Η αυτοκριτική [;] του ηλίθιου [;]

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Ο Φ. Μακρίδης, πάντοτε εύστοχος και λακωνικός, επιδαψίλευσε τον χαρακτηρισμό τού «ηλίθιου» στον λαό που ψήφισε «ΟΧΙ» την 05.07.2015.

http://makpress.blogspot.com/2018/07/3.html

Ακολούθησαν δεκάδες σχολίων αναγνωστών τού Makpress που επικροτούσαν και επαύξαναν. Άπαντες ανεξαιρέτως. Έτσι, συνειδητοποίησα ότι εγώ είμαι ο μοναδικός ηλίθιος εκ των αναγνωστών του, καθότι ψήφισα «ΟΧΙ» την 05.07.2015. Γιατί όμως;

Ακούγονταν και γράφονταν τότε και εξακολουθούν μέχρι και σήμερα ακόμη να ακούγονται και να γράφονται αναλύσεις για το δημοψήφισμα. Έπρεπε ή δεν έπρεπε να προκηρυχθεί; Άλλοι λένε πως το ερώτημα του δημοψηφίσματος ήταν «εντός ή εκτός του ευρώ;» και άλλοι πως ήταν «εντός ή εκτός της ΕΕ;» και τίποτε άλλο. Οι υπέρ τού «ΝΑΙ» τρομοκρατούσαν τότε υποστηρίζοντας πως ψηφίζοντας «ΟΧΙ» θέλεις να βγούμε από την ΕΕ ή έστω από το ευρώ. Εγώ ποτέ δεν κατάλαβα ότι το ερώτημα ήταν ένα από αυτά τα δύο. Αλλά και αν επρόκειτο για το δεύτερο, ναι εγώ ήθελα να βγούμε από το δολοφονικό ευρώ. Είχα, άλλωστε, αρθρογραφήσει κατ’ επανάληψη υπέρ της επιστροφής στη δραχμή.

http://taxalia.blogspot.gr/2012/12/plan-clan-aaaa.html

http://taxalia.blogspot.gr/2012/12/2_13.html

http://taxalia.blogspot.gr/2012/06/50.html

http://taxalia.blogspot.gr/2011/12/blog-post_3997.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/nJOIs+%28TaXalia:+Macedonia%27s+Nr.1+blog%29

http://taxalia.blogspot.gr/2013/10/blog-post_1386.html

http://taxalia.blogspot.gr/2012/12/blog-post_7649.html

http://taxalia.blogspot.gr/2012/06/blog-post_5477.html

Διάβασα τότε πάρα πολλές αναλύσεις περί του παρανόμου του δημοψηφίσματος που με άφηναν αδιάφορο. Το παράνομον του δημοψηφίσματος μας μάρανε. Οι αναλυτές, καθηγητές και μη, νομικοί και μη, έγραφαν αναλόγως του κώματος, στο οποίο ανήκαν ή επρόσκειντο προπαγανδίζοντας την κωματική θέση. Αλλά εγώ δεν ανήκα ούτε ανήκω σε κώμα. Έβλεπα απλώς ότι ο λαός εκαλείτο να αποφασίσει περί του αν θέλει την πρόταση Γιούνκερ ή όχι, χωρίς να γνωρίζει ποιά είναι η πρόταση, η οποία, μάλιστα, απεσύρθη προ του δημοψηφίσματος. Απλώς οι τότε υπέρμαχοι των Μνημονίων προσπαθούσαν να πείσουν το εκλογικό σώμα ότι το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα σημαίνει καταστροφή ως έξοδος από το ευρώ, ενώ οι Συριζάνελοι έλεγαν απλώς «ψηφίστε ΟΧΙ» για να φύγουμε από τα Μνημόνια.

Εγώ εξέλαβα το δημοψήφισμα ως έκφραση διαμαρτυρίας κατά των μέτρων που είχαν μέχρι τότε ληφθεί ως δήθεν μεταρρυθμίσεις, ενώ επρόκειτο απλώς για τρόπο αύξησης των κρατικών εσόδων για την αποπληρωμή των δανείων. Αυτών που είχαμε λάβει το 2010 για να σωθούν οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που αγόραζαν ομόλογα του Δημοσίου, με το προϊόν των οποίων πληρώναμε κυρίως οπλικά συστήματα, εν πολλοίς αχρείαστα, γαλλικής ή γερμανικής κατασκευής, με αποτέλεσμα να θησαυρίσουν με μίζες και όσοι, και ήταν πολλοί, είχαν αποφασιστική αρμοδιότητα και έβαζαν την υπογραφή τους σε κάθε παραγγελία. Το ότι με τα Μνημόνια σώθηκαν οι εν λόγω τράπεζες ομολόγησαν οι αρμόδιοι με μεγάλη καθυστέρηση, επτά ετών. Όσοι το πιστεύαμε από το 2010, έστω το 2011, ήμασταν απλώς γραφικοί.

Το «ΟΧΙ», λοιπόν, δεν ήταν για μένα τίποτε περισσότερο από μία ψήφο διαμαρτυρίας που θα όπλιζε την κυβέρνηση, για να διαπραγματευθεί – αν ήθελε - υπέρ της χώρας ένα πιο ανθρώπινο πρόγραμμα αποπληρωμής τού χρέους σε συνδυασμό, βέβαια, με ένα νοικοκύρεμα του κράτους. Μια κυβέρνηση που ακόμη φαινόταν ότι εμφορείται από κάποιο ήθος, αφού δεν είχε προλάβει να διαπλακεί και ευαγγελιζόταν την αξιοκρατία κ.λπ. Με το πέρασμα του χρόνου αποδείχθηκε ότι στην πωλητική δεν υπάρχει ήθος και ότι η μίζα και η ρεμούλα είναι σύμφυτα με αυτήν χωρίς αριστερή ή δεξιά ταμπέλα.

Ουδείς, λοιπόν, υφάρπαξε την ψήφο μου την 05.07.2015 εκμεταλλευόμενος την ηλιθιότητά μου. Ακόμη και σήμερα θα ψήφιζα «ΟΧΙ», μολονότι γνωρίζω πως όποιος και να μου το ζητούσε απλώς θα με κορόιδευε. Δεν θα ήταν δα και η πρώτη φορά.

Και τώρα που θα πρέπει να πάψω να είμαι ηλίθιος, οφείλω να απαντήσω στο μεγάλο ρώτημα: ποιόν καραγκιόζη να ψηφίσω στις επόμενες εκλογές; Να μην απόσχω, λέει, διότι έτσι παραχωρώ τη θέση μου σε αυτόν που ψηφίζει, για να αποφασίσει εκείνος για μένα. Να ψηφίσω κωματίδιο, λέει, ενώ είμαι πεπεισμένος ότι ουδείς θα μπορέσει να κυβερνήσει χωρίς τη συναίνεση του εν Αθήναις αμερικανού πρέσβεως και των ενταύθα υποτακτικών του; Σχετικό και τούτο με την εκεί παραπομπή.

http://makpress.blogspot.com/2018/03/blog-post_878.html

Πάντως στη θέα και μόνον του κυρίου που έχει απαθανατισθεί στη φωτογραφία, την οποία παραθέτω στην αρχή του παρόντος αρθριδίου και η οποία προέρχεται από συγκέντρωση των «Μένουμε Ευρώπη», δεν θα μπορούσα με τίποτε να ψηφίσω «ΝΑΙ» την 05.07.2015.

Σώτος – αθεραπεύτως πανηλίθιος