Ο οδηγός του αυτοκινήτου της φωτογραφίας παρκάρει πάντα κάθετα στο πεζοδρόμιο, αναγκάζοντάς μας να βγούμε στο δρόμο .....
κάθε μέρα που πάμε στο σχολείο. Μάλιστα, έχει και δυο τσιμεντοδοχεία τα οποία μετακινεί όπως τον βολεύει - πότε φράζει το πεζοδρόμιο και πότε τ' αφήνει στο δρόμο.
Αυτό συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό και όταν περνούσαμε με τον μικρό μου (που ήταν στο αμαξίδιό του, προσωρινά ανάπηρος, λόγω της Νόσου του Πέρθες) πάντα έπρεπε να βγούμε στο δρόμο. Όπως καταλαβαίνετε, έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα.
Μέσα στην πρωινή βιασύνη δεν έχω χρόνο ν' αφήνω σημειώματα και μου έχουν τελειώσει και τα φυλλάδια. Σηκώνω λοιπόν τους υαλοκαθαριστήρες.
(Για όσους δε μένουν στην Αθήνα, οι σηκωμένοι υαλοκαθαριστήρες είναι κάτι που το βλέπεις σχεδόν παντού. Είναι ένα μήνυμα των διερχόμενων πεζών προς τον οδηγό που μεταφράζεται ως εξής: "Αν δεν το έχεις ήδη καταλάβει, ενοχλείς. Την επόμενη φορά πάρκαρέ το αλλού.")
Θεωρητικά, ένας ευσυνείδητος οδηγός που λαμβάνει το μήνυμα σκέφτεται "Ουψ, την έκανα. Καλύτερα να μην το ξαναφήσω εδώ." Και -θεωρητικά πάντα- αποφεύγει να ξανακλείσει τη διάβαση, τη ράμπα, κτλ.
Όμως ο υπέροχος και καλλιεργημένος οδηγός του Audi της φωτογραφίας, είχε άλλη άποψη: παρακολούθησε να δει ποιος τολμά να του αγγίξει το αμάξι και μου άφησε αυτό το τρυφερό μπιλιετάκι:
Με λίγα λόγια, είναι δικαίωμά του να παρκάρει στο πεζοδρόμιο, κι αν τολμήσω να του ξαναγγίξω το αμάξι την έβαψα. Μάλιστα φαίνεται να ξέρει ακριβώς ποια είμαι και σε ποιο σχολείο πηγαίνω με το παιδί.
Εσείς τι λέτε; Αύριο να τολμήσω να πάω στο σχολείο, ή θα μου τη φυλάει κάπου;
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ...
Τετάρτη, 9 Νοεμβρίου 2016
Τελικά, μου την είχε στημένη
Σήμερα το μεσημέρι, γυρνώντας από το σχολείο του μικρού και πηγαίνοντας να πάρουμε το μεγάλο, ο οδηγός για τον οποίο μιλήσαμε σε παλιότερη ανάρτηση μου την είχε στημένη στη γωνία του δρόμου.
Ουρλιάζοντας έξαλλος άρχισε να με βρίζει σκαιότατα (επειδή του άγγιξα τους υαλοκαθαριστήρες) και να απειλεί με ό,τι του κατέβαινε στο κεφάλι. Δεν είμασταν μόνοι. Τη σκηνή παρακολουθούσαν τρεις πεζοί άντρες και μία διερχόμενη ποδηλάτισσα. Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς διατήρησα την ψυχραιμία μου (μάλλον η παρουσία του παιδιού με κράτησε) και ούτε φώναξα, ούτε έβρισα, ούτε κατέρρευσα, αλλά κατάφερα να σταθώ όρθια μπροστά του κοιτώντας τον κατάματα.
Ο μικρός μου όμως τρομοκρατήθηκε και έβαλε τα κλάμματα. "Συγκρατηθείτε κύριε," του είπα, "δε βλέπετε ότι το παιδί ταράχτηκε;" Και το πλάσμα αυτό αντί να σταματήσει,
............................. η συνέχεια στο https://mamastodromo.blogspot.gr/
ΕΔΏ ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΥΡΙΕ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΑΘΗΝΩΝ
https://mamastodromo.blogspot.gr/
ΑΚΟΜΗ ΚΑΘΕΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΤΑΞΑΤΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΒΩΘΕΙ ΑΝ ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ (ΑΝ!!!) ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΑΠΕΙΛΕΣ, ΕΞΥΒΡΙΣΗ κλπ;;;;;;; ΤΟΤΕ ΤΙ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ;
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΠΕΜΒΕΙ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ;
Την απάντηση δίνει η ίδια:
Κάποτε καλούσα το 100, αλλά βαρέθηκα να περιμένω και να μην έρχονται.
https://www.facebook.com/groups/1187541874639993/
ΣΗΜΕΙΩΣΗ nakpress: ΞΑΝΑΛΕΜΕ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ : ΑΝ ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ, ΓΙΑΤΊ Η ΟΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΠΟΥ ΜΠΑΖΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Η ΚΥΡΙΑ ΑΝΩΝΥΜΩΣ.