Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Και ο Παπαθεμελής υπέρ Τσίπρα

Και τώρα φυγή προς τα εμπρός!
Εγγύηση «το ευπροβίβαστον των Ελλήνων και ο κρυπτός μέγας πλούτος της χώρας».
του Στέλιου Παπαθεμελή *

Η παράταση του προγράμματος (ανάγνωθι : νέο μνημόνιο) δείχνει να είναι η ολιγότερο επώδυνη κατάληξη, αφού και ο Πούτιν λένε μας συμβούλευσε παραμονή στην Ευρωζώνη.
Το μαρτύριο θα συνεχισθεί, έστω σε χαρτογραφημένα νερά. Αλλά ο Θεός βοηθός και το ιερόν Αυτού Ευαγγέλιον…
Ανήκουμε στην Ευρώπη. Δεν «Μένουμε Ευρώπη». Είμαστε Ευρώπη! Αυτή και η καθ’ ημάς Ανατολή είναι ο φυσικός μας χώρος. Ζητούμενο να ανήκουμε ως εταίρος και όχι ως πειθήνιο παρακολούθημα. Αυτό όμως εξαρτάται από την αποφασιστικότητα, την ικανότητα και το κύρος της εκάστοτε ηγεσίας μας. Όσο επιμένουμε στον λειτουργικό αναλφαβητισμό μας και καταπολεμούμε την αριστεία είναι απρόσφορο να θυμίζει κανείς στους ιθύνοντες που διαπραγματεύονται, (όταν όντως το πράττουν,) την σοφία του ανεπισκίαστου Περικλή όπως την συνόψισε ο πολύφημος Θουκυδίδης «ει ξυγχωρήσετε και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε ως φόβω και τούτο υπακούσαντες» (Α, 140,5). Αν δηλαδή υποχωρήσετε (προφανώς μονομερώς ) θα βρεθείτε μπροστά σε μια μεγαλύτερη απαίτηση των αντιπάλων σας , γιατί θα θεωρήσουν ότι υποκύψατε από φόβο…
Η μακρά μας παράδοση, υποχρεώνει να μην είμαστε ανιστόρητοι, αφιλοσόφητοι και αγεωμέτρητοι. Ad hoc, άκρως εύστοχες οι επισημάνσεις της Βάσως Κιντή: Είναι οικτρή φτώχεια να τελειώνουν τα παιδιά το Λύκειο και να μην έχουν διαβάσει σε όλα τα χρόνια της σχολικής τους ζωής ένα ολόκληρο βιβλίο οποιουδήποτε σοφού συγγραφέα, λογοτέχνη, φιλοσόφου, ρήτορα, παλαιού ή νεότερου, ώστε όχι μόνο να αγαπήσουν το διάβασμα, αλλά να μάθουν κάτι σπουδαίο για όλη τους τη ζωή». (Βήμα, 21/6/15).
Παρά τα εμφανή λειτουργικά κενά αποδείχθηκε αξιοθαύμαστο το ψυχικό σθένος της κοινωνίας μας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία και η ελληνική Οικογένεια απορρόφησαν τους τεκτονικούς κραδασμούς της κρίσης. Αυτές οι άφθαρτες διαχρονικές ρίζες και τα υπόγεια πνευματικά ρεύματα της ιστορίας πειθάρχησαν τις συμπεριφορές, θωράκισαν τις αντοχές και μας προστάτευσαν άχρι καιρού από εμφυλιοπολεμική σύρραξη.
Μειοψηφικό κομμάτι αρέσκεται να αυτοδιαφημίζεται υπερηφάνως ως άθεον, χωρίς να το ρωτά κανείς. Προς μεγίστη όμως θλίψη τους ισχύει ο λόγος του Μπωντλαίρ: «αν η θρησκεία εξαφανιζόταν από τον κόσμο θα την ξαναβρίσκαμε στην καρδιά ενός αθέου». Δηλαδή στην καρδιά τους!
Οι επιδρομείς είναι αδίστακτοι. Οι ημέτεροι πάλι λόγω απειρίας ή ιδεοληψίας φαντάστηκαν ότι είχαν απεριόριστο χρόνο και ταμείον και παρανόησαν εκδοχές που θεώρησαν εναλλακτικές, ενώ δεν ήταν. Εφ’ ω και μηδέν εις το πηλίκον.
Ασχέτως τακτικών και στρατηγικών λαθών ο Τσίπρας διαπραγματεύθηκε. Και αυτό οφείλουν να του το αναγνωρίσουν εχθροί και φίλοι. Ιδίως οι φίλοι. Αλλά «αν έχεις τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθρούς»!
Οι αγορές είναι θηριοτροφείο. Δεν ορρωδούν προ ουδενός. Αξίωσαν λιμοκτονιακά ισοδύναμα, άδικα, αλλά αρνούνται το δικό τους ισοδύναμο, την αναδιάρθρωση του χρέους.
Οι εξελίξεις βρήκαν ηγεσία και κοινωνία απροετοίμαστες για ένα άλμα ύψους – βάθους, μιας Εξόδου με επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Τέτοιες ιστορικές πρωτοβουλίες προϋποθέτουν οργάνωση και προετοιμασία πάντων και πασών. Δια της εις άτοπον απαγωγής η σώφρων επιλογή είναι η παραμονή στην Ευρωζώνη, με ενεργό αναμονή ευνοϊκότερων ευρωπαϊκών μεταβολών.
Εκεί που έφτασαν τα πράγματα ύστερα από μιαν άγονη εξάμηνη περιπέτεια, προϊόν εμμονικής έχθρας των δανειστών και εγχωρίων αυτοσχεδιασμών, μια κακή συμφωνία είναι, αλλοίμονο, καλύτερη από την μη συμφωνία.
Η «παραφιλολογία» περί συμφωνίας ανάλωσε πολυτιμότατο χρόνο. Τώρα είναι η ώρα της προσγείωσης και του ανασκουμπώματος όλων. Πρέπει να κερδιθεί με πολλή δουλειά ο χαμένος χρόνος.
Υπερκατεπείγουσες προτεραιότητες : Η αναστήλωση του διαλυμένου κράτους. Αντιπαραγωγικό, νωχελικό, δυσκίνητο και αναποτελεσματικό από καιρό, άγγιξε εσχάτως τα όρια της ανυπαρξίας. Θα χρειαστεί γενναιότητα και όραμα να ειπωθεί αξιόπιστα το «γεννηθήτω κράτος» και να το υλοποιήσει αυτό ένας κόσμος που ξέμαθε να δουλεύει και να εξυπηρετεί τον πολίτη.
Παραγωγή και παραγωγικότητα. Ο λαός μας επέζησε χάρις στα ιδανικά και κινδυνεύει να χαθεί από τα … δανεικά. Είκοσι χρόνια πριν είχαμε ακόμη αυτάρκεια διατροφικών αγαθών. Την χάσαμε από την άνοιά μας. Οφείλουμε και μπορούμε να την ανακτήσουμε.
Γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή, δευτερογενείς δραστηριότητες , τριτογενείς καινοτομίες. Συναγερμός δουλειάς.
Τίμιο κράτος, αποκήρυξη κομματικού, πελατειακού, κλεπτοκρατικού. Σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα.
Χωρίς την πραγμάτωση αυτών των προτεραιοτήτων χάνουμε κάθε ελπίδα σωτηρίας.
Ευρωδανειστές και επιχώριοι αποτύχαμε οικτρά. Αμφότεροι.
Εν τούτοις η Ελλάδα διαθέτει απίστευτες δυνατότητες ανάπτυξης και (δια) φυγής προς τα εμπρός.
Εγγύηση «το ευπροβίβαστον των Ελλήνων και ο κρυπτός μέγας πλούτος της χώρας» ( Ιωάννης Καποδίστριας).
Με λογική και με όραμα (που δεν μας λείπει) μπορούμε να πετύχουμε αυτό που φαντάζει σήμερα ακατόρθωτο: Τίμιο και αποτελεσματικό κράτος που κατά τον Θαλή δεν έχει ούτε πολύ πλούσιους ούτε πολύ φτωχούς, «μήτε πλουσίους άγαν, μήτε πένητας πολίτας».
Και ο, μη γένοιτο: Εκλογές τώρα = κίνδυνος – θάνατος !


σημείωση συγγραφέως: το άρθρο εγράφη πριν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου