τις κατάλληλες ποσότητες οσπρίων για να βγάλουν τον χειμώνα που έρχεται. Ο καταναλωτής πάντα προτιμά και αγοράζει τα ελληνικά όσπρια όμως τελικά αυτό που καταλήγει να αγοράζει δεν είναι ελληνικά όσπρια αλλά βαφτισμένα ως εγχωρίας παραγωγής.
«Φέτος υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός και οι τιμές είναι ελαφρώς μειωμένες συγκριτικά με πέρυσι» δηλώνει στην Thessnews ο ιδιοκτήτης παντοπωλείου στην πλατεία Αριστοτέλους Δημήτρης Γκούμας.
«Οι τιμές είναι σχετικά χαμηλές γιατί την περίοδο του Σεπτεμβρίου δεν είχε βροχές και χαλάζι όποτε βγήκε καλή σοδιά. Επίσης ήταν μια πολύ καλή χρονιά για τις φακές καθώς υπάρχει μεγάλη πληθώρα από τις κατά τόπους περιοχές όπου καλλιεργούνται. Συγκεκριμένα η τιμή στο λιανικό εμπόριο είναι περίπου στα 2.5 ευρώ το κιλό» πρόσθεσε ο ίδιος.
Εκτιμά πως βασικό πρόβλημα στο θέμα τον οσπρίων παραμένουν οι «ελληνοποιήσεις» «καθώς μεγάλες ποσότητες οσπρίων εισάγονται στην Ελλάδα από τον Καναδά, το Μεξικό, την Κίνα, τα Σκόπια και την Αλβανία και πωλούνται στον καταναλωτή ως ελληνικά».
Η ρίζα του κακού για τα βαφτισμένα όσπρια ως ελληνικά
«Έντονο είναι το φαινόμενο των ελληνοποιήσεων στο χώρο του φασολιού και αυτό οφείλεται στους παραγωγούς οι οποίοι δεν τυποποιούν τα προϊόντα τους. Διότι όταν ένας παραγωγός πουλάει το προϊόν του στον έμπορο χύμα όπως έκαναν στο παρελθόν οι παππούδες την δεκαετία του 60 χωρίς να έχει μια ετικέτα, χωρίς να διασφαλίζει την ποιότητα του προϊόντος είναι πολύ εύκολο να νοθεύονται τα ελληνικά φασόλια με εισαγόμενα» τονίζει ο πρόεδρος του αγροτικού συνεταιρισμού φασολοπαραγωγών Εθνικού Δρυμού Πρεσπών Πελεκάνος Νικόλαος Στεργίου.
Σύμφωνα με τον ίδιο μερίδιο ευθύνης «έχει ο παραγωγός ο οποίος δεν διασφαλίζει το προϊόν του και στην συνέχεια έχει ο έμπορος που έρχεται στην περιοχή αγοράζει από κάποιον παραγωγό φασόλια και στην συνέχεια να νοθεύει με εισαγόμενα. Παραδείγματος χάριν τα φασόλια του συνεταιρισμού μας είναι αδύνατον να γίνει ελληνοποίηση φασολιών καθώς το προϊόν που φτάνει στον καταναλωτή είναι συσκευασμένο και δεν μπορεί να παραποιηθεί».
Η Βόρεια Ελλάδα δεν τρώει ελληνικό φασόλι
«Τα περισσότερα φασόλια τα οποία εισάγονται στην χώρα μας και καταλήγουν ως ελληνικά έρχονται από την Πολωνία, την Κίνα και την Τουρκία. Από την άλλη πλευρά στο θέμα της φακής εισάγονται κυρίως από ΗΠΑ και Καναδά και φυσικά μεγάλο μέρος του εισαγόμενου προϊόντος καταλήγει στον καταναλωτή ως ελληνικό» προσθέτει ο κ. Στεργίου.
Στη συνέχεια ενημερώνει ότι «φέτος η εγχώρια παραγωγή των οσπρίων φτάνει στο 28% για την κάλυψη των αναγκών της χώρας μας και το 72% εισάγεται από διάφορες χώρες του κόσμου και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του εισαγόμενου ποσοστού καταλήγει στον καταναλωτή ως ελληνικό».
«Θέλω να αναφέρω ότι η βόρειος Ελλάδα δεν τρώει ελληνικό φασόλι. Τρώει φασόλια εισαγωγής που είναι βαφτισμένα ως Πρεσπών και Καστοριάς» τονίζει με νόημα στη ThessNews.
Υπό εξαφάνιση η ελληνική χονδρή φακή
«Οι περισσότερες ποσότητες οσπρίων που πωλούνται στην Ελλάδα είναι εισαγωγής καθώς δεν υπάρχει προϊόν για να καλύψει την εγχώρια ζήτηση» αναφέρει ο κ. Γκούμας τονίζοντας ότι δύσκολα θα βρει κάποιος στο εμπόριο χοντρή φακή ελληνική. «Εγώ έχω ψάξει σε περίπου 20 χονδρέμπορους και δεν έχω βρει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ότι ένα μεγάλο ποσοστό χονδρής φακής που κυκλοφορεί στο εμπόριο δεν είναι ελληνική αλλά είναι βαφτισμένη ως ελληνική. Κυρίως οι χώρες προέλευσης της χονδρής φακής είναι από τον Καναδά, τις ΗΠΑ και την Τουρκία» σημειώνει χαρακτηριστικά.
«Ένα ποσοστό της τάξης του 25% της τούρκικής φακής που κυκλοφορεί στο εμπόριο είναι πολύ κακής ποιότητας. Από την άλλη πλευρά τα ρεβίθια Μεξικού έχουν κατακλίσει την ελληνική αγορά. Μάλιστα συγκεκριμένα στην αγορά της βορείου Ελλάδος τα ρεβίθια δεν ήταν και ιδιαίτερα δημοφιλή συγκριτικά με την νότιο Ελλάδα. Άρχισε να αυξάνεται η ζήτηση του ρεβιθιού στην βόρειο Ελλάδα την περίοδο που έκαναν την εμφάνισή τους οι Σύριοι, οι Πακιστανοί και γενικά οι μετανάστες από τις αραβικές χώρες καθώς είναι ένα βασικό προϊόν της διατροφής τους» συμπληρώνει ο κ. Γκούμας.
Χρειάζεται στρατηγικός σχεδιασμός για το ελληνικό όσπριο
«Τα τελευταία χρόνια γίνονται κάποια δειλά βήματα από αγρότες διαφόρων περιοχών της χώρας όπου αρχίζουν και καλλιεργούν όσπρια. Αλλά μόνο αυτό δεν αρκεί. Αυτό που χρειάζεται να γίνει πάνω στο θέμα του οσπρίου αλλά και γενικότερα στα αγροτικά θέματα είναι μια εθνική στρατηγική ώστε να πάψουν να λειτουργούν οι αγρότες με την πολιτική των διαφόρων επιδοτήσεων. Οι επιδοτήσεις δεν είναι για να ζεις αλλά είναι για να επενδύει ο αγρότης αυτά τα χρήματα, ώστε να γίνεται καλύτερος παραγωγός και ταυτόχρονα πιο ανταγωνιστικός» σημειώνει στη ThessNews ο κ. Στεργίου.
«Πάντως λόγω της μεγάλης ζήτησης που υπάρχει στην χώρα και της έλλειψης από την πλευρά της παραγωγής πιστεύω ότι αν υπήρχε ένας εθνικός σχεδιασμός για το θέμα του οσπρίου είναι ότι θα μπορούσε να βελτιώσει την εθνική οικονομία της χώρας καθώς είναι ένα κομμάτι του πρωτογενούς τομέα που αποφέρει θετικά αποτελέσματα» υποστηρίζει ο κ. Στεργίου.
Πηγή: thessnews
