 |
[ανωτέρω ο καθρέφτης του Ν. Παππά]
|
Ο παράνομος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Ιωάννης Δραγασάκης, μας εξήγησε ότι μπαίνουμε πλέον στο στάδιο της μεταλιτότητας. Γλωσσοπλάστης κι’ αυτός ο μπαγάσας.
Ετοιμάζονται, λέει, να....
μειώσουν τον ΕΝΦΙΑ κατά 35% και όχι 30% που έχει εξαγγείλει η ΝΔ. Αλλά θα κολλήσουν στον ΕΝΦΙΑ ένα φόρο εφ’ ολοκλήρου της περιουσίας [χρεωγράφων, καταθέσεων(;), αυτοκινήτων, τιμαλφών, πινάκων]. Πώς, όμως, θα αποκαλείται ΕΝΦΙΑ αυτός ο φόρος, αφού ΕΝΦΙΑ σημαίνει Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων; Εντάξει, «λεπτομέρειες» θα μου πείτε. Κάπου έχουν μπερδέψει τις λέξεις και τις έννοιες γνωρίζοντας ότι οι πολίτες ξέρουν πως ΕΝΦΙΑ σημαίνει βαρύς φόρος σε κάτι που έχει ήδη φορολογηθεί και μάλιστα αγρίως και θέλουν να πείσουν ότι θα τον μειώσουν περισσότερο από όσο υπόσχεται η αντιπολίτευση. Άλλοι μίλησαν για επαναφορά τού ΦΜΑΠ, ήτοι Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας. Μα αυτός δεν είχε καταργηθεί, επειδή δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα; Εκτός αν επιβληθεί σε κάθε ακίνητη περιουσία αξίας άνω των € 50.000, οπότε η ονομασία του θα είναι απλώς απατηλή.
[ΣΗΜ: δεν μπορώ να μη σημειώσω πως τότε που κατήργησε ο άλλος μέγας οικονομολόγος Αλογοσκούφης τον ΦΜΑΠ, μείωσε και τον φόρο κληρονομίας σε 1% για όλους και για όλα. Ποιούς να ήθελε, άραγε, να βολέψει;]
Πρόβλημα, όμως, αποτελεί, όπως ακούστηκε, ο τρόπος επαναπροσδιορισμού της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων, δοθέντος ότι οι ισχύουσες αξίες είναι κατά πολύ ανώτερες των αγοραίων, όπως έχει κρίνει και το ΣτΕ. Και για να επιλυθεί το πρόβλημα σκέφτονται οι αρμόδιοι, λέει, να ζητήσουν τη συνδρομή του ΔΝΤ. Να θυμίσω ότι ο θεσμός τής επιβολής φόρου μεταβίβασης ακινήτων με βάση την αντικειμενική αξία καθιερώθηκε το πρώτον το 1982 [ν. 1249/1982] από τον Τσοβόλα. Εν συνεχεία οποιοσδήποτε φόρος επεβάλλετο στα ακίνητα είχε ως βάση την αντικειμενική αξία τους. Αλλά πόθεν να έχει αποκτήσει τη σχετική τεχνογνωσία το ΔΝΤ, ώστε να συνδράμει τους Έλληνες φωστήρες;
Πρόβλημα, λοιπόν, ο επαναπροσδιορισμός των αντικειμενικών αξιών. Ούτε αυτό δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε. Να ήταν, όμως, μόνον αυτό. Το γεγονός ότι μετά από 35 χρόνια εφαρμογής τού θεσμού υπάρχουν πολλές περιοχές, οι οποίες δεν έχουν ενταχθεί στο σύστημα, δεν το κάνουμε θέμα.
Να θυμίσω ότι στην πρώτη εφαρμογή του θεσμού ο νόμος προέβλεπε ότι ο φόρος επιβάλλεται επί της αντικειμενικής αξίας, έστω και αν στο συμβόλαιο αναγραφόταν υπέρτερο τίμημα. Το 1992, όμως, επί υπουργού Οικονομικών Παλαιοκρασσά, ορίσθηκε ότι αν το αναγραφόμενο στο συμβόλαιο τίμημα είναι ανώτερο της αντικειμενικής αξίας, τότε επιβάλλεται φόρος επί του υπερτέρου τιμήματος. ΄Εκτοτε όλοι οι συναλλασσόμενοι ορίζουν ως τίμημα την αντικειμενική αξία και το υπερβάλλον τίμημα καταβάλλεται εκτός συμβολαίου, ώστε να επιβαρύνονται με λιγότερο φόρο. Με τη «μεγαλοφυά» αυτή κίνηση του Παλαιοκρασσά έχασε το Δημόσιο τη δυνατότητα να συγκεντρώνει στοιχεία για τις πραγματικές αξίες των ακινήτων, ώστε να αναπροσαρμόζει τις αντικειμενικές αναλόγως. Από την άλλη άρχισαν να κυκλοφορούν τα «μαύρα» και να βαφτίζουν οι τράπεζες «δάνειο βελτίωσης και επισκευών» το μέρος του τιμήματος που δάνειζαν, αλλά δεν αναγραφόταν ως τίμημα στο συμβόλαιο με όλες τις συνεπακόλουθες στρεβλώσεις [στεγαστικό δάνειο για την αγορά του ακινήτου π.χ. € 200.000. €150.000 για την αγορά, επειδή αυτό το ποσό αναγραφόταν στο συμβόλαιο ως τίμημα, και € 50.000 για βελτιώσεις κ.λπ. Δηλαδή, φοροδιαφυγή με συνέργεια των τραπεζών].
http://taxalia.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1718.html
Και τώρα δεν ξέρουν, λέει, πώς να επαναπροσδιορίσουν τις αντικειμενικές αξίες. Προφανώς δεν ξέρουν και πώς να εφαρμόσουν το σύστημα των αντικειμενικών αξιών σε ολόκληρη την επικράτεια μετά από 35 χρόνια ενασχόλησης με αυτό. Κάτι σαν το Κτηματολόγιο που όλο ολοκληρώνεται και ανολοκλήρωτο είναι. Κάτι σαν τον «θεσμό» των συμβασιούχων που όλο καταργείται, αλλά ζη και βασιλεύει.
Δεν με παρατάτε ρε με τις μεταρρυθμίσεις. Αυτή η χαβούζα δεν μεταρρυθμίζεται. Τελεία και παύλα. Απαιτείται κατεδάφιση και χτίσιμο από την αρχή. Διαφορετικά θα βιώνουμε εσαεί την αλητεία του παπαρολογούντος πωλητικού συστήματος.
Σώτος
