Σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης κατέρρευσε η οροφή του θαλάμου ανάπαυσης των ιατρών, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί ένας απ’ αυτούς και... να μεταφερθεί στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου, επειδή το νοσοκομείο, όπου υπηρετεί, δεν διαθέτει Ορθοπεδική Κλινική. Ο διοικητής τού νοσοκομείου δεν απελύθη.
Στο νοσοκομείο Αγία Όλγα στην Αθήνα απελύθη η διοικήτρια, επειδή τα αποχωρητήρια τού νοσοκομείου είχαν το μαύρο τους το χάλι.
Στο νοσοκομείο Μεταξάς στον Πειραιά απελύθη ο διοικητής, επειδή οι χημειοθεραπείες αναβάλλονταν επί μήνες ελλείψει πόρων λόγω σπατάλης.
Όταν προσφάτως έχασε τη ζωή του ένα νέος Κρητικός καθώς επιχειρούσε να επιβιβασθεί στο πλοίο, πληροφορηθήκαμε, ότι οι μηχανές του πλοίου δεν πρέπει να βρίσκονται εν λειτουργία, αν δεν έχει σηκωθεί ο καταπέλτης. Επίσης, ότι σε κάθε απόπλου παρίσταται λιμενικός. Εν προκειμένω οι μηχανές του πλοίου λειτουργούσαν χωρίς να έχει σηκωθεί ο καταπέλτης, λιμενικός δε δεν υπήρχε, επειδή βρισκόταν κάπου αλλού σε κάποιο μικροεπεισόδιο.
Αυτά είναι τα ελάχιστα πρόσφατα τραγικά περιστατικά που θυμήθηκα καθώς άκουγα χθες τον κ. Ν. Πλακιά στην τηλεόραση να μιλάει για την απώλεια των δίδυμων θυγατέρων του στο σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών.
Η κυβέρνηση και ο σύζυγος του Τάιλερ μας έχουν ζαλίσει με υποσχέσεις για καλλίτερη λειτουργία του ΕΣΥ. Το ίδιο και το Ανδρουλάκι. Και των λοιπών δημόσιων υπηρεσιών βεβαίως βεβαίως.
Το χάλι των αποχωρητηρίων των κτηρίων της πρώην Σχολής Ευελπίδων, όπου λειτουργούν οι Υπηρεσίες του Πρωτοδικείου και της Εισαγγελίας Αθηνών, είναι το ίδιο με εκείνο του νοσοκομείου Αγία Όλγα, αλλά δεν τρέχει τίποτε. Στο ίδιο δικαστήριο οι δικαστικοί υπάλληλοι μεταφέρουν τις δικογραφίες από κτήριο σε κτήριο με καρότσια του ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ. Δεν έγινε και τίποτε.
Ασφαλώς και δεν είναι δυνατόν να ευθύνεται για κάθε στραβό ο επί κεφαλής μίας δημόσιας Υπηρεσίας. Υπάρχει κάποια ιεραρχία. Υπάρχουν διευθυντές των μονάδων, υπάρχουν τμηματάρχες. Αλλά αυτούς δεν τους αγγίζει κανείς. Και ο τελευταίος τροχός της αμάξης, όμως, δεν φέρει κάποια ευθύνη; Ο νοσοκόμος ή ο τραυματιοφορεύς π.χ. που διαπιστώνει το χάλι των αποχωρητηρίων του νοσοκομείου είναι ανεύθυνος; Δεν έχει υποχρέωση να διαμαρτυρηθεί στον αμέσως ανώτερό του; Να κινητοποιήσει το συνδικαλιστικό του όργανο, ώστε αυτό να διαμαρτυρηθεί δεόντως προς πάσα κατεύθυνση, ώστε να διορθωθούν τα πράγματα;
Δεν είναι, λοιπόν, μόνον θέμα προϊσταμένων των διαφόρων Υπηρεσιών και μονάδων του δημόσιου τομέα. Είναι θέμα ευσυνειδησίας και επαγγελματισμού κάθε δημόσιου λειτουργού σε όποια θέση και αν υπηρετεί. Ελλειπόντων των στοιχείων αυτών καταλήγουμε στην αβελτηρία, η οποία, δυστυχώς, διακρίνει τα περισσότερα μέλη όχι μόνον του δημόσιου, αλλά και του ιδιωτικού τομέα. Δεν πρόκειται, λοιπόν, να αλλάξει τίποτε με τη νομοθετηθείσα αλλαγή τού τρόπου επιλογής τών διοικητών των οργανισμών του Δημοσίου, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
Είχα γράψει παλαιότερα για την αβελτηρία.
Ολόκληρο το άρθρο στο PDF που ακολουθεί>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου