Μία εβδομάδα πριν ξεφαντώσουν οι... καθιερωμένες καρναβαλικές πόλεις της χώρας, η Πάτρα, η Ξάνθη, το Ρέθυμνο, το Περιστέρι, ακόμα και η Νάουσα. Το Καρναβάλι Θεσσαλονίκης θα γίνει φέτος με όλο το τυπικό -θεματικά άρματα, μεταμφιεσμένους, μάσκες, στολές, μουσικές, σερπαντίνες, κομφετί και όλα τα σχετικά- και στόχο να καθιερωθεί ως θεσμός. Μακάρι η ιδέα να.. πιάσει. Διότι τις αποκριές μπορεί να τις εκλάβει κανείς ως γιορτή αυτοσαρκασμού -άρα και αυτογνωσίας-, κάτι που θα κάνει πολύ καλό στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Οι αναγκαίες δόσεις προβοκάτσιας, που χρειάζεται κάθε σοβαροφανής κοινωνία, η οποία συχνά δίνει σημασία και παίρνει τοις μετρητοίς ασήμαντες καταστάσεις, ενώ -αντίθετα- περιφρονεί -αν δεν αγνοεί- σοβαρά θέματα που πλασάρονται με… ελαφρότητα. Πρόκειται για την αστική εκδοχή της φράσης «Το μέσον είναι το μήνυμα» που επινόησε από τη δεκαετία του 1960 για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ο Καναδός κοινωνιολόγος Μάρσαλ ΜακΛούαν και σε… ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ότι δεν έχει τόση σημασία τι λέμε,΅ όσο το ποιος το λέει και κυρίως με ποιον τρόπο το λέει.
Με βάση τις πληροφορίες από τους διοργανωτές του πρώτου σύγχρονου Καρναβαλιού Θεσσαλονίκης -στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 υπήρχε αυθόρμητο, ανοργάνωτο ξεφάντωμα στην Τσιμισκή την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς- στις 10 Μαρτίου θα παρελάσουν άρματα τόσο με τα σύγχρονα θέματα της Θεσσαλονίκης (Flyover, παλαιοχριστιανοί κ.λπ.) όσο και με κλασικά ζητήματα της πόλης, από το μετρό που έχει τον… ατελείωτο και τo «σαν Χαλκιδική δεν έχει» μέχρι τα τρίγωνα Πανοράματος, τα τσουρέκια με κάστανο, τα σουτζουκάκια και τα πιτόγυρα «με απ’ όλα».
Θέματα που το καθένα με τον τρόπο του διαφημίζει ή «διαφημίζει» σταθερά την πόλη. Διότι εάν υπάρχει μια περίπτωση το Καρναβάλι της Θεσσαλονίκης να ξεχωρίσει, να καθιερωθεί και να ξεπεράσει κάποια στιγμή τα όρια της πόλης είναι να ασχοληθεί με τα τοπικά ζητήματα, που οι Θεσσαλονικείς διαχειρίζονται με έντονο -και πολλές φορές νευρικό- τρόπο, αλλά τελικά είναι η αυθεντικότητα αυτής της αντίδρασης που τη συντηρεί -αν δεν τη δικαιώνει- σε βάθος χρόνου. Διότι οι ίδιοι που γκρινιάζουν με το μετρό και το Flyover, είναι αυτοί που απολαμβάνουν τα τρίγωνα Πανοράματος, τα τσουρέκια, τα σουτζουκάκια και τα πιτόγυρά της, ενώ τα καλοκαίρια επιμένουν να επισκέπτονται εμμονικά τη Χαλκιδική, παρά τη δυσκολία στην πρόσβαση, τις ελλείψεις σε υποδομές και την πολυκοσμία για την οποία πιθανόν δυσανασχετούν.
Το καρναβάλι από τη φύση του απελευθερώνει, αφού δικαιολογεί κάθε επιθυμία του ανθρώπου να κινηθεί εκτός ορίων. Να βγάλει τη γλώσσα σε όσα η κοινωνία θεωρεί σοβαρά, να αμφισβητήσει αυτά που οι πολλοί θεωρούν αξιώματα και να μετακινήσει τα θεωρητικώς αμετακίνητα. Στη Θεσσαλονίκη, που μάλλον… παραέχει τη φήμη χαλαρής πόλης, αυτή η διαδικασία θα κάνει μάλλον καλό. Διότι -όπως γνωρίζουν κυρίως όσοι μένουν ως μόνιμοι κάτοικοι στην πόλη- πολλά από τα τοπικά θέματα της επικαιρότητας δεν αντέχουν περισσότερη… σοβαρότητα. Για παράδειγμα τι να πει κανείς για την κατασκευή του μετρό, που κοντεύει να διαρκέσει μια γενιά και ό,τι ήταν να λεχθεί στα σοβαρά έχει ειπωθεί. Το συντομότερο ανέκδοτο δύο δεκαετιών προφανώς έχει θέση σε μια γιορτή καρναβαλιού. Το ίδιο και για το Flyover, το οποίο πληρώνει ήδη τις αμαρτίες του μετρό, με αποτέλεσμα το πρώτο δίμηνο – τρίμηνο της κατασκευής του να έχει εξαντληθεί κάθε σοβαρή κουβέντα για το έργο. Μόνο οι υπουργοί και εν γένει οι αξιωματούχοι ασχολούνται, πλέον, στα σοβαρά μαζί του. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν πάρει την κατάσταση στο… ψιλό, ένα ακόμη σύντομο -ή μάλλον συντομότερο- ανέκδοτο.
Συμπέρασμα: Το Καρναβάλι Θεσσαλονίκης, που συν τοις άλλοις θα τονώσει το κέντρο της πόλης με χαρούμενες νότες, με χρώματα κι αρώματα, είναι καλοδεχούμενο. Στην πραγματικότητα άργησε πολλά χρόνια να ξεκινήσει. Ίσως εάν οι εμπνευστές του το είχαν σκεφτεί νωρίτερα, η πόλη να γλύτωνε «τόνους γκρίνιας». Διότι, ως γνωστόν, η κάθε υπόθεση σαν κι αυτές που απασχολούν την καθημερινότητα μιας περιοχής, όσο σοβαρά κι αν πλασάρεται, μέσω της… πλάκας υποχωρεί στις κανονικές της διαστάσεις.
Με βάση τις πληροφορίες από τους διοργανωτές του πρώτου σύγχρονου Καρναβαλιού Θεσσαλονίκης -στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 υπήρχε αυθόρμητο, ανοργάνωτο ξεφάντωμα στην Τσιμισκή την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς- στις 10 Μαρτίου θα παρελάσουν άρματα τόσο με τα σύγχρονα θέματα της Θεσσαλονίκης (Flyover, παλαιοχριστιανοί κ.λπ.) όσο και με κλασικά ζητήματα της πόλης, από το μετρό που έχει τον… ατελείωτο και τo «σαν Χαλκιδική δεν έχει» μέχρι τα τρίγωνα Πανοράματος, τα τσουρέκια με κάστανο, τα σουτζουκάκια και τα πιτόγυρα «με απ’ όλα».
Θέματα που το καθένα με τον τρόπο του διαφημίζει ή «διαφημίζει» σταθερά την πόλη. Διότι εάν υπάρχει μια περίπτωση το Καρναβάλι της Θεσσαλονίκης να ξεχωρίσει, να καθιερωθεί και να ξεπεράσει κάποια στιγμή τα όρια της πόλης είναι να ασχοληθεί με τα τοπικά ζητήματα, που οι Θεσσαλονικείς διαχειρίζονται με έντονο -και πολλές φορές νευρικό- τρόπο, αλλά τελικά είναι η αυθεντικότητα αυτής της αντίδρασης που τη συντηρεί -αν δεν τη δικαιώνει- σε βάθος χρόνου. Διότι οι ίδιοι που γκρινιάζουν με το μετρό και το Flyover, είναι αυτοί που απολαμβάνουν τα τρίγωνα Πανοράματος, τα τσουρέκια, τα σουτζουκάκια και τα πιτόγυρά της, ενώ τα καλοκαίρια επιμένουν να επισκέπτονται εμμονικά τη Χαλκιδική, παρά τη δυσκολία στην πρόσβαση, τις ελλείψεις σε υποδομές και την πολυκοσμία για την οποία πιθανόν δυσανασχετούν.
Το καρναβάλι από τη φύση του απελευθερώνει, αφού δικαιολογεί κάθε επιθυμία του ανθρώπου να κινηθεί εκτός ορίων. Να βγάλει τη γλώσσα σε όσα η κοινωνία θεωρεί σοβαρά, να αμφισβητήσει αυτά που οι πολλοί θεωρούν αξιώματα και να μετακινήσει τα θεωρητικώς αμετακίνητα. Στη Θεσσαλονίκη, που μάλλον… παραέχει τη φήμη χαλαρής πόλης, αυτή η διαδικασία θα κάνει μάλλον καλό. Διότι -όπως γνωρίζουν κυρίως όσοι μένουν ως μόνιμοι κάτοικοι στην πόλη- πολλά από τα τοπικά θέματα της επικαιρότητας δεν αντέχουν περισσότερη… σοβαρότητα. Για παράδειγμα τι να πει κανείς για την κατασκευή του μετρό, που κοντεύει να διαρκέσει μια γενιά και ό,τι ήταν να λεχθεί στα σοβαρά έχει ειπωθεί. Το συντομότερο ανέκδοτο δύο δεκαετιών προφανώς έχει θέση σε μια γιορτή καρναβαλιού. Το ίδιο και για το Flyover, το οποίο πληρώνει ήδη τις αμαρτίες του μετρό, με αποτέλεσμα το πρώτο δίμηνο – τρίμηνο της κατασκευής του να έχει εξαντληθεί κάθε σοβαρή κουβέντα για το έργο. Μόνο οι υπουργοί και εν γένει οι αξιωματούχοι ασχολούνται, πλέον, στα σοβαρά μαζί του. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν πάρει την κατάσταση στο… ψιλό, ένα ακόμη σύντομο -ή μάλλον συντομότερο- ανέκδοτο.
Συμπέρασμα: Το Καρναβάλι Θεσσαλονίκης, που συν τοις άλλοις θα τονώσει το κέντρο της πόλης με χαρούμενες νότες, με χρώματα κι αρώματα, είναι καλοδεχούμενο. Στην πραγματικότητα άργησε πολλά χρόνια να ξεκινήσει. Ίσως εάν οι εμπνευστές του το είχαν σκεφτεί νωρίτερα, η πόλη να γλύτωνε «τόνους γκρίνιας». Διότι, ως γνωστόν, η κάθε υπόθεση σαν κι αυτές που απασχολούν την καθημερινότητα μιας περιοχής, όσο σοβαρά κι αν πλασάρεται, μέσω της… πλάκας υποχωρεί στις κανονικές της διαστάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου