Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Η Πρόεδρος της Βουλής τίμησε με την παρουσία της και την πούστικη παρέλαση. Υποσχέθηκε, μάλιστα, ότι θα νομοθετηθεί και ο γάμος πισωγλέντηδων και λεσβιών, καθότι και αυτό αποτελεί ……….. δημοκρατική αναγκαιότητα. Ενώ, λοιπόν, όλοι οι αριστερίζοντες τάσσονται κατά του γάμου ως ξεπερασμένου θεσμού, προ πάντων του θρησκευτικού, βαυκαλίζονται βαφτίζοντάς τον «σύμφωνο συμβίωσης». [ΣΗΜ: κατά το οικογενειακό δίκαιο ο γάμος είναι μία ιδιόμορφη σύμβαση]. Από την άλλη μεριά,
βεβαίως, ήθελαν τη νομιμοποίηση του συμφώνου συμβίωσης, προκειμένου οι συμβιούντες να έχουν τα πλεονεκτήματα που έχουν οι έγγαμοι [κληρονομικά, διατροφή, γαμικά αποκτήματα κ.λπ.].
Και αν μεν όλη η φασαρία γίνεται για τα οικονομικά των συμβιούντων ομοφύλων, κομμάτια να γίνει. Υπάρχει, όμως, και ένα σοβαρότερο θέμα. Επιτρέπεται [γιατί άραγε;] πλέον και σε μεμονωμένα άτομα να υιοθετούν. Το ίδιο θα συμβεί και με τα συμβιούντα ή έγγαμα ομόφυλα ζευγάρια ασφαλώς. Τί θα γίνει, όμως, με τα τέκνα σε περίπτωση λύσης του συμφώνου συμβίωσης; Ο νόμος προβλέπει ότι σε περίπτωση λύσης του γάμου [διαζυγίου], το δικαστήριο αναθέτει την επιμέλεια των τέκνων στον καταλληλότερο γονέα με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον των τέκνων. Ακόμη και αν οι γονείς συμφωνούν να ανατεθεί η επιμέλεια στον έναν ή στον άλλον, το δικαστήριο κρίνει τελικά αν αυτή η συμφωνία υπηρετεί το συμφέρον των τέκνων και αποφαίνεται αναλόγως. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται σε ανάθεση της επιμέλειας στη μητέρα, επειδή αυτή κατά τεκμήριον είναι το πρόσωπο που βρίσκεται πιο κοντά στο παιδί από τη γέννησή του και τρέφει μοναδική αγάπη για το σπλάχνο της. Το ίδιο ισχύει, αν πρόκειται για θετό τέκνο, αφού η θετή μητέρα είναι το πρόσωπο που συγκεντρώνει τα ίδια προσόντα με εξαίρεση εκείνο της γέννας από την κοιλιά της. Για να ανατεθεί η επιμέλεια στον πατέρα, θα πρέπει να συμβαίνει κάτι συνταρακτικό στη μητέρα π.χ. να μπαινοβγαίνει στο ψυχιατρείο, να διάγει έκλυτο βίο, να αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο της στη δουλειά της ή να μη θέλει η ίδια να αναλάβει την επιμέλεια.
Τώρα που θα έχουμε ζεύγη ομόφυλων, τα οποία θα υιοθετούν και παιδιά, τί θα γίνει με τα παιδιά σε περίπτωση διαζυγίου; Προβλέπω νέες δικαστικές περιπέτειες και γρίφους για τους δικαστές μέχρι να κατασταλάξουν σε κάποιους κανόνες. Αν το παιδί έχει κάποια ηλικία που επιτρέπει στον δικαστή να ακούει τη γνώμη του πριν αποφασίσει, θα λέει «εγώ θέλω να πάω με τον Μίμη και όχι με τον Μπάμπη» ή «εγώ θέλω τη Σούλα και όχι τη Λουκία»; «Και γιατί προτιμάς τον Μίμη ή τη Σούλα;» θα ρωτάει ο δικαστής. «Διότι ο Μίμης με αφήνει να φοράω τις ζαρντιέρες του» ή «η Σούλα μαγειρεύει καλλίτερα και με φιλάει και στο στόμα».
Ας έχουμε, όμως, υπόψιν και αυτά. Έτσι, για να έχουμε σφαιρική αντίληψη του θέματος.
Αλλά και αυτά:
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος και δραχμολάγνος, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Υ.Γ. Η Ζωή είπε απευθυνόμενη στο υπερήφανο πλήθος «και στη Βουλή σύντομα». Τι εννοούσε άραγε; Μήπως ότι αυτό το πλήθος δεν εκπροσωπείται ήδη στη Βουλή; Μη μου πεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου