Χρέη ανταποκριτή εκτελεί ο Σωτήριος Καλαμίτσης
15.02.2015 ώρα 19:00. Πλατεία Συντάγματος.
Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα μέσο μαζικής μεταφοράς με παστωμένους επιβάτες κυριολεκτικά σαν σαρδέλες. Οι συρμοί του Μετρό τίγκα. Στους σταθμούς ο κόσμος αδυνατούσε να επιβιβασθεί λόγω του αδιαχώρητου. Δεν στηριζόμουν..
σε χειρολαβές, αφού ήμουν σταθερά καρφωμένος ανάμεσα σε άλλους επιβάτες. Τα δρομολόγια προς Σύνταγμα προγραμματισμένα ανά 5΄. Κάποια στιγμή ανακοινώθηκε ότι πυκνώνουν, ώστε να διεξάγονται ανά 2΄.
Στην έξοδο προς την πλατεία Συντάγματος μια σκάλα με 6 διαζώματα πλάτους τριών μέτρων έκαστο. Από τα 5 ανέβαιναν για την πλατεία.
Έκανα 10΄ να διανύσω την απόσταση από την πλατεία μέχρι τη νησίδα της λεωφόρου Αμαλίας. Ο κόσμος μετεκινείτο αργά και με δυσκολία. Συζητούσαν μεταξύ τους ή σιγοψιθὐριζαν τα ηρωϊκά τραγούδια που μεταδίδονταν από τα μεγάφωνα. «Σώπα όπου νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες», «Σαβαρακατρανέμια», «Πότε θα κάνει ξαστεριά» και τα τοιαύτα. Το χαρακτηριστικότερο σύνθημα σε πανώ «ούτε βήμα πίσω».
Η ηλικία των συγκεντρωμένων από 8 μέχρι 80 και βάλε ετών. Τα πρόσωπα σοβαρά, αλλά όχι σκυθρωπά. Μάλλον προβληματισμένα. Κανένα μαγουλάκι σαν του Χατζηδάκη.
Αστυνομία πουθενά. Αχρείαστη, αφού δεν ξαμολιούνται πια οι γνωστοί-άγνωστοι, οι και μπαχαλάκηδες αποκαλούμενοι, να διαλύσουν το πλήθος με τη βοήθεια των αστυνομικών ψεκασμών.
Το πλήθος ανανεωνόταν κάθε 20΄περίπου. Περνούσε, έδινε το «παρών» και αποχωρούσε. Αν η πλατεία έχει χωρητικότητα 10.000 ατόμων, όπως λέγεται, τότε σε 3 ώρες πέρασαν περί τις 90.000.
Στο μυαλό μου στριφογύριζε ένα άρθρο που διάβασα το πρωί. Χλευαστικό κατά βάση για τον κόσμο που μετέχει σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις. Ένα ετερόκλητο πλήθος με διαφορετικά συμφέροντα. Έτσι είναι άραγε; Η μεσαία και η εργατική τάξη παρούσες.
Και το εκλογικό σώμα ετερόκλητο είναι, μονολόγησα και αποχώρησα με δυσκολία ανάμεσα στο πλήθος.
Εσείς παλληκάρια που θα εκπροσωπείτε αύριο την Ελλάδα στις μουχλιασμένες αίθουσες των Βρυξελλών, φέρετε τεράστιο βάρος στους ώμους σας. 10.000.000 ετερόκλητες ψυχές, αφού έτσι το θέλει ο αρθρογράφος. Ελληνικές ψυχές που σηκώθηκαν από τον καναπέ για να πουν ότι μετά το τέλος της επίπλαστης ευμάρειας, έρχεται το τέλος της λιτότητας για τον λαό και της ρεμούλας για τα λαμόγια. Είθε!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου