Από εργατοπατέρες και λαϊκισμό χορτάσαμε, καμιά πρακτική λύση έχετε;

Η (λεκτική και υποκριτική) αγωνία για την  προστασία των εργαζομένων, ήταν πάντοτε το αγαπημένο σπορ των πολιτικών, αφού , από τη μια, το κοινό είναι μεγάλο κι από την άλλη, έχει μπει στο DNA του Έλληνα εργαζόμενου, ότι ....
"ο εργαζόμενος έχει πάντα δίκιο, είναι ο καλός της ταινίας κι ο εργοδότης είναι πάντα ο κακός, που πρέπει να κόψει το κεφάλι του και να τσακιστεί να βρει λεφτά να πληρώσει τον εργαζόμενο". 

Έτσι, όλοι φωνάζουν "να μη γίνουν απολύσεις", "να μη γίνουν απολύσεις".

Προφανώς, κανείς δεν απολύει από βίτσιο. Αν το είχε, δεν θα προσλάμβανε! Δεν προσλαμβάνει κανείς έναν άνθρωπο, για να ΄χει να απολύει όταν βαριέται. Προσλαμβάνει επειδή χρειάζεται και μπορεί να τον πληρώνει και απολύει επειδή δεν χρειάζεται ή δεν μπορεί να τον πληρώνει. Τόσο απλά.


Είσαι φιλεργατικός; Απόδειξέ το με τα δικά σου λεφτά, όχι με των άλλων

Ας πούμε ότι ο φιλεργατικός "αριστερός" πολιτικός, που ωρύεται για την "προστασία των θέσεων των εργαζομένων", έχει σύζυγο πολιτικό μηχανικό (φανταστείτε π.χ. Αλέξη και Περιστέρα), που είχε ένα γραφείο και απασχολούσε 10 άτομα (η Περιστέρα). Πλήρωνε σε μισθούς 20.000 το μήνα, έβγαζε από τα έργα - είχε έσοδα δηλαδή 25.000 και όλα καλά.

Από το Μάρτιο όμως, τα έσοδα των 25.000, έγιναν 1.000 ευρώ το μήνα και αν θέλει να εφαρμόσει τα παραμύθια των λαϊκιστών "καμία μείωση μισθού, καμία απόλυση", θα πρέπει να πληρώνει ες αει 20.000 το μήνα στους υπαλλήλους της, ενώ θα έχει για πολλούς μήνες έσοδα 1000 ή 2000 ευρώ. Θα τους κρατούσε λοιπόν η σύζυγος του ψυχοπονιάρη πολιτικού τους υπαλλήλους της;

Αν κοπεί η κρατική επιδότηση, το έσοδο δηλαδή κάποιου αριστερού κόμματος για τα επόμενα δύο χρόνια, θα συνεχίσει το "φιλεργατικό κόμμα" να κρατά τους υπαλλήλους του, ενώ δεν κάνει τζίρο;

Προς τι ο στρουθοκαμηλισμός; Όσο υποκριτής κι αν είναι κανείς, καταλαβαίνει, ότι ,

όσο κι αν στεναχωριέται ο Μήτσος ο αλουμινάς, που έχει 10 άτομα προσωπικό, επειδή πρέπει να τους απολύσει, (αν και τους έχει 30 χρόνια στη δουλειά και τους πονάει πολύ περισσότερο απ΄τους ψεύτες υποκριτές αριστερούς πολιτικούς με τα ομόλογα της Goldman Sachs),  θα αναγκαστεί να τους απολύσει. Με πόνο ψυχής, αλλά γίνεται αλλιώς;

Τι δεν καταλαβαίνουν όλοι οι παπατζήδες υποκριτές; Για πόσο μπορεί να απασχολεί όλους τους υπαλλήλους του ένας εργοδότης, που είδε τον τζίρο του να μειώνεται 80 και 90 τοις εκατό;

Η απάντηση "να φροντίσει το κράτος τους εργαζόμενους", είναι λόγια του αέρα. Ο Μήτσος, λεφτά θέλει για να πληρώσει το προσωπικό. Με λεφτά πληρώνονται οι εργάτες, όχι με φιλεργατικά τσιτάτα. Λεφτά θα του δώσει κανείς του Μήτσου, για να ΄χει να πληρώσει;


Βασίλης Προκοπίδης