Θέμα των ημερών μετά τη δολοφονία Soleimani με εντολή Trump, είναι η αντίδραση του Ιράν. Ποιά θα είναι; Η απάντηση είναι απλή:
Καμία.
Το Ιράν είναι πολύ μικρό (όπως οποιαδήποτε άλλη χώρα) απέναντι στην πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους και δεν μπορεί να επιφέρει κανένα απολύτως στρατιωτικό πλήγμα στην αυτοκρατορία.
Πέραν τούτου, ούτε τρομοκρατικές επιθέσεις μπορεί να κάνει, καθώς οι Ιρανοί είναι φιλήσυχοι μετριοπαθείς άνθρωποι στην πλειοψηφία τους (Σιίτες) και δεν έχουν οργανωμένες κοινότητες στο εξωτερικό, που μπορούν να απειλήσουν με τρομοκρατικά χτυπήματα.
Οι Ιρανοί είναι ένας ιστορικός λαός, με τεράστιο πολιτισμό, όπου εκλείπει η τρομοκρατία από την κουλτούρα του, σε αντίθεση με άλλους λαούς, που εθίστηκαν στη βία και υποτιμούν την αξία της ανθρώπινης ζωής (Πακιστάν, Αφγανιστάν, κ.λ.π. χώρες με Σουνίτες).
Ο θάνατος του "εθνικού ήρωα του Ιράν" όμως, πλήττει τις ΗΠΑ από μια άλλη σκοπιά: σημάνει (σημάνει, όχι σημαίνει) την αλλαγή πολιτικής, όπως την εξήγγειλε ο Τραμπ. Από το δόγμα Τραμπ "αποσύρουμε σταδιακά όλες τις στρατιωτικές μας δυνάμεις και κυριαρχούμε με οικονομικά αντίποινα", περνάει στο δόγμα Pence "σκοτώνουμε, δεν έχουμε άλλη δύναμη απέναντι στον Κινέζικο ιμπεριαλισμό που επελαύνει, παρά μόνο το στρατό, δείχνουμε τη στρατιωτική μας ισχύ σε Κίνα και Ρωσία".
Αυτό, μακροπρόθεσμα αυξάνει τις εντάσεις, με κίνδυνο μιας γενικευμένης σύρραξης, με αποτέλεσμα -όπως πάντα- άδικες αιματοχυσίες, για την "κυριαρχία".
Αλλά έτσι δε γινόταν πάντα στην ιστορία του ανθρώπινου είδους; Ποιός νοιάστηκε ποτέ για το "δίκιο"; Το μόνο που νοιάζει το έμβιο ον "άνθρωπος" είναι η "κυριαρχία".
Β.Π.
