Ο Φάνης Μουρατίδης στην παιδική του ηλικία ντυνόταν παπαδάκι και κρατούσε ....
εξαπτέρυγο.
Μάλιστα, αν κάποτε σκεφτόταν να ακολουθήσει τον δρόμο της Εκκλησίας, αυτό θα οφειλόταν στη λατρεία προς τη συγκλονιστική μορφή του τότε πνευματικού του π. Παύλου στον Ναό της Παναγίας Φανερωμένης, στη Θεσσαλονίκη.
«Τον θαύμαζα τόσο πολύ, που ήθελα να γίνω όπως εκείνος! Η επικοινωνία μαζί του ήταν τρομερή, ήταν ένας άνθρωπος της αγάπης. Εγώ ντρεπόμουν ως παιδί του δημοτικού σχολείου να εξομολογηθώ. Είχα τα άγχη μου και δεν ήξερα πώς να τα εκφράσω. Αυτός όμως μου είπε μια τρομερή φράση, την οποία έχω κρατήσει και τη χρησιμοποιώ και στο θέατρο: ‘‘Αφησε την ντροπή έξω, μέσα σε ένα σακουλάκι. Μπες μέσα και μίλησέ μου. Από το ένα αυτί θα μπει και από το άλλο θα φύγει. Δεν θα μείνει τίποτα μέσα μου. Και όταν βγεις, ξαναπάρε την ντροπή, επειδή ίσως τη χρειάζεσαι”» λέει ο Φάνης Μουρατίδης στη συνέντευξή του στην «Ορθόδοξη Αλήθεια».
Ο Φάνης Μουρατίδης αποκαλύπτει ότι αναζητούσε συχνά στο Αγιον Ορος την περισυλλογή και την πνευματική γαλήνη: «Είναι ένας χώρος πραγματικά απόσυρσης, όπου μπορεί κάποιος να απομακρυνθεί από την πραγματικότητά του. Σε βάζει σε έναν άλλον ρυθμό ζωής, σε μια διαφορετική λειτουργικότητα, η οποία σου δίνει την πολυτέλεια, όταν θα έχεις βγει από αυτό τον χώρο, να ξαναβρείς και πάλι τη ζωή σου».
Ο αγαπημένος ηθοποιός εξηγεί τι σημαίνει σήμερα να αποκαλείται κάποιος χριστιανός: «Υπάρχουν άνθρωποι που υπερασπίζονται το γεγονός ότι είναι χριστιανοί και σε επίπεδο πρακτικής η ζωή τους είναι... άσ' τα και βράσ' τα! Ενώ, απεναντίας, υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι, αν και επικαλούνται ότι είναι άθεοι, σε πρακτικό επίπεδο η ζωή τους είναι πιο χριστιανική και από των χριστιανών... Εγώ νομίζω ότι χριστιανός είναι αυτός που φέρει μέσα του τον Χριστό! Και αυτό δεν έχει ταυτότητα».
Ο Φάνης Μουρατίδης χαρακτηρίζει το θέατρο «ζωντανό κύτταρο με το οποίο συνδιαλέγεται ο θεατής, που με τα κείμενά του διαπαιδαγωγεί, αφυπνίζει και συγχρόνως προβληματίζει».
Όπως λέει, ένας ηθοποιός καλλιτέχνης αποτελεί έναν ευαίσθητο δέκτη της απογοήτευσης και της τάσης αναχωρητισμού που διακρίνουν όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας. Η πίστη έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή του.
«Με έμαθε να πιστεύω ότι μπορώ να πετύχω το αδύνατο και να οραματίζομαι. Αλλά και να διακρίνω ότι μέσα στο θαύμα ενυπάρχει και το θείο! Η πίστη σού μαθαίνει να μην αποθαρρύνεσαι και να μην απογοητεύεσαι στις δύσκολες στιγμές... Είναι πολύ σπουδαίο να έχεις καταφέρει να αποκτήσεις τα στοιχεία της αντοχής, της υπομονής και της επιμονής. Επειδή, όταν ο στόχος θα έχει επιτευχθεί, ως
προς εμένα αυτό συνιστά ένα μικρό θαύμα. Τα θαύματα της καθημερινότητας αθροιστικά κάνουν ένα θαύμα ζωής! Ολοι θεωρούν ότι το θαύμα είναι η Ανάσταση του Λαζάρου, δεν είναι όμως έτσι! Λένε κάποιοι: ‘‘Ανάψαμε 40 λαμπάδες, αλλά δεν έγινε καλά ο άνθρωπός μας”. Δεν μπορούμε όμως να μπούμε σε αυτή τη λογική. Το θείο νομίζω ότι σε βάζει σε δοκιμασία!» λέει ο Φάνης Μουρατίδης στη συνέντευξή του στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» και αποκαλύπτει ότι η θρησκευτική πίστη διαδραμάτισε ρόλο ώστε να γίνει ηθοποιός.
«Πριν από 30-40 χρόνια το επάγγελμά μου ήταν καταδικαστέο, κουβαλούσε πάνω του μια ρετσινιά. Μην κοιτάτε σήμερα που έχει γίνει αυτό μόδα και είναι αποδεκτό. Τους ηθοποιούς παλαιότερα δεν τους καλούσαν ούτε ως μάρτυρες στα δικαστήρια! Θεωρούνταν πρόσωπα του περιθωρίου. Υπό αυτή την έννοια, ο ηθοποιός εκπροσωπεί κατά κάποιον τρόπο το ‘‘δαιμονικό στοιχείο”. Αυτά τα στεγανά είναι που πρέπει να αποβάλουμε από πάνω μας, αυτά τα σκοταδιστικά βαρίδια. Κάνοντας έναν απολογισμό για το πώς γοητεύτηκα από τη δουλειά μου και πώς αυτή με τράβηξε προς τα εκεί χωρίς να το ξέρω, βρήκα ότι αυτό οφείλεται στην Εκκλησία...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου