- «Γιατί εξεπλάγησαν; Είμαστε το μόνο μεταρρυθμιστικό κόμμα που έχει ψηλά στην ατζέντα του τα εθνικά θέματα, τα οποία η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς υποβάθμισε και δαιμονοποίησε, ταυτίζοντας τη φιλοπατρία με τον σωβινισμό. Συνεργάτες της, σ’ αυτό το εθνικό έγκλημα, είναι η ενδοτικότητα και η μαλθακότητα της τάχα μου δεξιάς. Και φτάσαμε να θεωρούμε επιτυχία το ότι ένα κρατίδιο – ντίσνεϊλαντ με ιστορία 27 ετών κλέβει μια ιστορία 2.500 ετών και με μια υπογραφή μάς πετάει στο καναβάτσο.
Πάλι καλά που μας επιτρέπει να έχουμε μια επαρχία που ονομάζεται (Νότια, πλέον) Μακεδονία με κατοίκους που μιλάνε μια... ξένη γλώσσα, τα... Ελληνικά και έχουν... χάσει την εθνική τους ταυτότητα καθώς αισθάνονται... Έλληνες, ενώ οι Σλάβοι της γείτονος είναι οι γνήσιοι Μακεδόνες και το βουλγαρικό ιδίωμα που χρησιμοποιούν είναι η... εξέλιξη της γλώσσας του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Για να μην αναφερθώ στη ζημιά για την οικονομία της Μακεδονίας από τον προσδιορισμό «Μακεδονικό» που θα χρησιμοποιούν πλέον οι Σκοπιανοί για όλα τα προϊόντα τους. Όλο αυτό θα ήταν νούμερο επιθεώρησης στο «Δελφινάριο» αν δεν ήταν εθνική τραγωδία.
Όμως, ναι, το θέμα έμενε για χρόνια ανοιχτό. Γιατί; Επειδή από την αρχή η χώρα υιοθέτησε μια θέση - αδιέξοδο: την ονομασία έναντι όλων, το γνωστό πια erga omnes.
Όταν λες: δέχομαι μόνο ένα όνομα για να το χρησιμοποιούν και οι Σκοπιανοί στο εσωτερικό τους, αλλά αυτό δεν θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, πρέπει να πεις και πώς θα πεισθούν να το κάνουν.
Με εξωτερικές πιέσεις αποκλείεται. Ακόμα και το 1991, δύο γενιές είχαν μεγαλώσει ήδη με το παραμύθι της μακεδονικής καταγωγής. Δεν υπήρχε περίπτωση κυβέρνηση των Σκοπίων να υιοθετούσε πλήρη αλλαγή του ονόματος και να μην έπεφτε. Ο άλλος τρόπος είναι ο πόλεμος. Τον προτιμούσαμε; Ποια είναι, λοιπόν, η λύση; Η διπλή ονομασία! Οι Σκοπιανοί θα ονομάζονται στο εσωτερικό τους όπως θέλουν, θα μπορούν να ντυθούν αρχαίοι και να κυκλοφορούν με μια σάρισα στο χέρι ο καθένας, αλλά όλος ο υπόλοιπος κόσμος, η Ελλάδα και οι διεθνείς οργανισμοί θα τους ονομάζουν «Σκόπια» ή «Νότια Σερβία» ή «Παιονία» ή ό,τι θέλουν τέλος πάντων που δεν θα έχει καμία σχέση με τον όρο Μακεδονία ή παράγωγά του. Το 1991 αυτό ήταν πολύ εύκολο να το πετύχουμε. Έπρεπε όμως η ελληνική διπλωματία να σηκώσει τα μανίκια και να οργώσει την υδρόγειο, αξιοποιώντας τον απόδημο ελληνισμό, το lobbying, το πολιτικό marketing, πείθοντας πολιτικούς και ακαδημαϊκούς κύκλους ότι πρόκειται για μια πρωτοφανή παραχάραξη της ιστορίας και για μόνιμο παράγοντα αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια. Το υλικό, με τους αλυτρωτικούς χάρτες και τα σχολικά βιβλία, οι Σκοπιανοί μάς το έδιναν στο πιάτο. Κι αν είχαμε μια σοβαρή κυβέρνηση θα μπορούσαμε μετά από 5 χρόνια σκληρής και μεθοδικής δουλειάς να πετύχουμε έναν τέτοιο στόχο. Όμως μετά την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ χάνουμε το μεγαλύτερο διπλωματικό «ατού»: την απειλή του βέτο. Διότι ακόμα κι αν η Ελληνική Βουλή δεν επικυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών, οι Σκοπιανοί θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ ως FYROM. Και εμείς θα είμαστε στριμωγμένοι ξανά στη γωνία.
Η συμφωνία, λοιπόν, όπως και να εξελιχθεί το θέμα, είναι μια εθνική ήττα τεραστίων διαστάσεων. Πάντως είναι το ένα από τα δύο θέματα (το άλλο είναι το μεταναστευτικό) στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε τις προεκλογικές του θέσεις. Όσοι τον ψήφισαν ήξεραν ότι εδώ και χρόνια είχε, ως κόμμα, αναγνωρίσει τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία.
Ούτε καν “Βόρεια”. Το παρέβλεψαν αυτό και τον ψήφισαν για να τους πιστολιάσει το δάνειο. Να όμως, που πιστόλιασε τη χώρα.
διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη Τζήμερου εδώ
