Σ' ένα εκπληκτικό κείμενο του ο Vernor Bogdanor καθ. δημόσιας διοίκησης (Τα μεγάλα ερωτήματα της ιστορίας, εκδ. Κλειδάριθμος 2011) ορίζει πότε μια κυβέρνηση έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.
Η πρώτη παράμετρος είναι ν' αποφύγει τις ιδεολογικές εμμονές. Η διακυβέρνηση απαιτεί ευελιξία. Η σημερινή έχει περιχαρακωθεί ιδεολογικά και το πρώτη φορά αριστερά πλέον αποτελεί εμπόδιο και για την ιδία. «Ελαστική αστυνομία», πρώτα μέτρα επανοπροσλήψεις στο δημόσιο, παντελής έλλειψη ελέγχου λαθρομεταναστών κ.ο.κ.. Δεύτερη παράμετρος είναι ο κίνδυνος να προσπαθήσει να επιβάλει την ηθικής της ως ηθική ολόκληρης της κοινωνίας. Ο διχασμός σε ραγιάδες, προδότες, υποχείρια ξένων κέντρων και σε αξιοπρεπείς, περήφανους, τίμιους αγωνιστές έχει οδηγήσει ακριβώς σ' αυτήν την παγίδα. Οποιαδήποτε πολιτική ενέργεια κρίνεται με τον αριστερό κώδικα ηθικής. Μια επιτυχημένη κυβέρνηση δεν πρέπει να δημιουργεί πανικό, να καταπιάνεται με πολλά τα οποία εν συνεχεία δεν μπορεί να ελέγξει. Πετυχημένη κυβέρνηση είναι μια «ήσυχη» κυβέρνηση ,βαρετή. Χωρίς έκτακτα δελτία ειδήσεων, χωρίς εκπλήξεις και αιφνιδιασμούς. Σημαντικό προτέρημα της πρέπει να είναι η δυνατότητα της να αντιλαμβάνεται το κοινό αίσθημα πέρα από παροδικές τάσεις ανάμεσα στο λαό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίοδο 1936-1940 η συντριπτική πλειοψηφία των Βρετανών ήταν υπέρ της κατευναστικής πολιτικής της κυβέρνησης τους απέναντι στον Χίτλερ. Οι ίδιοι άνθρωποι δεν δίστασαν στιγμή να εξοβελίσουν την κυβέρνηση τους και να φέρουν στην εξουσία τον Τσόρτσιλ, που ήταν αναφανδόν υπέρ της σύγκρουσης ,λίγα χρόνια αργότερα. Έτσι και τώρα επιφανειακά η πρώτη αντίδραση της κοινής γνώμης είναι έξω από το μνημόνιο αλλά σε καμία περίπτωση έξω από την Ευρώπη. Η κυβέρνηση καθοδηγείται από συγκυριακές τάσεις στην κοινή γνώμη που εύκολα θα στραφούν μπούμερανγκ απέναντι της. Οι ίδιοι άνθρωποι που φωνάζουν έξω από το μνημόνιο, θα είναι οι ίδιοι που θα φωνάζουν υπέρ της Ευρώπης. Το κοινό αίσθημα που ήταν πάντα φιλοευρωπαϊκό δεν αλλάζει μέσα σε μόλις πέντε χρόνια.
Τέλος για το δημοψήφισμα, είναι ο απόλυτος εγκλωβισμός. Το ναι είναι μια εξευτελιστική ,ταπεινωτική διαδικασία στην οποία δίνουμε το ελεύθερο στους ευρωπαίους να εκμηδενίσουν σχεδόν την ποιότητα ζωής του μέσου Έλληνα. Το όχι, για όποιον λόγο και να επιλεχθεί, αυτόματα πιστώνεται στην κυβέρνηση. Θα χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι σε περίπτωση πιθανής ρήξης και χρεοκοπίας. Μόνη διέξοδος η αποχή και η απονομιμοποίηση του. Διττό το μήνυμα, όχι στα ευρωπαϊκά μέτρα, όχι στην χρεοκοπία. Αν η κυβέρνηση αποτύχει στο δημοψήφισμα να λάβει το ποσοστό που θέλει, η λύση είναι οι εκλογές με τους πάντες εντός του πολιτικού συστήματος να αναθεωρούν την στρατηγική τους. Η επιλογή του τρόπου θανάτου σου με αγχόνη ή με λαιμητόμο δεν είναι ελευθερία, είναι τιμωρία. Στο επιχείρημα ότι ο λαός με την αποχή δειλιάζει ν' αποφασίσει, η απάντηση είναι πως δεν θα τους δώσει τη χαρά της αυτοκτονίας του. Όσο για τους ευρωπαίους εταίρους, στο βιβλίο η τέχνη του πολέμου περιγράφεται μια μεγάλη αλήθεια που φαίνεται να αγνοούν: Πρέπει να αφήνεται πάντα στα εχθρικά στρατεύματα μια δίοδος διαφυγής ώστε να μην αναγκάζονται να πολεμούν μέχρις εσχάτων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου