Περί απλής λογικής

 Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

            Τί μυαλά, αν έχουν, κουβαλάνε άραγε οι ψηφοφόροι που επικόλλησαν τα διαφημιστικά τους στον καθρέφτη που έχει τοποθετηθεί, για να ελέγχει εύκολα ο οδηγός που δεν μιλάει στο κινητό του, αν έρχονται αυτοκίνητα εξ αριστερών του;

          Προχθές ένας μπάρμπας είχε παρκάρει....

το αυτοκίνητό του ακριβώς μπροστά στους φωτεινούς σηματοδότες, μισό στο πεζοδρόμιο και μισό στο οδόστρωμα. Είχε αναμμένα τα φώτα εκτάκτου ανάγκης και απολάμβανε το παγωτό που είχε αγοράσει από παρακείμενο ζαχαροπλαστείο. Τί σημασία έχει που παρεμπόδιζε εκτάκτως την ομαλή κίνηση των άλλων αυτοκινήτων; Αρκεί που έκανε το κέφι του.

        Η παραβίαση όλων των διατάξεων του Κ.Ο.Κ. είναι φαινόμενο καθημερινό και πολύ συχνό. Ο καθένας ελέγχει όσο μπορεί, αν έρχονται αυτοκίνητα από την κάθετη κατεύθυνση και συνεχίζει την πορεία του παραβιάζοντας μέρα μεσημέρι τον κόκκινο σηματοδότη. Ας μη μιλήσω για την άγνοια της πλειονότητας των οδηγών ως προς το  τί σημαίνει το παλλόμενο κίτρινο φανάρι.

        Αυτά δεν εμποδίζουν το Δημόσιο να προσπαθεί για πολλοστή φορά να πουλήσει χιλιάδες καταπατημένων από πανέξυπνους ψηφοφόρους εκτάσεών του, ενώ το Κτηματολόγιο χαρακτηρίζει άγνωστο τον ιδιοκτήτη 1/1000  οικοπέδου τινός, το οποίο χιλιοστό θα περιέλθει στο Δημόσιο. Φοβερή ρύθμιση.

       Εκ παραλλήλου εφέτης τις απολύεται λόγω ανεπαρκείας, μολονότι επέδειξε ύψιστο ήθος, όταν είπε στους αστυνομικούς που τον κατέλαβαν ασχημονούντα να οδηγεί όχημα με μαϊμού πινακίδες, ότι θα του αερίσουν δια του πρωκτού των τα μέζεα. Ευτυχώς που το απαράμιλλο αυτό ήθος θα έχει τη δυνατότητα ο εν λόγω να επιδεικνύει από άλλη θέση, την οποία κατά νόμον θα καταλάβει εξακολουθών μισθοδοτούμενος από το Πρυτανείον.  Καθότι τούτο εξακολουθεί να ορίζει ο νόμος για τον λόγω ανεπαρκείας απολυόμενο δικαστή

      « …… διορίζονται χωρίς διαγωνισμό σε ανάλογη προς τα προσόντα τους θέση διοικητικού υπαλλήλου, εφόσον έχουν τα προσόντα που προβλέπονται από τον Υπαλληλικό Κώδικα και κρίνονται επαρκείς προς τούτο με την περί απόλυσής τους απόφαση του ανώτατου δικαστικού συμβουλίου. Το οικείο ανώτατο δικαστικό συμβούλιο διαλαμβάνει στην απόφασή του, αν ο κρινόμενος είναι επαρκής για την άσκηση διοικητικής φύσεως δημόσιας υπηρεσίας. Σε καταφατική περίπτωση ο κρινόμενος δικαιούται να ζητήσει εντός μηνός από την κοινοποίηση σε αυτόν της απόφασης του συμβουλίου, με αίτησή του προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης, τον διορισμό του στη γραμματεία των δικαστηρίων ή των εισαγγελιών ή σε δημόσια διοικητική θέση, πλην των κεντρικών υπηρεσιών των Υπουργείων. Η αίτηση γίνεται υποχρεωτικά αποδεκτή εντός τριών (3) μηνών από την υποβολή της. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Δικαιοσύνης και Οικονομικών, καθορίζονται οι δημόσιες υπηρεσίες στις οποίες μπορεί να διορισθεί ο αιτών, συνιστώμενης ανάλογης θέσης, εφόσον δεν υπάρχει κενή..»

       Την ώρα που έγραφα τούτες τις αράδες άκουγα το άσμα When a man loves a woman. Θα έχουμε άραγε στο μέλλον και άσματα τύπου When a woman loves a woman και  When a man loves a man? Καθότι τώρα έχει νομιμοποιηθεί και ο γάμος των ΛΕΠΟΚΩΛΜΠΕΡΣΥΝ. Πάντως, οι στίχοι του άσματος που ακολουθεί δεν επιτρέπουν  διασκευή, για να προσαρμοσθεί στον γάμο των ΛΕΠΟΚΩΛΜΠΕΡΣΥΝ

Εγώ θα πάρω καπετάνιο,
θα παντρευτώ ταξιδευτή,
πριν τον χορτάσω να τον χάνω,
να φεύγει πριν με βαρεθεί.

Να τον προσμένω στο μουράγιο
κι όταν ο άνεμος σφυρά
να τρέχω τάματα στον Άγιο
να γαληνέψει τα νερά.

Κι όταν του καραβιού η ρότα
τον φέρνει, ώρα του καλή,
να τονε θέλω όπως πρώτα
κι από πρώτα πιο πολύ.

Εγώ θα πάρω ταξιδιάρη,
θα πάρω άνδρα ναυτικό,
πριν με χορτάσει να σαλπάρει,
να φεύγει πριν τον βαρεθώ.

Κι εγώ να τρέχω στα ξωκλήσια
όταν χτυπούν εσπερινό,
τα κύματα να έχει ίσια
και να τον φέρουν ζωντανό.

 

Σώτος