αριστερός. Δηλαδή; Άγνωστον. Ποτέ, ένας αριστερός, δεν μας εξήγησε με ένα κείμενο λίγο δυσκολότερο από έκθεση Β' Δημοτικού, τι σημαίνει αριστερός.
Όμως κάποια στιγμή στη ζωή του είδε τον Τσίπρα και ενθουσιάστηκε. Από τι ενθουσιάστηκε; Από την ευρυμάθειά του; Από το βάθος της σκέψης του; Από το όραμά του για την Ελλάδα που ήθελε να την κάνει Βενεζουέλα; Από το όραμά του για την Ευρώπη; Άγνωστον. Πάντως ενθουσιάστηκε. Κι όχι μόνο ενθουσιάστηκε, αλλά υπήρξε και σφοδρός πολέμιος όλων των αξιών που εκπροσωπεί - υποτίθεται - η ΝΔ.
Αρκεί να δείτε τον καυγά του με τον αξέχαστο, εκλεκτό φίλο Στέλιο Σταυρίδη.
Διαπίστωσε, λοιπόν, κάποια στιγμή ότι ο γάιδαρος δεν πετάει. Και επιτέθηκε στον σύριζα.
Γιατί επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως διότι είναι ηλίθιο να πιστεύεις, ενήλικας άνθρωπος, ότι πετάει ο γάιδαρος; Όχι. Επιτέθηκε διότι αισθάνθηκε εξαπατημένος, καθώς είχε καπαρώσει και πρώτη θέση για την πτήση.
Τι είπε και έκανε έκτοτε ο Τατσόπουλος υποστηρίζοντας τις αρχές της ελεύθερης οικονομίας, του επιτελικού χαρακτήρα του κράτους, της αναμόρφωσης εκ βάθρων της Δημόσιας Διοίκησης; Απολύτως τίποτε. Διέπρεψε ως διαπρύσιος αντισυριζαίος. Αριστερός όμως. Πάντα.
Τι θα προσφέρει στην ανάταξη της χώρας, ως αντισυριζαίος - αριστερός, πάντα - που υποτίθεται θα αναλάβει το 2019 η ΝΔ; Απολύτως τίποτε. Γιατί τότε χρειάζεται η ΝΔ αυτά τα ανοίγματα σε συριζαίους κοψοχέρηδες; Για να δώσει μήνυμα, λέει, ότι διευρύνεται. Τι ακριβώς διευρύνει; Το ιδεολογικό της υπόβαθρο; Το roaster των στελεχών που μπορούν να αναλάβουν διοικητική θέση στον κρατικό μηχανισμό, υλοποιώντας τεκτονικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις; Όχι.
Διευρύνει την ομάδα από "φίρμες" των ψηφοδελτίων, ανεξαρτήτως προελεύσεως και ουσίας, που μπορούν να φέρουν ψήφους, αν δεχθούμε ότι ισχύει η δήλωση του Τατσόπουλου περί συνευρέσεως με τη μισή Αθήνα (και αν υποθέσουμε ότι η μισή Αθήνα έμεινε ευχαριστημένη από τη σχετική εμπειρία). Παράγει αυτό πολιτική; Όχι. Το χειρότερο για ένα κόμμα εξουσίας είναι να ετεροκαθορίζεται ως αντίπαλο του αντιπάλου του.
Κι ας πούμε ότι κερδίζει την αυτοδυναμία στα έδρανα της Βουλής ο Κυριάκος. Πώς θα προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές με όλους τους αριστερούς, τους κρατιστές, τους πελατειακούς, τους κρυφοσυριζαίους που έχει μαζέψει; Άγνωστον. Η βουλευτική αυτοδυναμία θα αποδειχθεί κυβερνητική αυτοαδυναμία. Κι αυτό δεν είναι κακό μόνο για τη ΝΔ. Είναι κακό για τη χώρα.
Υ.Γ. Επειδή έχουν πληθύνει όσοι με ρωτάνε για ενδεχόμενο συνεργασίας με την ΝΔ: προεκλογικώς ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Μετεκλογικώς, αν μπούμε στη Βουλή, θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης, χωρίς να ζητήσουμε κανένα αντάλλαγμα. Ναι, έτσι όπως το ακούτε. Αν ο σοφός λαός δώσει σε ένα κόμμα 30% και σε ένα άλλο 3%, δεν είναι δημοκρατικό το 3% να επιβάλει τη δική του ατζέντα. Ούτε θέση στο υπουργικό συμβούλιο θα ζητήσουμε - άλλωστε είμαστε σταθερά υπέρ του να μην είναι οι υπουργοί βουλευτές - ούτε προγραμματική σύγκλιση, ούτε τίποτε. Eφαρμόζοντας το wishful thinking, θα περιμένουμε να δούμε πόσες πιθανότητες υλοποίησης έχει το σενάριο που λέει: "Μην ακούτε που τώρα η ΝΔ τα στρογγυλεύει και κάνει αγαπούλες μέχρι και με τους "εργαζόμενους" της ΕΡΤ. Μόλις εκλεγεί ο Κυριάκος, θα κάνει τέτοιες μεταρρυθμίσεις που θα τρίβετε τα μάτια σας". Θα περιμένουμε λοιπόν (και ευχόμαστε) να τρίψουμε τα μάτια μας, δίνοντας, εν λευκώ, ψήφο εμπιστοσύνης. Και συνεχίζοντας, από την κεντρική πλέον πολιτική σκηνή, την υπεράσπιση των φιλελεύθερων αρχών, που μπορούν να απογειώσουν τη χώρα. Ώσπου να καταλάβουν οι ψηφοφόροι πως για να κάνεις κάτι πρέπει και να ΘΕΣ και να ΜΠΟΡΕΙΣ και να ΞΕΡΕΙΣ. Ένα από τα τρία να μην ισχύει, το σύστημα δεν λειτουργεί, όσους μετανοιωμένους συριζαίους και να επιστρατεύσει.
Θάνος Τζήμερος
