Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Ο τεράστιος Μάκης, ο τσεκουράτος προπονηταράς τού ολυμπιακού αθλήματος της κυβίστησης με τις άπειρες περγαμηνές, δήλωσε με το περισπούδαστο πρώην υπουργικό ύφος του:
«Να βοηθήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει την κωλοτούμπα». Επιχαίρει από το ενδεχόμενο μίας αποτυχίας, διότι δεν αντέχει μία επιτυχία της σημερινής μοναδικής αντιμνημονιακής κυβέρνησης.
Αυτός και πολλοί άλλοι ξέρουν καλλίτερα. Το 72% που στοιχείται με την κυβέρνηση στην εθνική προσπάθεια είναι αδαές. Είναι προφανές ότι δεν είναι όλο αυτό το 72% που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ, αλλά τώρα συντάσσεται με τον αγώνα που αυτοί διεξάγουν. Το 22,5%, όμως, είναι απέναντι σ’ αυτή την κυβέρνηση. Είναι πρόδηλον ότι ένας στους πέντε πιστεύει πως η διεκδίκηση κάνει κακό. Πιστεύει ότι πρέπει να συνεχίσουμε τη λιτότητα, άρα εξ ορισμού είναι βολεμένος, τα έχει καταφέρει μια χαρά 5 χρόνια τώρα και υπολογίζει ότι εξ ίσου καλά θα τα καταφέρει και τα επόμενα 5 και 10 και 15 χρόνια, έστω και αν δίπλα του υπάρχουν τέσσερις που υποφέρουν. Φοβάται, επίσης, πως αν πετύχει η κυβέρνηση, ίσως να χάσει αυτός κάποια προνόμια, τα οποία δεν είναι διατεθειμένος να μοιρασθεί με τους υπόλοιπους. Αν ηρωτάτο αυτό το 22,5% την 28.10.1940 από τον Μεταξά, θα έλεγε «ΝΑΙ». Και τούτο, διότι αυτό το 22,5% ψυχανεμιζόταν τον πόνο, την καταστροφή και τη δυστυχία που θα ακολουθούσε, ενώ ο άτιμος ο Μεταξάς «έπαιζε με τις ζωές των άλλων».
Αυτό το 22,5% δεν σκέφτηκε ουδ’ επί στιγμήν ότι είναι καλλίτερο ένα άθλιο τέλος από μία αθλιότητα που δεν έχει τέλος. Αυτό το 22,5% πιστεύει ότι η σημερινή κυβέρνηση οδηγεί το σκάφος στα βράχια, ενώ πρέπει να προσπεράσει τον κάβο ρίχνοντας στη θάλασσα δίκην σαβούρας ακόμη μερικά εκατομμύρια Έλληνες. Αυτό το 22,5% πιστεύει ότι πρέπει να εξοφλήσουμε το χρέος που είναι αδύνατον να εξοφληθεί. Στη ναυτική ορολογία, όμως, υπάρχει και το «κράτει», αλλά και το «άπωσον», μια που οι μοιραίοι της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιούν πλέον το σκάφος, για να παρομοιάσουν την Ελλάδα. Την Ελλάδα, την οποία έχουν μετατρέψει σε transformer. Από το τρένο που έβγαινε οσονούπω από το τούνελ, στο σκάφος που πάει ολοταχώς πάνω στα βράχια. Εκείνο που δεν μας εξηγούν είναι γιατί πάει ολόισια πάνω στα βράχια. Επειδή αυτή τη ρότα είχαν χαράξει ο πλοίαρχος Τόνι με τον ύπαρχο Ντέπιουτη ή επειδή ο νέος πλοηγός Αλέξης έδωσε το παράγγελμα «πρόσσω ολοταχώς» προς κάτι διαφορετικό;
Ερωτώ, λοιπόν, αυτό το 22,5% υποθέτοντας βασίμως ότι τμήμα του είναι μέλος ή συμπαθών των πρώην κομμάτων εξουσίας: είναι γνωστόν ότι αυτά τα δύο κόμματα εκτίναξαν το δημόσιο χρέος σε δυσθεώρητα ύψη, αφού εξαθλίωσαν την ελληνική κοινωνία. Επίσης, είναι πασίγνωστον ότι αυτά τα κόμματα οφείλουν περί τα € 270 εκ. σε τράπεζες από δάνεια. Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι τα εν λόγω κόμματα καλούν τα μέλη τους και τους φίλους τους να εισφέρουν τον οβολό τους, για να συγκεντρωθεί το ποσό, με το οποίο θα εξοφληθούν τα χρέη των παρατάξεών τους. Θα εισφέρει αυτό το 22,5% τον οβολόν του αγογγύστως και ασυζητητί; Δεν νομίζω. Η πρώτη απορία που θα διατυπώσουν είναι: «Πού πήγαν αυτά τα λεφτά;». Με άλλα λόγια, θα ζητήσουν έλεγχο του χρέους, ώστε να διαπιστωθεί αν το χρέος πρέπει να καταλογισθεί σε κομματικά όρνεα ή αν τα χρήματα δαπανήθηκαν σε πραγματικές κομματικές ανάγκες, οπότε θα πρέπει όλοι οι «οπαδοί» να βάλουν πλάτη. Γιατί, λοιπόν, είναι λογικό να πληρώσει ο ελληνικός λαός ένα χρέος που δεν μπορεί να αποπληρωθεί και μάλιστα χωρίς να γνωρίζει πού πήγαν τα λεφτά; Νομίζω ότι η απάντηση «Τα φάγαμε όλοι μαζί» είναι ξεπερασμένη και ανεπέρειστη, όπως και τόσες άλλες ατάκες του γνωστού Bungalows.
Πάντως, για να παραφράσω τον Καζαντζάκη, «αν εγώ το 72% δεν σώσω και εσένα το 22,5%, εγώ και μόνον εγώ θα φταίω». Από σένα το μόνο που ζητώ είναι ν’ αφήσεις μια μέρα την μεμψιμοιρία στην άκρη μαζί με τα μικροσυμφέροντά σου και να έρθεις μαζί μου την 11.02.2015 στο Σύνταγμα. Εκεί, στην καρδιά της Ελλάδας, όπου θα χτυπάει η καρδιά της Ελλάδας της υπερηφάνειας και της αξιοπρέπειας.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου