συλλογικές συμβάσεις; Εκλήθην από την εισαγγελία να δώσω έγγραφες εξηγήσεις (ναι, με αυτές τις ανοησίες ασχολείται η Δικαιοσύνη). Τις έδωσα σήμερα και είναι το παρακάτω κείμενο:
ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
Γλαύκου - Αθανασίου Τζήμερου του Αχιλλέα,
------------------------------------------
Μου ζητήθηκε να δώσω εξηγήσεις σχετικά με τα όσα διαλαμβάνονται σε αναφορά (4η κατά σχετική μνεία του συντάκτη της) του αυταποκαλούμενου Ελληνικού Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι, απευθυνόμενη προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών με θέμα την δήθεν τέλεση ρατσιστικού εγκλήματος.
Την 4η Αυγούστου 2016 δημοσίευσα στην ενημερωτική ιστοσελίδα capital.gr άρθρο μου – όπως συχνά πράττω – με τίτλο «Η απανθρωπιά των συλλογικών συμβάσεων» (σχετ. 1), στο οποίο ανέλυα την αναποτελεσματικότητα και γενικά την τροχοπέδη που αποτελούν για μια ελεύθερη οικονομία οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Αναφερόμουν στη δυσχερή θέση στην οποία βάζει τον εργαζόμενο και πολύ περισσότερο αυτόν που αναζητά εργασία η θέσπιση, διά νόμου, προνομίων και επιδομάτων, κοινωνικού και προνοιακού χαρακτήρα που δεν παρέχονται από κρατικές δομές πρόνοιας αλλά από τον εργοδότη. Εξέθετα ως αντιπαραγωγικό και ως τελικά εχθρό του εργαζόμενου τον, μαρξιστικής αντίληψης, προσδιορισμό του μισθού ανάλογα με τις ανάγκες του μισθωτού και όχι ανάλογα με την απόδοσή του.
Υπογραμμίζω ότι συμφωνώ με την έννοια της προστασίας σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού ή σε νέες μητέρες, αλλά αυτό είναι υποχρέωση και φροντίδα του κράτους και όχι του εργοδότη. Κάποιος που λόγω της οικογενειακής του κατάστασης ή λόγω προσωπικών εξωεργασιακών ιδιοτήτων «δικαιούται» περισσότερα από κάποιον άλλον είναι αυτονόητο ότι μειονεκτεί στην αγορά εργασίας καθώς κοστίζει περισσότερο, άρα το θεωρητικό προνόμιο που του προσφέρει ο νόμος, στην ουσία τού είναι βάρος. Όταν κάποιος, για οποιονδήποτε λόγο, όπως π.χ ένας φορέας του AIDS, «δικαιούται» έναν μήνα επιπλέον άδεια μετ’ αποδοχών, έχει μεγαλύτερο μισθολογικό κόστος, άρα δεν θα προτιμηθεί για πρόσληψη. Στην πράξη, πολλοί φορείς του AIDS αποκρύπτουν την ιδιότητά τους, ακριβώς για να μην μειονεκτούν στην αγορά εργασίας.
Τι προκύπτει λοιπόν από τα ανωτέρω αλλά και από το σύνολο του άρθρου; Πως, εάν το κράτος θέλει να στηριχθεί προνοιακά ένας υποψήφιος εργαζόμενος, θα πρέπει να παράσχει την στήριξη αυτή, το ίδιο μέσω των προνοιακών του δομών και όχι ο εργοδότης, ο οποίος επιλέγει τους μισθωτούς του με κριτήρια οικονομικά και όχι με βάση τις ανάγκες τους. Στην πραγματικότητα η νομοθεσία στερεί ευκαιρίες από υποψηφίους όπως ένας φορέας του AIDS, δημιουργώντας ένα καθεστώς εργασιακού ρατσισμού εις βάρος του υποψηφίου, αφού ναρκοθετεί και τορπιλίζει τη δυνατότητά του να έχει ίσες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας, εν τοις πράγμασι, και όχι στη θεωρητική πρόβλεψη ενός δυσεφάρμοστου πλαισίου συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οποιοσδήποτε γνωρίζων την ελληνικήν και έχοντας διαβάσει το άρθρο μου στο σύνολό του, θα αντιλαμβανόταν πολύ εύκολα τα ανωτέρω.
Προφανώς αυτό ακριβώς κατάλαβε και ο λιβελογράφος του Al tsantiri. Γι΄ αυτό προσέθεσε στο «βάρος» τις λέξεις «για τον εργοδότη» ώστε να παραποιήσει το νόημά του και να βρει την ευκαιρία να με συκοφαντήσει και να με δυσφημίσει, αυτό στο οποίο επιδίδεται εδώ και χρόνια ο ιστότοπος του Λάκη Λαζόπουλου, του ανθρώπου, υπενθυμίζω, που διατύπωσε την άποψη ότι η καθήλωση ενός αναπήρου σε μια καρέκλα συνεπάγεται προοδευτική καθήλωση και του μυαλού του.
Θεωρώ απίθανο επίσης να μην το κατάλαβε ο συντάκτης της αναφοράς, ιδρυτής αμφιλεγόμενων ΜΚΟ κατά συρροήν και μηνυτής κατά συρροήν επίσης, μη έχων άλλο επάγγελμα εξ όσων γνωρίζω. Γι’ αυτό άλλωστε δεν αρκέστηκε στην επισύναψη του άρθρου με δικές του, ενδεχομένως, επισημάνσεις αλλά επισύναψε το παραποιημένο κείμενο του Al tsantiri με τίτλο «Ξερνάει πάλι μίσος ο Τζήμερος», και υπότιτλο «Βάρος για τον εργοδότη ο φορέας του AIDS», φράσεις αυταπόδεικτα συκοφαντικές, εξυβριστικές και παραπλανητικές. (σχετ. 2) Δεν συνιστούν ποινικά αδικήματα οι ως άνω εκφράσεις ή μήπως όταν αυτές προέρχονται από συγκεκριμένης πολιτικής ιδεολογίας ομάδες είναι σύννομες και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις όχι;
Είναι χαρακτηριστικό για τους στόχους και τις προθέσεις τού συντάκτη της αναφοράς, ότι μολονότι το Διεθνές Παρατηρητήριο των συμφωνιών του Ελσίνκι για τα ανθρώπινα δικαιώματα χρεοκόπησε λόγω οικονομικού σκανδάλου και διαλύθηκε την 27-11-2007, εκείνος συνέχιζε να παρουσιάζεται ως Ελληνικό Παράρτημα ενός ανύπαρκτου διεθνούς παρατηρητηρίου, μέχρι που μετονόμασε την ΜΚΟ του σε Ελληνικό Παρατηρητήριο. Όλα αυτά τα χρόνια (από το 1992) η κύρια δράση του ήταν η ανάδειξη της «μακεδονικής», «τουρκικής» και «αλβανικής» μειονότητας που δήθεν υπάρχουν στην Ελλάδα και των καταπιέσεων που δήθεν υφίστανται. Με εκθέσεις που έχει αποστείλει “με τη σέσουλα” σε διεθνείς οργανισμούς υποστηρίζει ότι ολόκληρος ο ελλαδικός χώρος από την Πελοπόννησο μέχρι την Φλώρινα και από την Άρτα μέχρι το Διδυμότειχο, κατοικείται από εκατοντάδες χιλιάδες «μειονοτικούς Μακεδόνες», «μειονοτικούς Αλβανούς» και «μειονοτικούς Τούρκους» τα δικαιώματα των οποίων καταπατώνται. Επισημαίνω ότι στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Παραρτήματος των Συμφωνιών του Ελσίνκι αναφέρεται πως ανάμεσα στους χρηματοδότες του είναι και η σκοπιανή οργάνωση «Macedonian Human Rights Movement of Canada» με πρόεδρο τον Bill Nicholov, γνωστό ακραίο ανθέλληνα ο οποίος σε δημόσιο forum δήλωνε σε σχόλιο με τίτλο «Ελλάδα - το ρολόι χτυπά αντίστροφα για τον διαμελισμό της από τρία έθνη», εδώ http://groups-beta.google.com/…/alt.n…/msg/2e1b8a273b1af1b3… τα παρακάτω.
“Η Ελλάδα – έγραφε ο Bill Νicholov - θα χάσει τη Μακεδονία του Αιγαίου από τους «Mακεδόνες» (Σ.Σ. Σκοπιανούς), τη Θράκη και την Κύπρο από την Τουρκία και την Ήπειρο από την Αλβανία. Τι θα απομείνει τελικά σε σας τους δήθεν Έλληνες; Ο μικρός σας βράχος που ονομάζεται Αθήνα, η οποία είναι 50% αλβανική. "Η Μακεδονία για τους Μακεδόνες!” (Βλέπε συνημμένο). Θα σας σύστηνα να διερευνήσετε περισσότερο τη δράση και κυρίως την χρηματοδότηση των ΜΚΟ που διαθέτει ο συντάκτης της αναφοράς, διότι τα αδικήματα που υποκρύπτονται πολύ πιθανόν να υπερβαίνουν το στενό πεδίο του ποινικού ενδιαφέροντος και να άπτονται του εθνικού.
Εσχάτως φαίνεται ότι ανακάλυψε καινούργιο πεδίον δόξης και διαφήμισης: την σταλινικής τεχνοτροπίας δίωξη ή έστω εκφοβισμό μέσω αλλεπάλληλων μηνύσεων όσων εκφράζουν απόψεις που τον ενοχλούν ή ενοχλούν τους χρηματοδότες του. Επειδή έχω την εντύπωση ότι ζούμε σε ένα δυτικό κράτος το οποίο δεν διώκει τις απόψεις, κι επειδή ακόμα και αυτός ο αμφιλεγόμενος νόμος για την ρατσιστική βία περιγράφει συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος, θα υπερακοντίσω τον λιβελογράφo του Al Tsantiri για να ρωτήσω: ακόμα κι αν κάποιος θεωρεί ότι ένας ασθενής με AIDS είναι βάρος γα τον εργοδότη του (διότι λόγω των αδειών τού κοστίζει περισσότερο, διότι λόγω της αυξημένης νοσηρότητας που οφείλεται στο AIDS απουσιάζει συχνότερα από τη δουλειά, διότι πρέπει να παίρνει μέτρα προφύλαξης των άλλων εργαζομένων που κι αυτά κοστίζουν σε χρόνο και σε χρήμα ή διότι φοβάται ενδεχομένως μείωση των πωλήσεων λογω προκαταλήψεων του κοινού – φανταστείτε σε μια μικρή πόλη να διαδοθεί ότι ο τεχνίτης ενός ζαχαροπλαστείου είναι φορέας του ΑΙDS), πού το μεμπτόν ή το ποινικώς ενδιαφέρον; Για ποιον λόγο διαβάζουμε δεκάδες δημοσιευμάτων για την απροθυμία των εργοδοτών να προσλάβουν γυναίκες που δεν έχουν ακόμα τεκνοποιήσει, για να μην επωμισθούν το βάρος των παροχών στις εγκύους και στις νέες μητέρες σε χρήμα και χρόνο, τις οποίες το κράτος αποφεύγει να αναλάβει το ίδιο ως οφείλει μεταθέτοντας την υποχρέωση στους εργοδότες; Ακόμα περισσότερο, αν κάποιος έχει μία, ας δεχθούμε, απολύτως λανθασμένη ή ακόμα και γραφική άποψη – ότι ο Χ εργαζόμενος με το Ψ πρόβλημα υγείας ή με το Ξ χρώμα μαλλιών, είναι βάρος για τον εργοδότη του, απαγορεύεται να το διατυπώσει δημοσίως;
Πόθεν λοιπόν προκύπτει η πλήρωση της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης του άρθρου 1 του Ν. 927/1979 όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 του Ν. 4285/2014; Πόθεν προκύπτει δόλος σκοπού, πρόθεση υποκίνησης, πρόκλησης, διέγερσης ή προτροπής σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία και μάλιστα κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητά τους, όπως απαιτεί η παρ. 1 του ως άνω άρθρου; Ούτε καν η υπαγωγή του παραδείγματος με τον φορέα του AIDS στην περίπτωση του προσώπου με αναπηρία δεν υφίσταται, καθώς ένας φορέας του AIDS δεν θεωρείται αυτοδικαίως ανάπηρος. Και φυσικά ουδόλως πληρούται η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των λοιπών παραγράφων. Ακόμα και για κάποιον που δεν διαθέτει απαραίτητα νομικές γνώσεις, αλλά απλώς γνωρίζει την ελληνική γλώσσα, η εν λόγω αναφορά, από άποψη στοιχειοθέτησης ή νομικών συνεπειών, τυγχάνει νόμω και ουσία αβάσιμη, δηλαδή ψευδής. Ποιες διακρίσεις, μίσος ή βία εξέθεσαν σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή απείλησαν τη ζωή την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα φορέων του AIDS, εξ αιτίας του άρθρου μου, αυτά τα δύο σχεδόν χρόνια που μεσολάβησαν από τη δημοσίευσή του;
Φρονώ ότι θα πρέπει με πρωτοβουλία της Δικαιοσύνης να σταματήσει αυτή η «φάμπρικα κυνηγιού μαγισσών» με τον μανδύα αναφορών προς τις Εισαγγελικές Αρχές δήθεν ποινικών αδικημάτων, στα οποία οι καταγγέλλοντες εντάσσουν κάθε τοποθέτηση που δεν αντιλαμβάνονται ή θεωρούν εχθρική προς τις ιδεοληψίες τους ή προς τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.
Δεν είναι δυνατόν ο κάθε πολίτης που θα μπει στο στόχαστο του κάθε «επαγγελματία παρατηρητή» να σπαταλά χρόνο και χρήμα για να αποδείξει πως «δεν είναι ελέφαντας» έναντι εκείνων, των οποίων οι αντιληπτικές ικανότητες ή τα συμφέροντα δεν τους επιτρέπουν να κατανοήσουν το πνεύμα και το γράμμα άρθρων, νόμων και εν τέλει των ίδιων των συμφωνιών των οποίων την εφαρμογή υποτίθεται ότι προστατεύουν, καθώς η ελευθερία έκφρασης και η μη ποινικοποίηση της άποψης είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, για την προστασία του οποίου από την σοβιετική απολυταρχία έγιναν κατά κύριο λόγο, την περίοδο του ψυχρού πολέμου, οι συμφωνίες του Ελσίνκι.
Ούτε είναι δυνατόν, οι ήδη επιβαρυμένες από όγκο σοβαρών υποθέσεων Δικαστικές Αρχές να ασχολούνται με καταγγελίες «με το κιλό» που δεν έχουν ουδεμία σχέση με ρατσιστικής υφής αδικήματα, παρά μόνο με την προβολή και την διαφήμιση της επαγγελματικής δραστηριότητας των αυτόκλητων «παρατηρητών».
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Και με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου,
ΑΙΤΟΥΜΑΙ
Τη θέση της σχετικής υπόθεσης στο αρχείο και την γνωστοποίηση σε μένα των στοιχείων των εκπροσώπων της καταγγέλλουσας ΜΚΟ, καθώς επίσης των ονομάτων και των διευθύνσεων όσων την υπογράφουν.
Αθήνα, 20 Απριλίου 2018
Θάνος Τζήμερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου