Το απλό «ξεγυμνώνει» τη γύμνια του πολιτικού συστήματος

 Βγήκε ο νυν υπουργός οικονομικών να πει τα μόνιμα, δακρύβρεχτα, σοβαροφανή τσιτάτα που λένε όλοι, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, με αφορμή το... νέο φορολογικό νομοσχέδιο.

Αν ήθελαν τα κόμματα – κυβερνήσεις να σταματήσει η φοροδιαφυγή θα ξεκινούσαν από το απλό.
Έσοδα μείον έξοδα και φορολόγηση αυτού που μένει.

Γιατί τα έξοδα δεν είναι «χαμένα» χρήματα για το κράτος.
Τα έξοδα σημαίνουν αποδείξεις σε όλα, κίνηση χρήματος, αγορά προϊόντων – υπηρεσιών (δηλαδή ΦΠΑ για το κράτος).

Τα κόμματα όμως και οι κυβερνήσεις που αυτά δημιουργούν θέλουν να υπάρχει αυτή η κατάσταση γιατί όσο πιο πολύπλοκο ένα σύστημα τόσο λιγότερο υπόλογοι είναι για την όποια ανικανότητα τους.

Το θέλουν και για έναν άλλο λόγο, εξίσου σημαντικό.

Για να δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης και συνδιαλλαγής (ψηφοθηρικής) με τους πολίτες που ψηφίζουν.

Γιατί αν δεν «απειληθεί» μια εργασιακή ομάδα με ένα άδικο μέτρο ή σε άλλη περίπτωση με ένα μέτρο που θα της αφαιρέσει την άνεση να βγάζει μαύρο χρήμα πως θα «εξαγοράσει» μια κυβέρνηση τις ψήφους όσων «τρώγονται» για εκδίκηση ή των υπολοίπων που τρώνε τον σανό περί δικαιοσύνης και ισονομίας;

Πως θα «εξαγοράσει» και τις ψήφους αυτής της ομάδας με μια πιο… συγκαταβατική στάση και έναν συμβιβασμό που θα κάνει την αδικία πιο υποφερτή ή (στη δεύτερη περίπτωση) με ένα κρυφό, περίτεχνο παραθυράκι που θα επιτρέπει την διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης;

Επίσης πως θα παίζει το δικό της χαρτί και η αντιπολίτευση;

Πως θα εξαγοράζει και εκείνη ψήφους περνώντας στον κόσμο πως πρέπει να ψηφιστεί για να έρθει στην εξουσία και να διορθώσει τα κακώς κείμενα;

Με το απλό το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει γιατί το απλό το ξεγυμνώνει από την όποια επίφαση πως τα πράγματα δεν μπορούν να είναι απλά και πως μας είναι απαραίτητοι όλοι αυτοί οι οποίοι μοχθούν καθημερινά για μια καλύτερη καθημερινότητα για εμάς.

Το απλό απλά το εφαρμόζεις και επειδή όσο πιο απλό κάτι τόσο πιο κοντά στην τελειότητα πως να πουλάνε μετά όλοι αυτοί, με αντάλλαγμα τις ψήφους των πολιτών, τους εαυτούς τους και τα κόμματα τους και τις ιδεολογίες τους ως κάτι νομοτελειακά απαραίτητο;

Και τι να κάνουν μετά οι περισσότεροι από αυτούς στις κεφαλές των κομμάτων αφού είναι ανεπάγγελτοι, κλέφτες να γίνουν;

Και πως να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα τους και οι άλλοι που βλέπουν τη βουλή ως χώρο οικονομικής αποκατάστασης (και ίσως και εξαργύρωσης των αγώνων τους) γινόμενοι μάλιστα χειρότεροι Χιτλερίσκοι και από αυτούς των πατροπαράδοτων συστημικών κομμάτων;

Υ.Γ.

Αυτό το περιβάλλον εκμεταλλεύτηκε και ο νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και βγήκε στο προσκήνιο μέσα από το πρώτο κόμμα που βρήκε εύκαιρο και μπήκε, όχι για να φέρει κάτι λογικό και απλό αλλά για πλασάρει τον με τη σειρά του τον εαυτό του ως απαραίτητο.

Γι αυτό και δεν έχει ακουστεί από το στόμα του ούτε μία συγκεκριμένη πρόταση πάνω στο οτιδήποτε και ας χοροπηδάνε ακόμη από χαρά όσοι τον ψήφισαν.

Εξάλλου, συνηθισμένοι όπως είμαστε τόσα χρόνια ως σύνολο στο δεύτερο συνθετικό ως οι παθητικοί σε αυτή τη σχέση πολιτικών πολιτών, όταν αρχίσει να κοπάζει το χοροπήδημα και καταλήξουν στο πήδημα τους από το άτομο με το οποίο νόμιζαν πως θα αλλάξουν το υπάρχον σύστημα η έκπληξη τους και η απογοήτευση τους θα είναι στιγμιαία.

Πως να υπάρξει όμως κάτι διαφορετικό όταν ως σύνολο που κάνουμε αυτά των προηγούμενων άρθρων κάνουμε ανθρώπους τα τίποτα όπως αυτά προηγούμενων άρθρων;

https://365meres.wordpress.com/2023/11/09/to-aplo-ksegymnwnei-th-gymnia-tou-politikou-systhmatos/