Κορονοϊός ή κοροναϊός : Πώς γράφεται ο ιός που έχει προκαλέσει παγκόσμια ανησυχία
Η ονομασία του ιού COV δόθηκε, καθώς ο ιός στο μικροσκόπιο μοιάζει με κορώνα.
Το αγγλικό όνομα είναι coronavirus. Λέγεται έτσι επειδή, αν τους κοιτάξουμε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, φαίνονται σαν να έχουν ένα είδος στεφάνης ή στέμματος, όπως στην εικόνα που συνοδεύει το άρθρο. Αυτό το corona του αγγλικού όρου είναι παρμένο από τα λατινικά όπου corona είναι, όχι απρόσμενα, το στέμμα, αυτό που εμείς λέμε κορόνα.
Κορόνα και όχι κορώνα που το γράφαμε παλιότερα διότι πρόκειται για δάνειο, ή μάλλον για αντιδάνειο, αφού το λατινικό corona ανάγεται στο αρχαίο «κορώνη» που ήταν αφενός η κουρούνα και αφ’ετέρου ένα κυρτό ή καμπύλο αντικείμενο.
Δεν το είπαμε «στεμματοϊό» όσο είχαμε καιρό, όχι πως θά’ταν καλύτερο, οπότε χρειάστηκε να εισάξουμε (σικ, ρε) και να εξελληνίσουμε τον διεθνή όρο -ίσως και καλύτερα για να καταλαβαίνουμε περί τίνος πρόκειται. Οπότε, το λέμε «κορονοϊός» ή «κοροναϊός» και μας βασανίζει το δίλημμα.
Εφόσον η λέξη είναι σύνθετη από το «κορόνα» και το «ιός» ο τύπος «κορονοϊός» φαίνεται ο αναμενόμενος, αν σκεφτούμε πως στα ελληνικά το συνδετικό φωνηεν είναι συνήθως το -ο- ακόμα κι όταν το πρώτο συνθετικό τελειώνει σε -α. Για να δανειστώ τα παραδείγματα από τον Νίκο Λίγγρη κι ένα παλιότερο νήμα της Λεξιλογίας, θάλασσα + ταραχή > θαλασσοταραχή, κάρτα + τηλέφωνο > καρτοτηλέφωνο.
Καταρχάς, η χρήση του συνδετικού -ο- δεν είναι απαράβατος κανόνας. Σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε πρώτο συνθετικό σε α- που διατηρείται μετά τη συνθεση. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση η αγορά, που δίνει «αγοραφοβία», «αγοραπωλησία» και «αγορανομία». Θα μου πείτε, το κάνουμε από προφύλαξη για να μην πάει το μυαλό μας στο αγόρι, και σκεφτούμε ότι φοβόμαστε, πουλάμε ή αστυνομεύουμε αγόρια. Έστω, αν και η αγορανομία είναι αρχαία, τότε που δεν υπήρχε λέξη «αγόρι».
Όμως έχουμε κι άλλα παραδείγματα, π.χ. από την αγγελία τον αγγελιαφόρο, που είναι επίσης αρχαία λέξη (ο αγγελιοφόρος είναι νεότερος τύπος) ή από τη γενεά τη γενεαλογία -κι αυτή με αρχαία διαπιστευτήρια.
Έπειτα, προκειμένου για τους ιούς, το a συνήθως διατηρείται. Πάλι από το άρθρο της Λεξιλογίας αντιγράφω:
arenavirus = αρεναϊός (στα αγγλικά υπάρχει και arenovirus)
human papillomavirus = ιός ανθρώπινων θηλωμάτων, παπιλομαϊός ανθρώπου
papovavirus = παποβαϊός
picornavirus = πικορναϊός
togavirus = τογκαϊός
Σωστά παρατηρεί ο Λίγγρης πως όταν το πρώτο συνθετικό είναι ντιπ καταντίπ ξένο, εξωτικό, δεν ενοχλεί καθόλου η διατήρηση του α στην ελληνική λέξη, ενώ όταν μας είναι οικείο (κορόνα, αρένα) κάπως περισσότερο θέλουμε να βάλουμε συνδετικό το -ο-.
Κακά τα ψέματα, όμως, η επιρροή του coronavirus, του αγγλικού τύπου, είναι δυσκολομάχητη. Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι οι ειδικοί θα είχαν υιοθετήσει τον τύπο «κορονοϊός», στα ειδικά συγγράμματα αλλά και στα ιατρικά λεξικά (Dorland, ΙΑΤΡΟΤΕΚ) επικρατούσε ο τύπος «κοροναϊός» ήδη από τη δεκαετία του 1990, τότε που ο ιός ήταν γνωστός μόνο σε ελάχιστους.
Το 2014 που είχαμε την προηγούμενη εμφάνιση επιδημίας με κορονοϊό, και που είχαμε συζητήσει ξανά το θέμα, το αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ υιοθέτησε τον τύπο «κοροναϊός» και μαζί του οι περισσότεροι δημοσιογράφοι. Τότε πέρασε ο όρος από το γκέτο των ειδικών στο ευρύτερο κοινό, οπότε σήμερα αν δούμε το γκουγκλ υπερτερεί σαφως ο τύπος «κορονΑϊός».
Όσοι δεχόμαστε το επιχείρημα για το συνδετικό φωνήεν, μπορούμε να δώσουμε μάχη οπισθοφυλακών και να επιμένουμε στον κορονΟϊό. Ακόμα είναι δεκτοί και οι δύο τύποι, όποιον προτιμάει ο καθένας. Αλλά κατά πάσα πιθανότητα, τελικά ο κορονΑϊός θα επικρατήσει. Αν και ελπίζουμε να μην έχουμε πολλές ευκαιρίες να χρησιμοποιήσουμε τον όρο.
sarantakos.
Η ονομασία του ιού COV δόθηκε, καθώς ο ιός στο μικροσκόπιο μοιάζει με κορώνα.
Το αγγλικό όνομα είναι coronavirus. Λέγεται έτσι επειδή, αν τους κοιτάξουμε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, φαίνονται σαν να έχουν ένα είδος στεφάνης ή στέμματος, όπως στην εικόνα που συνοδεύει το άρθρο. Αυτό το corona του αγγλικού όρου είναι παρμένο από τα λατινικά όπου corona είναι, όχι απρόσμενα, το στέμμα, αυτό που εμείς λέμε κορόνα.
Κορόνα και όχι κορώνα που το γράφαμε παλιότερα διότι πρόκειται για δάνειο, ή μάλλον για αντιδάνειο, αφού το λατινικό corona ανάγεται στο αρχαίο «κορώνη» που ήταν αφενός η κουρούνα και αφ’ετέρου ένα κυρτό ή καμπύλο αντικείμενο.
Δεν το είπαμε «στεμματοϊό» όσο είχαμε καιρό, όχι πως θά’ταν καλύτερο, οπότε χρειάστηκε να εισάξουμε (σικ, ρε) και να εξελληνίσουμε τον διεθνή όρο -ίσως και καλύτερα για να καταλαβαίνουμε περί τίνος πρόκειται. Οπότε, το λέμε «κορονοϊός» ή «κοροναϊός» και μας βασανίζει το δίλημμα.
Εφόσον η λέξη είναι σύνθετη από το «κορόνα» και το «ιός» ο τύπος «κορονοϊός» φαίνεται ο αναμενόμενος, αν σκεφτούμε πως στα ελληνικά το συνδετικό φωνηεν είναι συνήθως το -ο- ακόμα κι όταν το πρώτο συνθετικό τελειώνει σε -α. Για να δανειστώ τα παραδείγματα από τον Νίκο Λίγγρη κι ένα παλιότερο νήμα της Λεξιλογίας, θάλασσα + ταραχή > θαλασσοταραχή, κάρτα + τηλέφωνο > καρτοτηλέφωνο.
Καταρχάς, η χρήση του συνδετικού -ο- δεν είναι απαράβατος κανόνας. Σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε πρώτο συνθετικό σε α- που διατηρείται μετά τη συνθεση. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση η αγορά, που δίνει «αγοραφοβία», «αγοραπωλησία» και «αγορανομία». Θα μου πείτε, το κάνουμε από προφύλαξη για να μην πάει το μυαλό μας στο αγόρι, και σκεφτούμε ότι φοβόμαστε, πουλάμε ή αστυνομεύουμε αγόρια. Έστω, αν και η αγορανομία είναι αρχαία, τότε που δεν υπήρχε λέξη «αγόρι».
Όμως έχουμε κι άλλα παραδείγματα, π.χ. από την αγγελία τον αγγελιαφόρο, που είναι επίσης αρχαία λέξη (ο αγγελιοφόρος είναι νεότερος τύπος) ή από τη γενεά τη γενεαλογία -κι αυτή με αρχαία διαπιστευτήρια.
Έπειτα, προκειμένου για τους ιούς, το a συνήθως διατηρείται. Πάλι από το άρθρο της Λεξιλογίας αντιγράφω:
arenavirus = αρεναϊός (στα αγγλικά υπάρχει και arenovirus)
human papillomavirus = ιός ανθρώπινων θηλωμάτων, παπιλομαϊός ανθρώπου
papovavirus = παποβαϊός
picornavirus = πικορναϊός
togavirus = τογκαϊός
Σωστά παρατηρεί ο Λίγγρης πως όταν το πρώτο συνθετικό είναι ντιπ καταντίπ ξένο, εξωτικό, δεν ενοχλεί καθόλου η διατήρηση του α στην ελληνική λέξη, ενώ όταν μας είναι οικείο (κορόνα, αρένα) κάπως περισσότερο θέλουμε να βάλουμε συνδετικό το -ο-.
Κακά τα ψέματα, όμως, η επιρροή του coronavirus, του αγγλικού τύπου, είναι δυσκολομάχητη. Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι οι ειδικοί θα είχαν υιοθετήσει τον τύπο «κορονοϊός», στα ειδικά συγγράμματα αλλά και στα ιατρικά λεξικά (Dorland, ΙΑΤΡΟΤΕΚ) επικρατούσε ο τύπος «κοροναϊός» ήδη από τη δεκαετία του 1990, τότε που ο ιός ήταν γνωστός μόνο σε ελάχιστους.
Το 2014 που είχαμε την προηγούμενη εμφάνιση επιδημίας με κορονοϊό, και που είχαμε συζητήσει ξανά το θέμα, το αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ υιοθέτησε τον τύπο «κοροναϊός» και μαζί του οι περισσότεροι δημοσιογράφοι. Τότε πέρασε ο όρος από το γκέτο των ειδικών στο ευρύτερο κοινό, οπότε σήμερα αν δούμε το γκουγκλ υπερτερεί σαφως ο τύπος «κορονΑϊός».
Όσοι δεχόμαστε το επιχείρημα για το συνδετικό φωνήεν, μπορούμε να δώσουμε μάχη οπισθοφυλακών και να επιμένουμε στον κορονΟϊό. Ακόμα είναι δεκτοί και οι δύο τύποι, όποιον προτιμάει ο καθένας. Αλλά κατά πάσα πιθανότητα, τελικά ο κορονΑϊός θα επικρατήσει. Αν και ελπίζουμε να μην έχουμε πολλές ευκαιρίες να χρησιμοποιήσουμε τον όρο.
sarantakos.
