Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Είχα, φευ, την εντύπωση ότι πέραν της επιστροφής των χρημάτων τους οι δανειστές μας ήθελαν να μας αναγκάσουν να γίνουμε σοβαρό και λειτουργικό κράτος με μεταρρυθμίσεις σε διάφορους τομείς [τις έλεγαν και «διαρθρωτικές αλλαγές»] , ώστε να εξαλειφθούν οι σπατάλες, να γίνουμε ανταγωνιστικοί και στο τέλος να μην έχουμε ανάγκη δανεικών για να πληρώνουμε μισθούς, συντάξεις, μίζες και αρπαχτές. Και ότι αντιδρούσαν οι ...κακοπροαίρετοι πολιτικοί ταγοί μας σε όλες αυτές τις αγαθές προθέσεις των δανειστών, καθότι οι ταγοί μας δεν ήθελαν να κακοκαρδίσουν την ελίτ της χώρας, η οποία δεχόταν τα πυρά των δανειστών που παρότρυναν σε κάθε ευκαιρία τις κυβερνήσεις μας: «φορολογήστε τους πλουσίους» ή έλεγαν «δεν είδαμε κανέναν να μπαίνει φυλακή».
Την πλάνη μου διέλυσε το ΔΝΤ, όταν προχθές απεχώρησε [;] από τις «διαπραγματεύσεις» επιμένοντας να περικοπούν και πάλι οι συντάξεις, να καταργηθεί το ΕΚΑΣ και να μην αποκατασταθούν οι μισθοί σε αξιοπρεπές επίπεδο, πράγμα που δεν αποδέχεται η κυβέρνηση. Ασφαλώς και είναι μεταρρύθμιση να μην έχουμε συνταξιούχους 40 και 50 ετών, οι οποίοι, μάλιστα, να έχουν δικαίωμα να εργάζονται ενόσω εισπράττουν σύνταξη, αλλά τελικά δεν είναι αυτό που θέλουν οι θεσμικανοί, αφού είπαν στο τέλος ότι αν δεν θέλουμε να περικόψουμε συντάξεις κ.λπ. ας λάβουμε άλλα ισοδύναμα. Δεν τους άκουσα να λένε «αντί περικοπής συντάξεων, φορολογήστε τους πλουσίους». Είναι προφανές ότι ούτε τα λεφτά τους θέλουν ούτε τη μεταρρύθμιση της χώρας. Θέλουν να διαλύσουν την «κομμουνιστική» κυβέρνηση της χώρας, η οποία ερωτοτροπεί με τους μη κομμουνιστές Ρώσσους, και σε τελική ανάλυση την ίδια τη χώρα.
Αλήθεια, αν το μόνο που επιδιώκουν οι θεσμικανοί είναι να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, γιατί δεν απαίτησαν μέχρι σήμερα την κατάργηση του ν. 5968/1932, που θα απέφερε αρκετά έσοδα στο Δημόσιο Ταμείο; Και εξηγούμαι:
Από το 1932 έχουν θεσπισθεί οι περίφημοι κοινοί καταθετικοί λογαριασμοί, για τους οποίους ο νόμος 5638 προβλέπει ότι
«Αρθρο 2 - Επί των καταθέσεων τούτων δύναται να τεθή προσθέτως ο όρος ότι άμα τω θανάτω οιουδήποτε των δικαιούχων η κατάθεσις και ο εκ ταύτης λογαριασμός περιέρχεται αυτοδικαίως εις τους λοιπούς επιζώντας μέχρι του τελευταίου τούτων. Εν τη περιπτώσει ταύτη η κατάθεσις περιέρχεται εις αυτούς ελεύθερα παντός φόρου κληρονομίας ή άλλου τέλους. Αντιθέτως η απαλλαγή αυτή δεν επεκτείνεται επί των κληρονόμων του τελευταίου απομείναντος δικαιούχου.
Αρθρο 3 - Διάθεσις της καταθέσεως δια πράξεως είτε εν ζωή είτε αιτία θανάτου δεν επιτρέπεται, οι δε κληρονόμοι του τελευτήσαντος, είτε εξ αδιαθέτου είτε εκ της διαθήκης συμπεριλαμβανωμένων και των αναγκαίων τοιούτων ως και της απόρου χήρας, ουδέν δικαίωμα κέκτηνται επί της καταθέσεως. Επί των καταθέσεων τούτων αργούσιν οι περί απαγορεύσεως των δωρεών μεταξύ συζύγων διατάξεις.»
Βασική αρχή του φορολογικού δικαίου αποτελεί η βαρύτερη φορολόγηση των κτωμένων από χαριστική αιτία [δωρεά, κληρονομία] με το ορθό σκεπτικό πως ό,τι κτάται ακόπως πρέπει να φορολογείται διαφορετικά από ό,τι κτάται με κόπο.
Έτσι, ενώ κάθε άλλο εμφανές περιουσιακό στοιχείο υπόκειται σε φόρο κληρονομίας, το περιεχόμενο των κοινών λογαριασμών [χρημάτων, μετοχών, αμοιβαίων κεφαλαίων κ.λπ.] δεν φορολογείται.
Από την άλλη μεριά ο νόμος περί φορολογίας δωρεών, κληρονομιών κ.λπ. ορίζει ότι
«Αρθρο 111 - Υποχρεώσεις προσώπων στα οποία ανοίγεται λογαριασμός
1. Μέσα σε ένα μήνα από το άνοιγμα αδιαίρετου ή ενωμένου λογαριασμού, τα πρόσωπα από τα οποία ανοίχθηκε αυτός υποχρεώνονται να ανακοινώσουν, στον προϊστάμενο της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας του τόπου της διαμονής των καταθετών, το ονοματεπώνυμο και την κατοικία καθενός από αυτούς καθώς και τη χρονολογία του ανοίγματος του λογαριασμού.
2. Πριν από κάθε ανάληψη χρημάτων από το λογαριασμό της προηγούμενης παραγράφου, αυτός που αναλαμβάνει τα χρήματα υποχρεώνεται να βεβαιώσει υπεύθυνα ότι οι άλλοι συγκύριοι του λογαριασμού βρίσκονται στη ζωή ή απεβίωσαν.
3. Σε περίπτωση θανάτου ενός από τους καταθέτες αδιαίρετου ή ενωμένου λογαριασμού, υποχρεώνονται αυτοί στους οποίους έχει ανοιχθεί ο λογαριασμός μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερών από τη γνωστοποίηση σε αυτούς του θανάτου να αποστείλουν, στον προϊστάμενο της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας της διαμονής τους, πίνακα των ποσών και αξιών που υφίστανται κατά την ημέρα του θανάτου, σε πίστωση των συγκυρίων του λογαριασμού».
Εγώ δεν έχω υπόψη μου περίπτωση, όπου τράπεζα να ανεκοίνωσε στον Έφορο το άνοιγμα κοινού λογαριασμού. Το απόρρητο των τραπεζικών καταθέσεων [ν.δ. 1059/1970] γαρ. Ούτε γνωρίζω περίπτωση, όπου τράπεζα να απαίτησε από συνδικαιούχο κοινού λογαριασμού, να δηλώσει κατά την ανάληψη κάποιου ποσού, ότι οι λοιποί δικαιούχοι βρίσκονται εν ζωή. Ούτε τράπεζα που ενημέρωσε τον Έφορο για τον θάνατο συνδικαιούχου. Έτσι, η διάταξη του άρθρο 19 ν. 2961/2001 παραμένει ανεφάρμοστη:
«Αρθρο 19 - Αδιαίρετοι ή ενωμένοι λογαριασμοί
Για την επιβολή του φόρου θεωρούνται ότι ανήκουν κατά ίσα μέρη, ενώ επιτρέπεται και στο Δημόσιο και στους υπόχρεους σε φόρο να αποδείξουν το αντίθετο με κάθε νόμιμο μέσο:
α) Σε καθένα από τους καταθέτες τα χρηματικά ποσά και γενικά οι αξίες που είναι κατατεθειμένες σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα σε αδιαίρετους ή ενωμένους λογαριασμούς (Comptes indivis ου Collectifs avec solidarite).
β) Σε καθέναν από τους από κοινού μισθωτές χρηματοκιβωτίων τα χρηματικά ποσά, οι τίτλοι και τα κάθε φύσεως αντικείμενα που φυλάσσονται μέσα στα χρηματοκιβώτια αυτά. Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται και για τα κιβωτίδια που παραδίδονται σφραγισμένα ή κλεισμένα για φύλαξη».
Η κατάργηση, λοιπόν, του κληρονομικώς αφορολόγητου του ν. 5638/1932 θα απέφερε πολλά έσοδα στο Δημόσιο, αλλά και θα αποκαθιστούσε και πολλές αδικίες.* Να μια ωραία μεταρρύθμιση!!! Γιατί, άραγε, δεν την απαιτούν οι δανειστές μας;
Τελειώνοντας, σας καλώ όλους να αναφωνήσωμεν ως άλλοι Πσαριανοί «ευρώ πάση θυσία» ρε!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος, ΖΩΗλάτρης τε και δραχμολάγνος, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
* Θυμάμαι την θέσπιση από τους Καραμανλή-Αλογοσκούφη φόρου κληρονομίας 1% και τρελλαίνομαι. Γιατί το είχαν κάνει; Με ποιο σκεπτικό; Πόσα έσοδα για το Δημόσιο χάθηκαν μέχρι να καταργηθεί αυτή η ρύθμιση και να επανέλθει η παλαιότερη; Ποιόν ήθελαν να βολέψουν γαμώ το!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου