Τόσο χαμηλά φτάσαμε που όντως χρειαζόμαστε κάποιον ευρωπαϊκό θεσμό να "δικάζει" το δικαστικό σύστημα;

 Μήπως όντως χρειαζόμαστε κάποιον ευρωπαϊκό θεσμό να θέσει σε υψηλή εποπτεία (όπως έθεσαν σε υψηλή οικονομική εποπτεία τις κυβερνήσεις και τη χώρα) τη Δικαιοσύνη (από το υπουργείο μέχρι όπου πρέπει) μέχρι να εξεταστεί/διασφαλιστεί πως είναι ανεξάρτητη και πως έχει.... τις δικές της αυτοματοποιημένες δεικλίδες να παραμένει υψηλής ποιότητας;

Γιατί πόσο ανάλγητος (αν σκεφτούμε σαν πολίτες σωστού κράτους πως δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να εκτελεί εντολές) πρέπει να είναι ένας δικαστικός για να αρνείται σε έναν πατέρα (τον Πάνο Ρούτσι) να εξετάσει πρώτα από όλα αν τα λείψανα που έθαψε είναι του παιδιού του και να τον οδηγεί σε απεργία πείνας και δίψας έξω από τη Βουλή;

Πέρα από το ότι κατά πάσα πιθανότητα όντως παραβιάζει το παρακάτω όπως περιγράφει στο εξώδικο που αυτός έστειλε στη Βουλή:
Άρθρο 8 - Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - Δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής:

1. Παν πρόσωπον δικαιούται εις τον σεβασμόν της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του, της κατοικίας του και της αλληλογραφίας του.

2. Δεν επιτρέπεται να υπάρξη επέμβασις δημοσίας αρχής εν τη ασκήσει του δικαιώματος τούτου, εκτός εάν η επέμβασις αύτη προβλέπεται υπό του νόμου και αποτελεί μέτρον το οποίον, εις μίαν δημοκρατικήν κοινωνίαν, είναι αναγκαίον δια την εθνικήν ασφάλειαν, την δημοσίαν ασφάλειαν, την οικονομικήν ευημερίαν της χώρας, την προάσπισιν της τάξεως και την πρόληψιν ποινικών παραβάσεων, την προστασίαν της υγείας ή της ηθικής, ή την προστασίαν των δικαιωμάτων και ελευθεριών άλλων.

πηγή: https://www.lawspot.gr/nomikes-plirofories/nomothesia/esda/arthro-8-eyropaiki-symvasi-dikaiomaton-toy-anthropoy-dikaioma

Εκτός...κι αν ισχύει τo πρώτo από την παράγραφο 2, από το εκτός και μετά.
Π.χ. (φανταστικό σενάριο): Μη καταγεγραμμένο φορτίο φίλης χώρας προοριζόμενο για χρήση σε σκοπούς που αντιβαίνουν στο Διεθνές Δίκαιο...Που εξαιτίας του κομματικού βολέματος ενός άσχετου σε νευραλγική θέση κινδύνευσε να αποκαλυφθεί μέσω του δυστυχήματος.
Που οδήγησε σε όλο αυτό το χωρίς αρχή, μέση και τέλος, χάος.


Ή μπορεί να ισχύει το τρίτο και να τα έχουν πάρει πολιτικοί/κρατικοί αξιωματούχοι, άνθρωποι-κλειδιά πάνω από τους δικαστικούς από την Ιταλική διαχειρίστρια εταιρεία που ήθελε ακόμα και την άλλη μέρα αν γίνεται να ξαναρχίσει δρομολόγια και το βάφτισαν μεταξύ τους "οικονομική ευημερία της χώρας" και έκαναν σαφή τι έπρεπε να πράξουν κάποιοι στο δικαστικό σώμα για τη δική τους, προσωπική, οικονομική ευημερία ή τους έβαλαν εσκεμμένα εμπόδια/δεν τους άφησαν να κάνουν όσα πρέπει και αυτοί απλά το κατάπιαν για να μη θυσιάσουν την καριέρα τους σε ένα κράτος με κυβερνήσεις χωρίς ηθικές αρχές.

Που όμως όλοι οι πολιτικοί υπεύθυνοι σκίζουν τα ρούχα τους πως τίποτα από τα παραπάνω δεν έχουν σχέση με όσα αφορούν στο δυστύχημα.


Καταλήγοντας (σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα και πράξεις) στο ακόμα χειρότερο (και από το να είναι βρόμικοι-χρηματιζόμενοι) συμπέρασμα πως ήταν απλά παντελώς ανίκανοι να διασφαλίσουν στο ελάχιστο τις διαδικασίες που θα επέτρεπαν μια σωστή διερεύνηση που με τη σειρά της θα έδινε από την αρχή ξεκάθαρες απαντήσεις.

Προς τι λοιπόν η πεισματική άρνηση στον πατέρα;


Το άρθρο για την απεργία πείνας-δίψας του Πάνου Ρούτσι:
https://parallaximag.gr/epikairotita/greece/se-apergia-peinas-kai-dipsas-mprosta-apo-ti-voyli-pateras-thymatos-tis-tragodias-ton-tempon