Η δήλωση του πρωθυπουργού μετά από συνάντηση στο Νταβός με τον Ζ. Ζάεφ ότι....
«η επίλυση των διαφορών μας με την ΠΓΔΜ δεν αποτελεί υποχρέωσή μας έναντι τρίτων, αλλά έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων εθνικών μας συμφερόντων» και ότι η μη επιτάχυνση της ένταξης της γειτονικής χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ «θα αποβεί τελικά σε βάρος της Ελλάδας» δεν δείχνει μόνο την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να πρωταγωνιστήσει στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, προς όφελος της αστικής τάξης.
Προδίδει ταυτόχρονα την προσπάθειά της να εκβιάσει τη συναίνεση του λαού σ' αυτούς τους σχεδιασμούς, κινδυνολογώντας με απειλές για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή, αλλά και στο στόχο της οικονομικής ανάκαμψης, τον οποίο στηρίζουν όλα τα κόμματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές για το πώς και με ποια ανταλλάγματα μπορεί καλύτερα να υπηρετηθεί το συμφέρον της ελληνικής αστικής τάξης, μέσα από την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων.
Με τον τρόπο αυτό, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που ευθύνονται για το διαμελισμό των Βαλκανίων, την έξαρση του εθνικισμού - αλυτρωτισμού και την επαναχάραξη συνόρων και στον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία, εντείνουν τη στρατιωτικοποίηση της περιοχής, εμφανίζονται από την κυβέρνηση ως οι «εγγυητές» τάχα της ειρήνης και της ασφάλειας για τους λαούς.
Τρανή απόδειξη ότι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και οι συμμαχίες είναι απειλή και όχι εγγύηση για τα συμφέροντα των λαών, αποτελούν οι τελευταίες εξελίξεις στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ. Το γεγονός ότι Ελλάδα και Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ και μια ΝΑΤΟική αρμάδα περιπολεί σταθερά στο Αιγαίο, με πρόσχημα το Μεταναστευτικό, δεν απέτρεψε την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, που οδήγησε και στο επεισόδιο του εμβολισμού στα Ιμια.
Ούτε βέβαια οι συμφωνίες και οι όποιες δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ εμπόδισαν την Τουρκία να εκφράσει τις αμφισβητήσεις της στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, παίρνοντας μάλιστα υπόψη ότι το σκάφος του Λιμενικού που εμβολίστηκε στα Ιμια συμμετείχε σε επιχείρηση της ΕΕ! Απέναντι στην αναβάθμιση των τουρκικών αμφισβητήσεων, η στάση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αλλά και του ΟΗΕ στην περίπτωση της Κύπρου, κινείται στη γραμμή των «ίσων αποστάσεων», ενώ αυξάνει η πίεση για συμβιβασμούς που επιβάλλονται από τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων.
Καθόλου τυχαία, η παρουσία και οι απειλές του τουρκικού στόλου στην κυπριακή ΑΟΖ αναζωπύρωσαν τις πιέσεις για επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό πάνω στο διχοτομικό σχέδιο, ενώ το επεισόδιο στα Ιμια επανέφερε τη συζήτηση περί «προσφυγής στη Χάγη» για τις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες» και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, προκειμένου να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τα μονοπώλια.
Καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείξει ο λαός στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα που εξωραΐζουν το ρόλο ΝΑΤΟ - ΕΕ και στηρίζουν τους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους, είτε επιχειρηματολογούν από τη σκοπιά του κοσμοπολιτισμού, είτε απαντούν με εθνικιστικές κορόνες στην επιθετικότητα της Τουρκίας.
Για τα «ζωτικά συμφέροντα» της τουρκικής αστικής τάξης ο λαός της γείτονος χώρας χύνει το αίμα του στο Αφρίν, μπλέκεται όλο και πιο βαθιά στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Το ίδιο ισχύει και για τον ελληνικό λαό, που οδηγείται σε νέες περιπέτειες και χρειάζεται τώρα να εναντιωθεί σθεναρά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την εμπλοκή της Ελλάδας. Να μη δεχτεί να σηκώνει τις σημαίες της αστικής τάξης, που είναι ξένες με τα δικά του συμφέροντα.
Η μαζική συμμετοχή στις συγκεντρώσεις του ΚΚΕ στο Σύνταγμα στις 27 Φλεβάρη και στις 6 Μάρτη στη Θεσσαλονίκη μπορεί να αποτελέσει μια σοβαρή λαϊκή παρέμβαση προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Αποψή μας», του «Ριζοσπάστη», Τετάρτη 21 Φλεβάρη 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου