθεί; Το σπίτι τί θα το κάνει η τράπεζα; Κατά τί αυξήθηκε η ρευστότητά της, ώστε να χορηγήσει δάνεια, για να κινηθεί η οικονομία; Και μέχρι πότε θα κρατάει η τράπεζα το σπίτι στο χαρτοφυλάκιό της με δεδομένο ότι οι τράπεζες δεν επιτρέπεται να κατέχουν ακίνητα πάνω από ένα μικρό ποσοστό του ενεργητικού τους; Κι΄ όταν το εκποιήσει, θα εισπράξει € 750.000 ή λιγότερα;
Ας υποθέσουμε, τώρα, ότι υπερθεματιστής ανεδείχθη τρίτος και όχι η τράπεζα. Η τράπεζα έβαλε στα Ταμεία της € 750.000 αυξάνοντας τη ρευστότητά της; Αν ο τρίτος είναι πελάτης της ίδιας τράπεζας και πλήρωσε αναλαμβάνοντας το ποσό από τις εκεί καταθέσεις του, η ρευστότητα της τράπεζας δεν αυξήθηκε, αφού το ποσό το μετακίνησε από τις καταθέσεις [υποχρεώσεις της] και το έβαλε στο ενεργητικό της. Αν ο τρίτος είναι πελάτης άλλης τράπεζας, από την οποίαν ανέλαβε τα € 750.000, τότε η τράπεζα του δανειστή αύξησε τη ρευστότητά της κατά € 750.000 και η τράπεζα του υπερθεματιστή μείωσε τη ρευστότητά της ισοπόσως. Άρα, η ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος ουδόλως επηρεάσθηκε. Η μόνη περίπτωση να αυξήσει το τραπεζικό σύστημα τη ρευστότητά του είναι η εξής: αυτοί που θα αναδειχθούν υπερθεματιστές στους πλειστηριασμούς να είναι πρόσωπα που θα εισαγάγουν το πλειστηρίασμα από το εξωτερικό ή θα το εξαγάγουν από το στρώμα. Για να γίνει αυτό, όμως, πρέπει να υπάρχουν κίνητρα. Γιατί να αγοράσω ένα σπίτι σε σκοτωμένη τιμή σε πλειστηριασμό και να έχω ΕΝΦΙΑ και όλα τα άλλα τα καλούδια, όπως τεκμαρτό εισόδημα και τα τοιαύτα;
Και όλο αυτό το μπάχαλο εξ αιτίας του στρατηγικού κακοπληρωτή. Αυτού που δανείσθηκε € 1 εκ., έβαλε υποθήκη το σπίτι του ή το σπίτι που αγόρασε, αλλά αποφάσισε να μην πληρώνει. Με ποιά κριτήρια έδωσε η τράπεζα ένα τόσο μεγάλο δάνειο, αν δεν είχε εκτιμήσει ότι ο οφειλέτης θα είναι σε θέση να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του; ΄Η του επιχειρηματία που δανείσθηκε € 2 εκ. για κεφάλαιο κίνησης ή επέκταση της επιχείρησης, έβγαλε το € 1 εκ. στο εξωτερικό και τώρα δεν «μπορεί» να πληρώσει. Και πόσοι είναι αυτοί οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, δηλαδή αυτοί που μπορούν, αλλά δεν θέλουν να πληρώσουν τα δάνειά τους; Γιατί η κυβέρνηση δεν δημοσιοποιεί τα ονόματά τους, όπως κάνει με όσους οφείλουν στο Δημόσιο άνω των € 150.000; Έτσι, για να ξέρουμε σε ποιούς οφείλεται η τραπεζική κακοδαιμονία και να καταλάβουμε τί εννοούν οι κ.κ. Τζανακόπουλος και Ζαχαριάδης, όταν κάνουν λόγο για στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Σώτος – στρατηγικός παραπληροφορητής
Υ.Γ. Και για να μην υπάρχει καμμία αμφιβολία ως προς το ότι οι πλειστηριασμοί δεν θα προσφέρουν τίποτε στις τραπεζικές φούσκες, διαβάστε τούτο
