Αχ αυτός ο πυρήνας της Δημοκρατίας!!!!

που επλήγη από το γρονθοκόπημα στον Γιάνη.  

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Η επίθεση των Τεμπών προκάλεσε ποταμούς δακρύων. Το πιο πετυχημένο σύνθημα ήταν το ανωτέρω:

«Ήταν η κακιά (χ)ώρα». Αποτυπώνει λακωνικά την πραγματικότητα.

Θυμήθηκα ξανά την επ’ ακροατηρίω δήλωση του εισαγγελέα Δεληδήμου: «Η ατιμωρησία αποτελεί δομικό στοιχείο του υποσυνείδητου του Έλληνα».

Η κυβέρνηση του συζύγου της Μαρέβας ανεκοίνωσε μέτρα υπέρ των οικείων των 57 νεκρών. Διαγραφή χρεών, αλλά κυρίως διορισμός στο Δημόσιο.  Το όνειρο κάθε ψηφοφόρου. Συγχαίρω τον Αγγελάκα που έγραψε:

«Συγνώμη πατέρα. Αν το ’ξερα από πριν ότι θα πάρεις αποζημίωση, έξτρα σύνταξη, θα σου σβήσουν όλα τα χρέη και θα διορίσουν και τη μαμά στο δημόσιο, θα ανέβαινα κι εγώ στο τρένο. Γιατί όχι; Θα θυσιαζόμουν για να σας ελαφρύνω οικονομικά και για να βελτιωθούν οι συγκοινωνίες μας. Αλλά αυτό το άτιμο το κράτος δεν μας λέει τίποτα από πριν. Ούτε ότι αν μπούμε στο τρένο παίζουμε τη ζωή μας κορώνα – γράμματα, ούτε τι κερδίζουμε σε περίπτωση δυστυχήματος».

Κατά τα λοιπά η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ιδιωτικοποιήσει το νερό παρά τις αποφάσεις της ολομέλειας του ΣτΕ  [1906/2014, 190 και 191/2022]  που έκρινε τη σχετική προοπτική αντισυνταγματική. Η παραβίαση του Συντάγματος δεν πλήττει τον πυρήνα της Δημοκρατίας. Τον πλήττει ο ξυλοδαρμός τού Γιάνη.

Και τώρα ας διαβάσουμε κάτι που αλίευσα στο twitter. Τη λιτή περιγραφή τού μέσου Έλληνα που παλεύει για τον επιούσιο και την ευτυχία της οικογένειάς του. Που πιστεύει πως ζη σε δημοκρατική χώρα και ψηφίζει όλους του τενεκέδες πωλητικούς με την ελπίδα, ότι θα έλθουν καλλίτερες μέρες και γι’ αυτόν και όχι μόνον για την αλήτ και τα χιλιάδες λαμόγια και τσιράκια που την απαρτίζουν:

 Γιώργος Κυριακού

Μεγαλώσαμε 3 παιδιά με τον πενιχρό μισθό του λιμενεργάτη, στον ΟΛΠ. Σε ένα υπόγειο στη Δραπετσώνα που αδειάζαμε τον βόθρο κάθε 3 και λίγο. Το υπόγειο είχε τουαλέτα χωρίς μπάνιο και θερμοσίφωνα κάτω από τη σκάλα που κατέβαινες. Βράζαμε νερό τον χειμώνα στη φορητή σόμπα πετρελαίου. Η κουζίνα μικρή, το υπνοδωμάτιο των γονιών μου κι ένα δωμάτιο που είχε δυο μπαουλοντίβανα (και ένα τραπέζι με καρέκλες τύπου σαλονιού) που κοιμόμασταν εγώ και η αδερφή μου. Ο αδερφός μου είχε ένα δικό του δωμάτιο, να το κάνει ο θεός δωμάτιο. Ο πατέρας μου σ' όλη την άδειά του πήγαινε στο χωριό και μάζευε ελιές κι ερχόταν με το λάδι με τη μεταφορική. Πουλούσαμε από αυτό θυμάμαι. Θυμάμαι; Δεν ξέραμε τι θα πει ταβέρνα, σινεμάς, εκδρομές με την οικογένεια. Το ψωμί που έπεφτε κάτω το ασπαζόμασταν και το τρώγαμε. Δεν θυμάμαι τη μάνα μου να πετάει φαγητό που έφτιαχνε στη γκαζιέρα. Δεν είχαμε αγοράσει ποτέ πατατάκια, γαριδάκια-μόνο σε γιορτές. Το εισόδημα ευτυχώς συμπληρωνόταν από διάφορα αγαθά απαλλοτρίωσης. Ο πατέρας μου και οι συνάδελφοί του που ήταν χαμάληδες, δηλαδή "φορτοεκφορτωτές", έσπαγαν κιβώτια με οτιδήποτε αγαθό που εισαγόταν στο λιμάνι του Πειραιά. Είχαν φτιάξει μεγάλες τσέπες "εσωτερικές" στα πανωφόρια της δουλειάς και μας έφερνε στο σπίτι από είδη πρώτης ανάγκης μέχρι πολυτελείας αγαθά. Δηλαδή: κόκκους καφέ, κατεψυγμένα ψάρια, μπακαλιάρους, ρούχα, ακριβά παιχνίδια που κυκλοφορούσαν μόνο σε μαγαζιά της Κηφισσιάς, τυριά τύπου λαβάς, μπέικον που δεν υπήρχε να κυκλοφορεί τότε στα μαγαζιά του Πειραιά, εργαλεία, κόκκινο και μαύρο χαβιάρι που προοριζόταν για ακριβά ξενοδοχεία, συσκευασίες με ατομικές μερίδες βουτύρου, καλαμπόκι ποπ κορν. Και τι άλλο δεν θυμάμαι. Η μάνα μου τα βράδια με έπαιρνε μαζί της και πηγαίναμε και δίναμε φαγητό σε πιο φτωχούς από μας. Και μου έλεγε "να μη σε βλέπει ούτε ο θεός όταν κάνεις το καλό". Κι η γιαγιά μου η Καππαδόκισσα το ίδιο, της έμαθε. Τηλεόραση δεν είχαμε γιατί έλεγε η μάνα μου πως "είμαστε φτωχοί". Πάμε σε μια εξόρμησή της σε ένα σπίτι για να δώσουμε τρόφιμα. Μας άνοιξαν. Τι να δω; η 10μελής οικογένεια συμμαθητή μου (χαιρετηθήκαμε κιόλας με τον ..........) και είχαν ανοιχτή τηλεόραση. Πολιτισμικό σοκ. Τέλος πάντων σύγχυση που μου προκάλεσε η μάνα μου.

Τι να τα λέω αυτά... 07-03-2023 έφυγε. Από τη Σπηλιά Κυπαρισσίας ορμώμενος. Έκανε ό,τι μπόρεσε ο άνθρωπος να μας μεγαλώσει. 3 δουλειές την ημέρα. Πώς τα κατάφερνε. Ο ίδιος το πήρε μαζί του...

 

 

Σώτος

Υ.Γ.

Ο ΟΣΕ, λέει, είναι υποστελεχωμένος. Αν, όμως, είχαμε το σύστημα Ρηγόπουλου, θα γνωρίζαμε ανά πάσα στιγμή πού υπάρχει έλλειψη προσωπικού, πού αδικαιολόγητες αποσπάσεις και μεταθέσεις κ.λπ.

 https://makpress.blogspot.com/2016/09/blog-post_393.html